Kochana

Fajnie byłoby gdybyś ,

już nie udawała ,

całe życie nie cudowała ,

byś była prawdziwą wersją siebie ,

a nie tą zwykłą , prymitywną ,

co niczego nie jest warta ,

arogancką furiantką.

Jak nie wiele trzeba ,

by docenić ,

to co oczywiste ,

to co daje nam życie ,

siłe i energię ,

bo gdy się zmęczymy ,

Zalane łzami ,

w mroku przestrzeni stały ,

dwie teściowe ,

co za życia dokłuczać lubiły.

Teraz zjawy ,

w czarne sukmany ubrane ,

Nie stawiaj oporu krokom ,

na przód idącym ,

jeśli same nogi tego chcą ,

niezwlekaj , nie opieraj się pokusie ,

bo garnc złota na końcu tęczy ,

może być wart twojej uwagi.

Wciąż na fali jesteśmy ,

w intrnecie , na tablecie.

Na czacie przesiadujemy szkoda ,

że do kawiarni nie pójdziemy.

Słuchawki w uszach mamy ,

świat rzeczywisty zagłuszamy.

Przestałam walczyć ,

bo nierozumiałam ciebie

i matematyki.

Wzwątpiłam w to ,

że mogę umieć.

Teraz ty mi nie potrzebna ,

Lubię widzieć uśmiechniętą ,

choć ty mnie prawie nie znasz ,

powiesz słowo lub dwa ,

promienieje uśmiech na twarzy ,