1: Dziwne znaki na niebie.

- T… Tak. Po prostu zabolały mnie stawy. - ‘Akurat’, pomyślałam. Pomimo sędziwego wieku babci nigdy nie wypadało nic z rąk. Miała też świetną pamięć. Coraz bardziej chciałam złamać zakaz babci, by pójść nad to jezioro…

~*~

- Królu. Twój syn chciałby się z tobą widzieć. - odparł jeden ze służby.

- Wpuść go. - Laragossa, młody król, który siedemnaście lat temu spotkał matkę Bintu, ale już dawno o niej zapomniał. Teraz, kiedy doczekał się następcy tronu z swoją ukochaną żoną Avą, wiódł spokojne życie, o jakim marzy większość władców krain.

Do komnaty wbiegł młody chłopak. Miał blond włosy takie jak ojciec, lecz ścięte na krótko, z długim do pasa warkoczem. Jego skronie, łuki brwiowe jak fragmenty ciała pokryte były złotymi łuskami. Jego złote oczy odbijały migoczące światło lampy, stojącej na biurku ojca. Na jego ramieniu spał mały, złoty smok.

- Ojcze, zobacz co znalazłem! - Krzyczał. W jego dłoniach było małe zawiniątko, a w nim symbol magicznego jeziora z krainy tysiąca łez. Król popatrzył na zawiniątko.

- Gdzie to znalazłeś? - Zapytał zaskoczony. Przypominał sobie, że gdzieś już widział ten wisior w kształcie lilii wodnej, zwieńczonej strumieniem błyszczącej wody magicznego jeziora.

- W naszej bibliotece. Schowane było w jednej ze szkatuł. - Laragossa popatrzył na syna, a potem na Luko, który wylądował na tarasie. Biały smok także zauważył błyszczące zawiniątko w dłoniach księcia. - Co to jest ojcze?

- Symbol magicznego jeziora. Bardzo stary. - Odparł smok. Mały, zloty smok otworzył swoje ślepia.

- Luko, od kiedy to w naszej bibliotece są symbole z krainy łez? - ziewnął.

- Jesteś za mała Shillva, żeby zrozumieć skąd ten symbol się tutaj wziął. - westchnął Luko, Król nie odrywał wzorku od wisiora. Zaczynał sobie przypominać, do kogo należał. Do jego pierwszej miłości, Luny.

- Mogę synu pożyczyć od ciebie ten wisior? - Zapytał z uśmiechem.

- To? - pokazał chłopak. - Pewnie! Ale obiecaj mi, że dasz go mamie w rocznicę waszego ślubu.