Sylwetka Katarzyny Wielkiej

Była majestatyczną postacią epoki monarchii. Jedyną kobietą na europejskim tronie, którą można z nią porównać, była królowa Anglii Elżbieta I. W dziejach Rosji ona i Piotr Wielki górują swymi talentami i osiągnięciami nad pozostałymi czternastoma carami i cesarzowymi wypełniającymi trzystuletnią historię dynastii Romanowów - napisał o niej Robert K. Massie.

Wierzyła w oświecony absolutyzm; nie lubiła pompy, tłumów i sytuacji, gdy tytułowano ją Katarzyną Wielką; uważano, że przyczyniła się do śmierci męża; przyjaźniła się z filozofami, ale pod koniec życia odkryła, że w oświeceniowej filozofii kryją się pewne zagrożenia i w 1792 roku nakazała skonfiskować dzieła Woltera. Była największą kolekcjonerką i mecenasem sztuki w dziejach Europy. Urodziła troje dzieci, które odebrano jej zaraz po ich urodzeniu, co odcisnęło piętno na jej matczynych uczuciach. Jednego ze swoich dwunastu kochanków mianowała królem Polski, by rozciągnąć rosyjskie wpływy na jego królestwo. Fundatorka pierwszej w Rosji uczelni kształcącej lekarzy i aptekarzy; propagatorka wśród szlachty szczepień przeciwko ospie. Jako pierwsza w dziejach carskiej Rosji udzieliła ludowi głosu, zwołując zgromadzenie dla przedstawicieli narodu. Podziwiano ją jako najbogatszą i najpotężniejszą kobietę świata. Była także jedyną w historii kobietą na rosyjskim tronie. Życie Katarzyny dzieli się na dwa etapy. W latach 1729-1762 była niemiecką księżniczką i wielką księżną rosyjską na dworze cesarzowej Elżbiety; od roku 1762 do śmierci w 1792 roku - cesarzową Rosji. Zapraszamy do prześledzenia portretu dumnej i niezwykłej kobiety, której absolutna władza wywarła olbrzymi wpływ nie tylko na Rosję, ale także całą Europę. Tekst Cesarzowa, kochanka, reformatorka. Katarzyna Wielka przygotowała dla czytelników serwisu Granice.pl Beata Bednarz