Recenzja książki: Poszukiwany Colin Firth

Recenzuje: Justyna Gul

Splecione losy

Colin Firth, doskonale znany wszystkim wielbicielkom literatury jako Fitzwilliam Darcy z telewizyjnej ekranizacji Dumy i uprzedzenia czy Mark Darcy z Dziennika Bridget Jones, stanowi obiekt westchnień setek tysięcy kobiet na całym świecie. Są one gotowe zrobić wszystko, by choć przez chwilę go zobaczyć, by zdobyć jego autograf, czy choćby przebywać w tej samej miejscowości, co on.

Nic więc dziwnego, że małe miasteczko Boothbay Harbor, gdzie ekipa filmowa kręcić ma kilka scen z udziałem Firtha, przeżywa prawdziwe oblężenie. Ale tak naprawdę postać znanego autora jest tylko pretekstem do tego, by Mia March mogła snuć swoją opowieść. Poszukiwany Colin Firth to kolejna już pozycja opublikowana nakładem wydawnictwa Świat Książki w serii Leniwa niedziela. To również kolejny dowód na to, że wydawnictwo starannie wybiera tytuły, skupiając się na najlepszych książkach obyczajowych, które wywołują w czytelnikach całą gamę emocji. Nie inaczej jest w przypadku najnowszej powieści March (znanej czytelnikom już z Klubu Filmowego Meryl Streep). Autorka tym razem skupia się na historii trzech kobiet, których drogi przecinają się właśnie w Boothbay. Wszystkie są wielbicielkami Firtha, a choć dzieli je wiek, wykształcenie, status społeczny i plany na życie, to jednak odnajdują wspólną płaszczyznę porozumienia.

Dla Gemmy Hendricks, bezrobotnej dziennikarki i szczęśliwej małżonki pobyt w miasteczku ma być nie tylko dobrą zabawą wśród dawnych znajomych, ale przede wszystkim szansą na powrót do zawodu. Planuje ona przeprowadzić wywiad ze słynnym aktorem, przewidując zapotrzebowanie na tego typu teksty. Jednak miejscowa gazeta, w której Gemma pracowała przed laty, już zleciła temat innemu dziennikarzowi. Redaktor naczelna ma jednak dla bohaterki niezwykle intrygujący i emocjonalny temat – reportaż dotyczący działalności domu dla ciężarnych nastolatek. Dla Gemmy, która podczas pobytu pragnie przemyśleć swój dalszy zawodowy rozwój, a także kwestię macierzyństwa, będzie to szansa, by spojrzeć na swoją ciążę zupełnie z innej strony…

Bea Crane, absolwentka anglistyki, zatrudniona na pół etatu w Centrum Nauki Pisania oraz w kuchni jednego z bostońskich barów, wciąż nie może otrząsnąć się po śmierci ukochanej matki. Żyje z dnia na dzień, nie mogąc zmobilizować się do szukania pracy w charakterze nauczycielki angielskiego i do podjęcia studiów magisterskich. Stagnację przerywa wiadomość od matki – list napisany na łożu śmierci, wysłany do Bei zgodnie z zaleceniem zmarłej w rok po jej odejściu. Informacja zawarta w liście jest prawdziwym wstrząsem, okazuje się bowiem, że Bea została adoptowana. Z dołączonych dokumentów agencji adopcyjnej wynika, że biologiczna matka zamieszkuje w Boothbay i – z uwagi na ciągłe aktualizacje adresów – najwyraźniej chce być odnaleziona. Bea wyrusza zatem ku przeznaczeniu, choć nie bardzo jeszcze wie, jaką rolę w jej życiu miałaby odegrać kobieta, która wyrzekła się jej dwadzieścia dwa lata temu.

Veronica Russo to niespełna czterdziestoletnia kelnerka i prawdziwa mistrzyni wypieków. Jej specjalnością są ciasta leczące dusze, pomagające zapomnieć, przyciągające miłość, zwiększające wiarę w siebie. Te wypieki przyniosły jej prawdziwą sławę w Boothbay, choć wciąż mieszkają tu ludzie, którzy pamiętają Veronikę jako ciężarną nastolatkę. Kobieta nie miała łatwego życia – kiedy jako szesnastolatka zaszła w ciążę, chłopak wyparł się ojcostwa, zaś rodzice odesłali ją do domu wychowawczego dla nastolatek w ciąży, zmuszając przy okazji do podpisania papierów zaświadczających, że nie ponoszą już za nią odpowiedzialności. Veronica nigdy nie żałowała swojej decyzji o oddaniu dziecka do adopcji, bowiem jako nastolatka, zmuszona radzić sobie samodzielnie z przeciwnościami losu, nie mogłaby zapewnić córce tego, na co ta zasługiwała. Mimo wszystko od lat marzy o spotkaniu z porzuconą dziewczynką i dlatego gdziekolwiek się przeprowadza, zawsze uaktualnia adres w agencji adopcyjnej - tak, by można było ją odnaleźć.

Jak potoczą się losy tych trzech kobiet? By się tego dowiedzieć, warto sięgnąć do powieści Mii March, której pisarstwo zwraca uwagę dojrzałością i życiową mądrością. Losy kobiet splatają się ze sobą, ale nie tylko relacje pomiędzy nimi (a szczególnie pomiędzy matką a córką) są przedmiotem zainteresowania March. Każda z bohaterek powieści inaczej bowiem podchodzi do kontaktów interpersonalnych, każda w inny sposób zmaga się ze swoimi problemami. Bea nie ma nikogo, komu mogłaby się zwierzyć - może dlatego tak chętnie udziela wywiadu Gemmię, nawiązując z nią nic porozumienia, która być może kiedyś przerodzi się w przyjaźń. Veronica, mimo niezwykłego zainteresowania, jakie wzbudzają jej wypieki, tak naprawdę jest osobą zamkniętą na nowe wydarzenia i ludzi. Panicznie boi się zranienia, co w połączeniu z niskim poczuciem własnej wartości sprawia, że jest niczym samotna wyspa. Dopiero spotkanie z córką i problemy rodzinne pewnego przystojnego policjanta sprawiają, że mur, jaki wzniosła wokół siebie, zaczyna pękać. Gemma zaś znalazła się w sytuacji pozornie bez wyjścia. Jej celem jest kariera dziennikarki, zaś najgorszym koszmarem – upodobnienie się do teściowej, uwielbiającej swoje małomiasteczkowe życie. Niestety, mąż Gemmy podziela pogląd swojej matki, iż najważniejsze jest macierzyństwo. Nie zważając na tłumaczenia żony, za wszelką cenę więc pragnie własnego domu z ogródkiem blisko rodziców oraz gromadki dzieci.

Problemy tych trzech kobiet równie dobrze mogłyby być problemami czytelników, dlatego w pełni identyfikujemy się z bohaterkami i w napięciu obserwujemy dokonywane przez nie wybory. Mia March, oddając w kolejnych rozdziałach głos Bei, Gemmie oraz Veronice, jeszcze mocniej jednoczy czytelników z wykreowanymi przez siebie postaciami. Właśnie ta cecha, w połączeniu z doskonale skonstruowaną fabułą i umiejętnym stopniowaniem napięcia sprawia, że powieści takie jak Poszukiwany Colin Firth chce się czytać, zaś zakończenie lektury jest niczym rozstanie z prawdziwymi przyjaciółmi…