Zboczeńcy na tronie. Erotomani i seksoholicy u władzy
Jerzy Beskidzki

Ocena: 4.83 (6 głosów)

opis

"Zboczeńcy na tronie" Jerzego Beskidzkiego to zbiór ciekawych historii o ludziach będących na tak zwanym świeczniku. Autor zagląda (a my razem z nim) do sypialni różnych władców. Dla nikogo nie jest to dziwne, bo ludzie zawsze chętnie podglądają innych. Nie jest ważne co u siebie w domu, ale to, co jest u sąsiada. Taka już jest ludzka natura, że lubimy zaglądać w życie innych, a gdy odkrywamy coraz bardziej ciekawe sekrety, to tym bardziej mamy z tego satysfakcję. Najbardziej nas ciekawi to, co ukryte za ścianami domu.

"Życie władców od zawsze wzbudzało ciekawość zwykłych ludzi. Tajemnica, którą skrywały zamki i pałace, rozpalała wyobraźnię, a przepych monarszego dworu urastał w oczach poddanych wręcz do niewiarygodnych rozmiarów."
Przykładów erotomanów i seksoholików zasiadających na tronie jest bardzo dużo w historii. A pewnie byłoby jeszcze więcej gdyby wcześniej znano media. Trudniej byłoby wtedy cokolwiek ukryć, bo zawsze ktoś by coś wyśledził. W tamtych czasach nie było zbyt wielu rozrywek, więc pewnie dlatego seks był jedną z najlepszych, zwłaszcza dla możnych.
Zdrady, romanse i podboje miłosne od zawsze budziły sporą sensację, a gdy dotyczyło to osób z wyższych sfer, to każdy chciał poznać co pikantniejsze szczegóły. Do tej pory nic tak dobrze się nie sprzedaje jak ekscesy seksualne i wielkie skandale. A im większa władza, tym większy upadek moralny, a z tym wiążą się także też tragedie osobiste.

Niektórzy władcy dobrze są znani ze swoich wybujałych temperamentów, wszyscy wiedzą o Henryku VIII i jego żonach, o Kleopatrze i Cezarze, o szalonym Neronie, ale chyba żaden ród nie zasłynął tak, jak Włosi: Medyceusze, Sforzowie i Borgiowie, którzy znani są z trucia, kazirodztwa i mordowania swoich przeciwników.
W książce znajdziemy niemal całą paradę różnej maści dewiantów i zboczeńców, którzy zostawili swój ślad w niechlubnej historii.
"Zboczeńcy na tronie" to dość zabawna książka, chociaż oparta na faktach i zapiskach kronikalnych, lecz co niektóre fragmenty można traktować tak na pół gwizdka, bo nie da się tego już sprawdzić, a może tak być, że kronikarz ze złości coś tam naskrobał i wymyślił, żeby zrobić na złość swemu władcy. Dlatego pewnie o niektórych władcach pisano więcej złych rzeczy a o innych wręcz wcale. Takim sposobem wokół niektórych władców rosła coraz bardziej otoczka wielkiego zboczeńca i erotomana.
Mnie najbardziej zaskoczył fragment o kardynale, który został papieżem...

"Niestety maniery schyłku średniowiecza zabraniały opisywać szczegółowo ekscesy, które miały miejsce w Sienie, i pozwalają jedynie wnioskować, że przyszły papież Aleksander VI nie stronił od seksu grupowego."
"Nowy papież nie miał oporów przed promowaniem wszystkich swoich dzieci..."
"Rodrigo Borgia zdecydowanie nie stronił od uciech doczesnych i nie krył się z tym, że jest kobieciarzem. Gdy był jeszcze kardynałem, spory ferment siała obecność jego kochanki Vannozzy, wokół której przez wieki narosło sporo znaków zapytania."
Autor te podejrzane pikantne sekrety z życia mniej lub bardziej znanych władców i możnych przekazuje w ciekawy sposób, czyta się książkę lekko, niemal jak powieść sensacyjną.
I chociaż ciekawość może nie jest najważniejszą cechą, to i tak zachęcam do lektury tej książki. Warto poznać intymne tajemnice królów i innych możnych Europy.

Za możliwość poznania tej książki dziękuję Pani Edycie z Wydawnictwa RM.