Premiera nowego spektaklu Śląskiego Teatru Tańca i kolejny występ Zoe Knight na festiwalu w Bytomiu

Już w sobotę w ramach Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego i Festiwalu Sztuki Tanecznej odbędą się kolejne występy. Na scenie głównej - w Śląskim Teatrze Tańca przy ul. Żeromskiego 27 o godzinie 19:30 odbędzie się premiera nowego przedstawienia ŚTT "Zobaczyć świat w ziarnku piasku". Natomiast w ramach sceny alternatywnej o godzinie 21:30 w Elektrociepłowni Szombierki będzie można zobaczyć spektakl Zoe Knight& Paserrelle (Belgia/Australia) “Death in the count of 9”.

Czwartkowe przedstawienie Zoe Knight zniechęcić mogło wielu miłośników współczesnego teatru tańca. Trzy kobiety ubrane w różowo-czerwone stroje przypominające kimona spacerowało bowiem przez ponad godzinę, do swojego układu dołączając ruchy poszczególnych części ciała. Niektórzy poczuli się jedynie znudzeni, inni - oszukani, niektórych urzekła atmosfera miejsca akcji, zaś inni próbowali dotrzeć do sensu przedstawienia i odkryć w nim coś dla siebie. Ci właśnie mogli odkryć, jak mozolne próby, codzienne ćwiczenia - z pozoru nużące i nieciekawe, mogą prowadzić do pełnego zaspokojenia i nasycenia. Jak mozolna jest droga do prawdziwego spełnienia. Trudno powiedzieć, czy przedstawienie "Śniąc haiku", które można było obejrzeć w czwartek to spektakl dobry, przeciętny czy też jest po prostu dziwactwem. Wiemy jedno - warto dać choreografce jeszcze jedną szansę i ponownie wybrać się w sobotę do Elektrociepłowni Szombierki.

Z kolei na premierę nowego spektaklu Śląskiego Teatru Tańca nie trzeba chyba nikogo zapraszać - bo każde nowe przedstawienie zespołu bytomskiego teatru jest wielkim wydarzeniem. Niektórych ujmuje wyłącznie prosta, ale często bardzo efektowna forma wizualna. Inni doceniają głębokie przesłanie przedstawień, kolejna grupa widzów - sprawność warsztatową i czystość przekazu. Wiele osób przyjdzie z pewnością ze względu na to, że w świecie teatru tańca ŚTT stał się już niemal legendą.

ŚTT to pierwszy polski, zawodowy zespół tańca współczesnego założony w 1991 roku w Bytomiu przez dyrektora/choreografa Jacka Łumińskiego stworzył nową formę i styl w oparciu o bogate narodowe tradycje kulturalne. Styl choreograficzny Łumińskiego i tworzony przez niego materiał ruchowy wywodzą się z tradycyjnych oraz współczesnych form tanecznych i są ściśle związane z kulturą polską. Gdziekolwiek za granicą zespół występuje czy też prowadzi warsztaty uważa się je za nieporównywalne i nowatorskie. Śląski Teatr Tańca w swojej początkowej fazie stał się dziewięcioosobowym zespołem, do którego tancerze wybrani zostali na drodze audycji ogłoszonych w ogólnopolskich mediach. Audycje przeprowadzone były przez założyciela i choreografa zespołu Jacka Łumińskiego w towarzystwie belgijskiego choreografa/tancerza Avi Kaisera. Od tamtego okresu Śląski Teatr Tańca utrzymał oryginalną liczbę tancerzy jako podstawową z możliwościami jej zwiększenia w przyszłości. Śląski Teatr Tańca występował i prowadził zajęcia warsztatowe w Polsce oraz w Niemczech, Wielkiej Brytanii, we Włoszech, Portugalii, Szwecji, Norwegii, Izraelu, Słowacji, Republice Czeskiej, na Węgrzech, Szwajcarii dwukrotnie w Indiach i kilkakrotnie w USA. W repertuarze zespołu znalazły się spektakle Jacka Łumińskiego, Avi Kaisera (Belgia), Anny Sokolow (USA), Terese Freedman (USA), Marka Haima (USA), Risy Jaroslow (USA), Melissy Monteros (USA), Stephanie Skura (USA), Wendella Beaversa (USA), Sama Costy (USA), Franka Handelera i Diane Elshout (Holandia), Christine Brunel (Niemcy), Henrietty Horn (Niemcy), Conrada Drzewieckiego, oraz wznowienia historycznych prac choreograficznych Poli Nirenskiej- polskiej tancerki/choreografa doby międzywojennej - wznowienie przygotowane będzie przez Rimę Faber (USA). Styl tańca współczesnego Jacka Łumińskiego powstał pod wpływem wielu elementów kulturotwórczych, które wyłoniły się w efekcie badań (rozpoczętych w 1981 roku) nad folklorem Żydów Polskich i folklorem polskim odzwierciedlającym polską mentalność, historię, położenie geopolityczne. Elementy te kształtują jakości i wartości ruchowe oraz poruszanie się w przestrzeni. Istota kształtowania się ruchu tkwi głęboko w podłożu wielu czynników typowych dla folkloru różnych regionów Polski, jak np. tempo rubato, niesymetryczne struktury muzyczne, asymetryczny puls i inne elementy będące wyróżnikiem Podhala, Lubelszczyzny, Kurpiów, Sądecczyzny, Rzeszowszczyzny itp. Każdy region bowiem wykształcił cechy typowe dla tradycji ludowej wynikającej, m.in. z doświadczeń i mentalności jego lokalnych społeczności. Istnieje na przykład unikalne rozumienie przestrzeni wśród społeczności Podhala, które odzwierciedla ich wolność i niezależność. Muzyka, tańce i pieśni z tego regionu wykazują dużą różnorodność i złożoność rytmów. Maniera wykonawcza „otwartego gardła” w śpiewach góralskich odsłania moc i niezwyciężoność ludu. Wszystkie te i inne elementy, razem z pewnego rodzaju kakafonicznym brzmieniem muzyki, pomaga wyczuć dotyk transcendentalnych aspektów ludzkiej natury. Kurpie - region lasów i puszcz - wnosi do współczesnego świata różnorodność oryginalnych form muzycznych, które pozostały niezmienione przez wieki - nie tylko tempo rubato ale też nieregularność struktur form muzycznych. Niezależnie jednak od wymienionych powyżej czynników żydowskie pieśni, legendy, przesądy, zwyczaje, obyczaje, obrzędy i formy taneczne - istota dłoni, miednicy, klatki piersiowej i kręgosłupa - elementy ekstatyczne, ruchy obrzędowe itd. są ważnym czynnikiem wpływającym na podstawy stylu i techniki kształtowanej w Śląskim Teatrze Tańca. Taniec uważany za rozmowę z Bogiem, lub też połączeniem się z siłami nadprzyrodzonymi - taniec jako modlitwa funkcjonujący w tradycji chasydzkiej został włączony do stylu Śląskiego Teatru Tańca. „Pływanie” w przestrzeni, łączenie wewnętrznych i zewnętrznych światów oraz podążanie daleko poza te światy poprzez wykorzystanie zarówno umiejętności technicznych (wzbogaconych o wiedzę psychofizyczną) i mocy psychicznej kształtuje ogólny obraz zespołu.