Obsoletki
Justyna Bargielska

Książka inna niż wszystkie na polskim rynku wydawniczym. Autorka zwodzi czytelnika zgrabnymi porównaniami i niebanalnymi metaforami. Nic nie jest tu oczywiste i od początku jasne. Bargielska porusza ważne tematy, o których inni boją się pisać. Problem poziomu położnictwa w Polsce, aborcji, poronień, określenia, co jest płodem, a kto dzieckiem, a także prawo do pochowania lub choćby zobaczenia dziecka, który urodziło się przedwcześnie - to nie są landrynkowe tematy, o po które chętnie sięgają prezenterki telewizji śniadaniowych. Bargielska nie patyczkuje się z czytelnikiem - ta książka nie musi się podobać - ma pozostać w pamięci i odzywać się delikatnym ukłuciem zawsze wtedy, gdy bagatelizujemy tragedie innych ludzi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Justyna Bargielska urodziła się w 1977 roku- poetka. Debiutowała w 2003 roku tomem "Dating sessions" Następnie opublikowała"China shipping" oraz "Dwa fiaty", za które dostała Nagrodę Literacką Gdynia. Laureatka II edycji konkursu poetyckiego im. Rainera Marii Rilkego i nagrody specjalnej w konkursie im. Jaska Bierezina. Jej wiersze były tłumaczone na słoweński i angielski. Obsoletki jest jej debiutem prozatorskim. I po tej króciutkiej biografii, powinno nastąpić kilka słów o fabule i treści. Ala wierzcie mi , że gdybym nie była na gorąco po przeczytaniu tego fatalnego w skutkach debiutu nie byłabym w stanie wam jutro nic powiedzieć na temat tej prozy. No chyba, że to , że nie podobało mnie się. Nie podobał mnie się pomysł , styl, połączenie myśli i zwrotów w jedno bardzo złożone zdania. Ogólnie nic . Gdy zaczynałam czytać , to pierwsze opowiadanie, streszczenie, notka (jak zwał , tak zwał) nawet mnie zaciekawiło. Pisarka wspominała o swoim porodzie, ale bez dramatycznych i krwawych szczegółów, a odrobiną humoru i sarkazmu do całego zajścia. A potem już było coraz gorzej. Bo , co mnie obchodzi, jak Paweł- pies autorki spadł z balkonu, że siostra ma syna, a tatuś dziecka ujawnił się jakiś czas później. Naprawdę nie jeden pamiętnik innej kobiety obfituje w ciekawsze wspomnienia.    Nudziłam się strasznie i bardzo dobrze, że to tylko kilkanaście stron, bo nie dałabym rady przeczytać więcej. Mogłabym dać ocenę nawet niższą, ale jestem świadoma , ze to debiut.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawa, oryginalna, inna... Porusza co nie zwykło się poruszać, Warto!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Marniutka, cieniutka książeczka za wygórowaną cenę! Temat porusza bardzo poważny i trudny(poronienia dzieci), a autorka przedstawiła problem w formie rozrywkowej, zupełnie jakby wyśmiewała biedne kobiety. Bohaterka książeczki fotografuje poronione płody i chyba z wrażenia troszkę klepki się poprzesuwały...Że też jakiekolwiek wydawnictwo zaryzykowało jej wydanie!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)