Opinia o książce - Dusze niczyje

Opinia napisana przez: Spizarnia_ksiaze

"Ale współ­czu­cie tu nie ist­niało. Nie było miej­sca na em­pa­tię ani mi­ło­sier­dzie. Pa­no­szyły się obo­jęt­ność i okru­cień­stwo."

Latem 1944 roku, na teren szpitala dla obłąkanych w Obrawalde przybywają liczne transporty pacjentów z innych zakładów psychiatrycznych. W jednym z nich znajduje się cierpiąca na depresję Erna, która po wycieńczającej podróży, marzy jedynie o odpoczynku i codziennej porcji leków. To miejsce jednak w niczym nie przypomina szpitala, w którym spędziła ostatnie miesiące. Z przerażeniem uświadamia sobie, że znalazła się w samym środku piekła, w którym może liczyć tylko na siebie. Przydzielona do pracy w administracji staje się świadkiem bezlitosnej machiny dla której losy jednostki nie mają najmniejszego znaczenia. 

Ile jest w stanie znieść człowiek, by nie zwątpić w siebie i nie stracić nadziei? To pytanie wybrzmiewa od momentu, gdy wraz z Erną przekraczamy mury szpitala. Już od progu zderzamy się z bezdusznym pozbawionym empatii zachowaniem personelu. Atmosfera bezradności i cierpienia przenika kolejne strony, przedstawiając obraz ludzkiej niegodziwości i przemocy. 

To powieść, w której fikcja literacka przeplata się z prawdziwą historią. Rozpoczęta w momencie, gdy druga wojna światowa zmierza ku końcowi ukazuje, co działo się w szpitalu dla obłąkanych w Obrawalde (dzisiejsze Obrzyce, wschodnia część Międzyrzecza w województwie lubuskim). Nie jest to często wykorzystywane tło historyczne, więc z tym większą ciekawością śledziłam kolejne wydarzenia. Autor oszczędza nam dramatycznych opisów, jednak i tak wyobraźnia podsuwała mi obrazy, które ściskały za serce. Nie jest to łatwa książka, a świadomość, że opiera się na faktach jeszcze bardziej porusza. Na pewno długo o niej nie zapomnę. 

Tagi: Proza literacka