Recenzja książki: Rico, Oskar i złodziejski kamień

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Niepełnosprawność jest stanem, w którym występują ograniczenia w fizycznym lub umysłowym rozwoju człowieka. Posiadając różne formy oraz stopnie, utrudnia ona samodzielne funkcjonowanie w społeczeństwie. Bohaterami kolejnej już z serii książki Andreasa Steinhöfela są niewyobrażający sobie bez siebie życia dwaj „inni od reszty” przyjaciele. Rico i Oskar doskonale się czują razem, wspomagając jeden drugiego w sytuacjach trudnych i nieprzyjemnych. Wiedząc, że mogą liczyć na siebie nawzajem, dzielnie stawiają czoła przeciwnościom.

Lektura niesie czytelnikowi prawdę o największych wartościach, jakimi są: przyjaźń, zrozumienie oraz wrażliwość na potrzeby innych. Napisana w sposób humorystyczny, wielokrotnie wywoła uśmiech na twarzy. Tak więc czytelnik ma okazję dokładnie poznać zalety nieco zaburzonego i nie lubiącego zmian Rica; może wyobrazić sobie intelektualnego geniusza Oskara z wyraźnymi defektami w wyglądzie zewnętrznym, który z powodu silnie odczuwanej (choć dla zdrowego człowieka całkowicie nieuzasadnionej) potrzeby maskowania się nie rozstaje się z pomponiastą czapką z grubej wełny lamy (noszona w środku upalnego lata przyprawia o dreszcze nawet najbardziej odpornego), może też uczestniczyć w poszukiwaniach wyhodowanego przez zmarłego Fitzkego kamienia „cielaczka”.

Opublikowana nakładem Wydawnictwa WAM książka Rico, Oskar i złodziejski kamień stawia ludzi upośledzonych na równi z pozostałymi. Wskazuje na niezwykłe bogactwo, kryjące się w sercach młodych bohaterów. Przestają przeszkadzać pokaźne zęby i uszy wielkości żagli, jakimi został „obdarowany” Oskar. Pozbawiona jest znaczenia denerwująca przenikliwość Rica. Rozświetlona zostaje również tajemnica (po raz kolejny sprawdzili się mali detektywi) tytułowego „złodziejskiego kamienia”. Całości dopełnia mistrzowskie i precyzyjne rozwiązanie zagadki poszukiwaczy szlachetnego rubinu. Wszystko to pozytywnie nastawia do osób niepełnosprawnych, we właściwy sobie sposób realizujących życiowe powołanie.

Śmieszne i zarazem przenikliwe sformułowania zmuszają do głębokich przemyśleń. Dodając uroku lekturze, czynią ją jeszcze bardziej ciekawą. Czarno-białe ilustracje autorstwa Petera Schössowa przyciągają oko czytelnika. Umieszczone w ramkach trudne wyrazy (wraz z wyjaśnieniem) pogłębiają wiedzę. Twarda okładka z sympatycznym rysunkiem, przedstawiającym głównych bohaterów, zachęca do skorzystania z dalszego ciągu. Lektura przeznaczona jest przede wszystkim dla tych, którzy - żyjąc w „normalnym” świecie - mają jakiekolwiek wątpliwości czy zastrzeżenia dotyczące współżycia niepełnosprawnych w społeczeństwie. Napisana językiem prostym i przystępnym, bez wątpienia dostarczy wielu wrażeń wszystkim, którzy po nią sięgną.