Recenzja książki: Igrzyska śmierci

Recenzuje: martellina

Igrzyska śmierci to niebywały debiut Suzanne Collins (choć według opinii publicznej to realizacja filmowa tej książki stoi na pierwszym miejscu - już w pierwszy weekend film zarobił 155 mln dolarów). Akcja powieści odbywa się w bliżej nieokreślonej przyszłości w państwie, w którym panuje despotyczna władza. Kraj ten składa się z dwunastu dystryktów oraz z ludności wysoce uprzywilejowanej, zamieszkującej okolice Kapitolu. Trzynasty dystrykt został zmieciony z powierzchni ziemi za bunt  przeciwko władzy, co stało się przestrogą dla pozostałych. Co roku organizowane są Głodowe Igrzyska, w których biorą udział jeden mężczyzna i jedna kobieta (w wieku od 12–18 lat- z każdego dystryktu. Zawodników przeważnie wybierano losowo, gdyż nie zdarzyło się do tej pory, by znalazł się ochotnik. W zawodach mogła przeżyć tylko jedna osoba (kończyły się wraz ze śmiercią pozostałych 23 osób).

Bohaterką tej opowieści jest  szesnastoletnia Katniss Everdeen, która - chcąc ratować młodszą siostrę - zgłosiła się na ochotnika. Katniss i Peeta, nieszkoleni, pochodzący z najbiedniejszego  dystryktu, w oczach widzów są skazani na porażkę. Czy tak się stanie? Czy więź, jaka ich połączyła, ma szansę przetrwać w obliczu zagrożenia?

Z całą pewnością siłą tej książki są bohaterowie. Katniss jest inteligentna i silna. Pod tą twardą powłoką skrywa się jednak czuła i troskliwa dziewczyna, która gotowa jest poświęcić wszystko dla bliskich. 

Igrzyska śmierci ukazują ogromny problem ludzkości. Człowiek ma skłonności egoistyczne, co niektórzy nazywają "instynktem samozachowawczym". Główna bohaterka jako jedyna nie pragnie rozlewu krwi i postanawia zaopiekować się najmłodszą zawodniczką. Gotowa jest złamać wszystkie zasady i poświęcić bardzo wiele dla zachowania człowieczeństwa. Zakończenie jest dość przewidywalne, jednak warto pamiętać, że stanowi ono dopiero początek cyklu, który rozwija się całkiem interesująco.