Recenzja książki: Kwiaciarka. Tom 2

Recenzuje: Justyna Gul

Piękna Gabriela

Człowiek jest tak cudownie skonstruowany, że zawsze zrzuca winę na innych. Albo przynajmniej wynajduje sobie okoliczności łagodzące – pisał Éric-Emmanuel Schmitt. Słowa te doskonale oddają wydarzenia, których świadkami byliśmy dzięki Ksaweremu De Montepin. Jego powieść, opublikowana nakładem wydawnictwa Damidos, nosząca wdzięczny tytuł Kwiaciarka, przeniosła nas do XIX wiecznego Paryża, na ulicach którego miały miejsce tragiczne, krwawe zbrodnie. 

Tom pierwszy historii przyniósł brutalną śmierć hrabiego, męża Marceli de Lagarde, fałszywe oskarżenie przypadkowych mężczyzn i stracenie jednego z nich na szafocie. Drugi ze skazańców, objęty prawem łaski, zginął w płonącym wagonie podczas transportu, a przynajmniej tak wszyscy sądzą. Teraz, w drugiej części tej pasjonującej historii, mamy możliwość prześledzić prawdziwe losy Pawła Gireta, a także odpowiedzieć na pytania, które nurtowały nas wcześniej. Zanim jednak przekonamy się, czy prawda rzeczywiście zawsze zwycięża, autor wciągnie nas w wir wydarzeń, opisując skomplikowane losy swoich bohaterów i bezlitośnie stawiając przed nimi kolejne wyzwania.

Tym samym po raz kolejny Ksawery De Montepin zapewni czytelnikom kilkugodzinną rozrywkę, pełną emocji i trwogi. Jego powieść to doskonała propozycja nie tylko dla miłośników romansów. Zbrodnia, makabryczna intryga, którą uknuła hrabina wraz z kochankiem Filipem de Kervenem, a także żądza zemsty, którą pała Paweł, gwarantują doskonalą emocjonalną huśtawkę i napięcie godne prawdziwych powieści sensacyjnych.

Przewrotny los splata tym razem drogę zbiegłego więźnia z drogą hrabiego Alberta de Lussan, multimilionera, brata występnej Marceli. Sparaliżowany mężczyzna przez przypadek wznieca pożar w swoim zamku i całe szczęście, że w pobliżu znajduje się Paweł, który, narażając własne życie, spieszy z pomocą. Poznawszy prawdę o swoim wybawcy, przekonany o jego niewinności, hrabia postanawia pomóc w oczyszczeniu nazwiska Gireta z piętna mordercy. Pomaga mu w przyjęciu fałszywej tożsamości i zleca niezwykle ważne zadanie – Paweł (vel Leopold Romain) odnaleźć ma byłą kochankę Alberta, Magdalenę oraz jego rodzoną córkę Gabrielę. 

Nie będzie to łatwe, bowiem kobiety nie tylko musiały zmienić nazwisko, ale i przeprowadzić się. Po egzekucji ojca, Gabriela nigdzie nie mogła otrzymać posady, zaś na rozpoczęcie własnej produkcji sztucznych kwiatów nie miała wystarczających środków finansowych i materiału. Postanawia jednak nie poddawać się i ze swoim talentem do bukieciarstwa spróbować szczęścia w handlu obwoźnym. Sprzedaje zatem kwiaty, okraszone swoim uśmiechem, każdego dnia pchając wózek wypełniony bukietami.

Właśnie podczas takiej czynności piękną kwiaciarkę spotyka Roger de Kerven, bratanek człowieka, który skazał jej ojca na śmierć. Młodych połączy gorąca miłość, choć kwiaciarka broni się przed nią ze wszystkich sił. Ich uczuciu przeciwna jest również Marcela de Lagarde, która w Rogerze widzi doskonałego (czytaj: "bogatego") męża dla swojej córki. Tyle tylko, że ta kocha pewnego właściciela młyna…

Zanim wszystkie wątki powieści znajdą rozwiązanie, sprawiedliwość zatriumfuje, zaś skołatane serca znajdą ukojenie, czeka nas blisko sześćset stron pasjonujących wydarzeń, które nie pozwalają ani na moment oderwać się od lektury. Mimo, iż autor Kwiaciarki żył w XIX wieku, historia przez niego stworzona do dziś powoduje mocniejsze bicie serca, przysparzając Ksaweremu de Montepin grona wiernych czytelniczek (a może nawet i czytelników). Wypada oddać pokłon pisarzowi, który uwodzi prostotą stylu, zmysłem obserwacji i analitycznym umysłem – wszak intryga, którą znajdujemy na kartach książki, to wyzwanie godne interwencji samego Sherlocka Holmesa.