Recenzja książki: Zima świata

Recenzuje: alison2

Ken Follett to niezwykle popularny brytyjski autor thillerów i powieści historycznych. Jego książki często nawiązują do okresu II wojny światowej, wielu czytelników bardziej kojarzy go jednak ze średniowieczem i dwoma wspaniałymi powieściami - Filarami ziemi i Światem bez końca, które doczekały się znakomitych ekranizacji. W ostatnich latach Folett powrócił jednak do okresu i tematyki, które wydają się mu najbliższe. Stworzył imponującą trylogię Stulecie. Powieść Zima świata jest drugim tomem tej serii.

Co prawda powieść można czytać zupełnie niezależnie, jednak warto uprzednio zapoznać się z pierwszym tomem, zatytułowanym Upadek gigantów. W Zimie świata pojawiają się bowiem ci sami bohaterowie, a także ich dorastające lub już dorosłe potomstwo. Akcja rozpoczyna się w chwili, gdy Hitler dochodzi do władzy. Mieszkające w Niemczech rodziny von Ulrichów i Francków z przerażeniem obserwują coraz częstsze akty przemocy wobec Żydów i przeciwników partii nazistowskiej. Nie mogąc bezczynnie przyglądać się coraz większej podłości, podejmują kroki, za które przyjdzie im zapłacić bardzo wysoką cenę.

Wołodia Peszkow prowadzi działalność wywiadowczą, werbując niemieckich informatorów. Jednym z nich staje się Werner Franck. Brat Wołodii, Lew, po zbiciu fortuny w Ameryce postanawia wysłać swoją córkę Daisy do Londynu. Tam dziewczyna skrada serce synowi hrabiego Fitzherberta i zostaje jego żoną. Początkowo wspiera go we wszelkich działaniach, z czasem jednak zaczyna mieć wątpliwości, czy sympatyzowanie z faszystami jest dla niej właściwą drogą. Podczas balu w Cambridge poznaje niejakiego Lloyda Williamsa, który momentalnie traci dla niej głowę. Gdy okazuje się, że nie ma u niej najmniejszych szans, wyjeżdża do Hiszpanii, by przyłączyć się do brygad międzynarodowych. Los jednak sprawi, że ponownie spotka swoją wybrankę a okoliczności będą już zupełnie inne...

Fakt, że powieść liczy ponad 1000 stron nie jest szczególnie zaskakujący. Follett znany jest z tego, że tworzy historie barwne i wielowątkowe. Wielu czytelników życzyłoby sobie, by w ogóle się nie kończyły. Nie inaczej jest w tym przypadku. Wątki przeplatają się, prowadząc do zaskakującego finału. Nie brakuje emocji, począwszy od miłosnych uniesień, poprzez fascynację i rozczarowanie ruchem faszystowskim, na oburzeniu i przerażeniu okrucieństwem wojny kończąc. Co prawda niektóre wątki są dość przewidywalne, nie odbiera to jednak przyjemności płynącej z lektury.

Gdybym miała cokolwiek zarzucić tej powieści, z pewnością byłby to stosunkowo płytki portret psychologiczny bohaterów. Mamy tu szereg osób, które pragną wieść spokojne i szczęśliwe życie. Niestety, przychodzi im żyć w wyjątkowo trudnych czasach i muszą odpowiedzieć sobie na pytanie, po której stronie barykady pragną się znaleźć, ponosząc wszystkie związane z tym konsekwencje. Byłoby cudownie móc przyjrzeć się ich wewnętrznym rozterkom, zrozumieć, czym się kierują. Wtedy jednak niniejsza powieść liczyłaby pewnie przynajmniej 2000 stron. Follett nie po raz pierwszy skupił się na akcji, a ta spełnia wszelkie oczekiwania. Powieść wciąga od pierwszych stron, a czytelnik po zakończeniu lektury z pewnością od razu będzie chciał sięgnąć po kolejny tom. 

Ken Follett po raz kolejny uwodownił, że należy do czołówki pisarzy, którzy potrafią niezwykle sprawnie wykorzystać autentyczne wydarzenia historyczne, by stworzyć barwne, wielowątkowe historie, do których zawsze wraca się z dużym sentymentem.