Wzięty przez zaskoczenie

wnością były przekorne, wyzywając go, aby znów pozwolił odruchowi zadziałać. Nie podda się tak łatwo. Nie będzie marionetką, nie będzie reagował na ich głupie zabawy. Harry nie będzie nim manipulować i chyba stało się to dla niego oczywiste, bo zachował większą odległość między ich twarzami. To, że ich półnagie ciała dotykały się, było już wystarczająco trudne.

– Co było dalej z Magiem? Mam nadzieję, że się uwolnił? – zapytał Harry, lekko ochrypłym głosem i Blake przełknął z trudem, jakby to w jego gardle nagle zaschło. Nie mogli oderwać od siebie spojrzenia, jakby spodziewali się po sobie najgorszego i chcieli być przygotowani na cios.

Evette roześmiała się.

– Nie całkiem. Wojownik ulegając w końcu swojemu pożądaniu praktycznie zniewolił Maga i zmusił do uległości – powiedziała ze złośliwym błyskiem w oku. Blake zamrugał zaskoczony, podrywając głowę i spoglądając na swoją przyjaciółkę. Intensywny rumieniec zalał jego całą twarz.

Nie, nie będzie się utożsamiał ze swoją postacią… nie, w najmniejszym nawet stopniu…

– Dlaczego mam dziwne wrażenie, że właśnie to będziesz chciała pokazać na okładce? – Harry zapytał podejrzliwie łupiąc okiem to na śmiejącą się fotografkę, to na lekko zawstydzonego Blake’a.

– Bo tego sobie zażyczyła autorka opowiadania. To ma znaczenie dla dalszej części serii – odparła jak gdyby nigdy nic. – Właśnie to będziemy robić jutro – dodała z szerokim uśmiechem, znów odchodząc, aby podłączyć swój ukochany aparacik do laptopa.

Blake nie wiedział czy Harry ma zamiar tak stać oparty o niego całą wieczność, ale jakoś nie czuł się na siłach, aby mu zwrócić uwagę. Na szczęście ten sam się zorientował i z przepraszającym uśmiechem oderwał się od piersi Blake’a, pozostawiając chłód w miejscu gdzie jeszcze przed chwilą było jego gorące ciało.

– Czy to znaczy, że chcesz abym pozował? – Harry podszedł do sprawnie przerzucającej nowe zdjęcia kobiety i z ciekawością próbował zajrzeć jej przez ramię. Ta z złośliwym uśmiechem pacnęła go w nagie ramię i pogroziła palcem, odganiając.

– Oczywiście, że tak. Gdybym miała, co do ciebie jakiekolwiek wątpliwości, to bym cię nie namawiała tak usilnie. Wiedziałam jednak, że będziesz pasował idealnie.

Blake stanął w pewnej odległości od nich i z utęsknieniem spoglądał na swój podkoszulek. Nie chciał jednak robić z siebie idioty. Niejednokrotnie przecież był do pasa rozebrany pracując na kolejnej budowie, umierając z gorąca. Czemu spojrzenie jednego, obcego człowieka nagle robiło taką różnicę?

– Do czego pasował? Do postaci Maga? – zapytał Harry zaskoczony, marszcząc jasne brwi lekko, nie do końca wiedząc, o czym mówiła kobieta.

– Nie. – Evette spojrzała mu w oczy poważnie i spokojnie, a później rzuciła ostrożne spojrzenie przez ramię na Blake’a. Wolno odwróciła ekran laptopa, aby był dobrze widoczny dla nich obu. – Do Blake’a.

Blake i Harry zszokowani spojrzeli na ich zdjęcie, niedowierzając wcale, że to ich przedstawiało.

Ich sylwetki skomponowały się idealnie. Ich wzrost i postura były jakby dopasowane do siebie. Praktycznie nie dotykali się w żaden erotyczny sposób, ale zdawało się jakby byli połączeni w jedną idealną całość.

Jednakże to ich wbite w siebie nawzajem spojrzenia sprawiły, że obu tym razem wyszła gęsia skórka. Chyba każdy włosek stał jak naelektryzowany na ich ciele, zmieniając ich w nadwrażliwe odbiorniki.

Ostrożne, jak gdyby pełne niepokoju i fascynacji spojrzenia mierzyły się na zdjęciu, jakby żaden z nich nie miał zamiaru ustąpić pola. To była walka na siłę woli. O ukrycie emocji i zachowanie pozo