Ludzie coraz rzadziej dostrzegają coś poza wyświetlaczami własnych komórek.

Jak to możliwe, że my, kobiety, pozwalamy się tak traktować?

– Zrobiliśmy coś złego – mamroczę, dzwoniąc z zimna i szoku. – Zrobiliśmy coś złego, Adam – powtarzam, a on długo mnie do siebie tuli i głaszcze po głowie.

Życie nauczyło mnie, że każdy związek jest pełen kłamstw, nieczystych gierek i niedomówień. Okłamujemy rodziców, nauczycieli, sąsiadów, przyjaciół i rodzeństwo. Czemu więc nie kochanków?

Mówi się, że miłość i finanse nie powinny iść ze sobą w parze, ale ja, córka ledwo wiążącej koniec z końcem samotnej i ostro popijającej matki, potencjalnemu kandydatowi na faceta zawsze najpierw zaglądałam do portfela, a dopiero później w spodnie.

Już kiedyś mnie podtapiał, to nie jest pierwszy raz. Wiem, że to tylko kolejna „lekcja”, nauczka, które uwielbia mi dawać, jednak za każdym razem boję się o życie, wiem, jak cienka jest granica pomiędzy resztką rozsądku a pierwotnym, zwierzęcym instynktem zabójcy.

Nie zawsze decydujemy o naszym losie, chociaż uczą nas tego poradniki pozytywnego myślenia. Czasami trzeba po prostu poddać się życiu i przyglądać temu, co przyniesie.

Łatwo jest być szczęśliwym, kiedy wszystko układa się po naszej myśli, a niezwykle trudno odnaleźć w sobie szczęście, gdy splot niefortunnych zdarzeń zdaje się nie mieć końca.

Życie jest nieprzewidywalne i jedynym, co tak naprawdę posiadamy, jest „dziś”. Ta godzina, ta minuta, ta sekunda.

Tak dużo dawała innym, a tak mało brała w zamian, że po prostu zabrakło jej równowagi.

Raz utraconego życia nic nie jest w stanie przywrócić, nawet najprawdziwsza prawda.

Życie zawsze podsuwa nam rozwiązania. Ono nie znosi próżni, na szczęście.

W pewnym wieku, jak coś się nam wydaje, to znaczy, że tak jest.

Kiedy przyszedł facet zakładać im internet, jako hasło ustalili słowo „dupadupadupa” – pisane razem.

Najseksowniejszą częścią ciała mężczyzny jest jego mózg.