Recenzja książki: Z pamiętnika jeża Emeryka

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Jak wygląda życie z jeżem pod jednym dachem? Czy możliwa jest przyjaźń między nim a człowiekiem? Treść książki Z pamiętnika jeża Emeryka (powstała jako odpowiedź na coraz częstsze kupowanie dzieciom jeży w prezencie) ułatwi zacieśnienie jeżowo-ludzkiej więzi. Zatem… kolczastą przygodę czas zacząć.

Pola marzyła o zwierzątku. Najbardziej ucieszyłaby się z takiego, które ma mięciutkie futerko i cztery łapki. Po długich prośbach rodzice się zgodzili i Pola wreszcie dostała… afrykańskiego (praprapra-jeżowi przodkowie biegali po dzikiej Afryce) jeża pigmejskiego. Jeż? Nie takiego przyjaciela oczekiwała! Ponieważ jeże puchate mają tylko brzuszki, nie nadają się do głaskania i przytulania jak chociażby mieszkająca u cioci na wsi kotka Mariola. A ten nawet nie był oswojony, choć dostępne na YouTubie filmiki pokazywały jeże tulące się do swoich właścicieli. Czyżby Emeryk (takie imię nadała mu Pola) się w ich domu odswoił? Gdy już zamieszkał w Poli pokoju kolczasty współlokator, cała rodzina szybko się przekonała, że to jeż (nigdy na odwrót) dyktuje warunki, ustala zasady oraz wyznacza kierunek przyjaźni.

Z pamiętnika jeża Emeryka to spleciona razem dola ludzka z jeżową widziana oczami mamy, Poli i Emeryka. Datowane na cztery miesiące zapiski dotyczą wyboru odpowiedniego zwierzątka, przygotowań do przyjęcia go pod swój dach, zapewnienia mu jak najlepszych warunków, troski o niego, karmienia (deser w postaci chrząszczy drewnojadów zawsze mile widziany), opieki, respektowania jeżowych zwyczajów oraz długiego procesu oswajania. Zabawny jest język przekazu (zwłaszcza zapiski Emeryka): jak się nie uśmiechnąć, czytając o nocnych breweriach jeża zajętego budzeniem domowników, biegającego (musi wytuptać kilometry) tak, że obraz na rejestrującej sekretny jeżowy świat kamerce pokazuje same smugi czy unoszącego tylne łapki wysoko do góry (utalentowany gimnastyk). Jak się nie wzruszyć, wyobrażając sobie zakatarzonego jeża, wtulającego się w ciepłą bluzę Poli podczas wizyty u weterynarza, a także coraz bardziej pogłębiającą się więź: od początkowego stwierdzenia Emeryka: mama nie moja, poprzez trochę już moja, coraz bardziej moja, aż do moja mama! i wreszcie: coraz bardziej ją kocham. Czyli… kolczasta kulka jest w stanie zaciekawić i wzruszyć.

Publikacja Wydawnictwa Lucky skierowana została do dzieci oraz rodziców (ostatni rozdział: Słowo do dorosłych czytelników). Sprawnie wplatając w treść wiadomości z życia jeży (warunki życia, umiejętności, wymagania, kontakty z człowiekiem, alergia) Marta Wiktoria Trojanowska uświadamia, że nie są to zwierzęta bezproblemowe ani łatwe w hodowli. Wiedząc (z własnego doświadczenia), jak wygląda życie z jeżem pod jednym dachem, autorka wiernie oddaje rzeczywistość, ucząc tym samym wyrozumiałości, poszanowania praw innych oraz odpowiedzialności za przyjęte pod opiekę zwierzątko. Czarno-białe ilustracje (na podstawie zdjęć autorki) doskonale uzupełniają przekaz, pomagając w odbiorze treści.

Książka Z pamiętnika jeża Emeryka stanowi praktyczny przewodnik dla rozważających kwestię przyjęcia jeża pod swój dach, pozostali czytelnicy z jeszcze większym szacunkiem spojrzą na jeże dzikie, które spotkać można w ogrodach i parkach.

Tagi: dla dzieci