Centrum Kultury Zamek w Poznaniu zaprasza 31 stycznia (wtorek) o godz. 18.00 na spotkanie "Po co książki. Czy to już naprawdę koniec?" z udziałem: Grzegorza Gaudena, Dariusza Nowackiego i Pawła Dunin-Wąsowicza. Spotkanine poprowadzi Robert Mirzyński. Wstęp wolny.
Spotkanie rozpoczyna nowy cykl "Świat przedstawiony. Literatura – nauka - media". Oprócz debaty, w ramach programu Paweł Dunin-Wąsowicz poprowadzi lekcję "Jak zrobić pismo kulturalne z niczego" w Liceum Ogólnokształcącym św Marii Magdaleny, Grzegorz Gauden spotka się z opiekunami Dyskusyjnych Klubów Książki w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej i Centrum Animacji Kultury, a Dariusz Nowacki poprowadzi seminarium pt. "Krytyka literacka dzisiaj".
Grzegorz Gauden (1953) – dyrektor Instytutu Książki. W 1999 został prezesem zarządu spółki Presspublica, a w okresie od września 2004 do września 2006 był redaktorem naczelnym dziennika „Rzeczpospolita”. Pełni funkcję wiceprezesa Izby Wydawców Prasy, a także Stowarzyszenia „Polska Książka”.
Dariusz Nowacki (1965) – krytyk literacki i badacz literatury, pracownik Instytutu Nauk o Literaturze Polskiej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Redaktor kwartalnika kulturalnego „Opcje”, były redaktor kwartalnika literackiego „FA-art”. Zajmuje się głównie współczesną prozą polską. Opublikował zbiór szkiców krytycznych „Zawód: czytelnik” (1999), za który otrzymał Nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, rozprawę „Ja nieuniknione. O podmiocie pisarstwa Jerzego Andrzejewskiego” (2000) oraz książkę krytycznoliteracką „Wielkie Wczoraj” (2004).
Paweł Dunin-Wąsowicz (1967) – publicysta, krytyk literacki, szef wydawnictwa Lampa i Iskra Boża i redaktor naczelny czasopisma „Lampa”. Wraz z Tomaszem Łubieńskim i Kingą Dunin prowadził program „Dobre książki” w TVP1. Odkrywca i wydawca Doroty Masłowskiej. Razem z Jarosławem Lipszycem i Piotrem Mareckim założył blog „Kumple”. Laureat Paszportu Polityki (2005), kategoria „kreator kultury”. Śpiewa i gra na gitarze w zespole Meble, który reklamuje jako „najgorszy zespół świata".
Podstawowym celem projektu "Świat przedstawiony. Literatura – nauka - media" jest konfrontacja różnych języków, narracji, strategii komunikacji społecznej wobec ważnego problemu współczesności (miejsca literatury, funkcjonowania demokracji, niesprawiedliwości społecznej, kłamstwa w dyskursach publicznych i przestrzeni prywatnej, roli prowincji, kryzysu Kościoła, znaczenia marksizmu, zmiany relacji we wspólnocie europejskiej, złudzeń, rozczarowań i nudy w kulturze współczesnej).
Gdzie jest rzeczywistość, która dla Czesława Miłosza była zadaniem artysty? Jakie są jej najważniejsze problemy, jakim językiem się o nich mówi? Każdy ze składników programu będzie oscylować wokół tych fundamentalnych pytań.
Program składać się będzie z 9 części, w skład każdej z nich wchodzić będzie debata, warsztat (seminarium) i lekcje w poznańskich liceach. Gośćmi będą literaci,dziennikarze i naukowcy, osoby z autorytetem i dużym, cieszącym się uznaniem dorobkiem, autorzy dyskutowanych książek. Będą oni nie tylko publicznie debatować między sobą, ale też dyskutować w ramach warsztatów (seminariów) w gronie szczególnie zainteresowanych studentów i naukowców poznańskich uczelni oraz, w ramach lekcji w wybranych liceach, rozmawiać z młodzieżą, przybliżając i popularyzując tematykę programu.
Uczestnicy programu, choć wyraźnie obecni w przestrzeni publicznej, zazwyczaj ze sobą wprost nie dyskutują. Istotną wartością programu będzie więc umożliwienie im spotkania i jego wynik.
Zestawienie tych perspektyw, wobec jednego zagadnienia będzie konfrontacją wynikającą z różnic, wzajemnej nieufności i krytyki oraz odmiennych interesów. Przede wszystkim będzie to próba znalezienia wspólnego mianownika i zrozumienia ważnych zjawisk współczesnej cywilizacji.
Różnorodność programu nie faworyzuje żadnej z dyscyplin: literatury, dziennikarstwa, nauk humanistycznych i społecznych. Jednak jego tematyka, pytania o prawdę i relatywizm, rzeczywistość jako konstrukcję czy konfrontację różnych sposobów komunikacji, a także szukanie iunctim między różnymi językami wydaje się szczególnie atrakcyjna dla literatury i sztuki w ogóle. Pokazuje jej wyjątkową, mimo że marginalną, rolę i każe sprawdzać jej możliwości i stawiać wysokie wymagania.
Za: Instytut Książki
