Laureatem pierwszej edycji Nagrody Filmowej Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie we współpracy ze Szkołą Wajdy został Zbigniew Libera ze swoim projektem „Popołudnie w Barze Ozon”. Nagrodzony projekt wyłoniło jury w składzie: Wojciech Marczewski, Edward Żebrowski, Sebastian Cichocki, Łukasz Ronduda.
Projekt Libery najpełniej godził jakości sztuk wizualnych z kinem współczesnym. Innowacyjny formalnie kształt filmu, wywodzący się z dotychczasowej twórczości tego artysty, został ciekawie połączony z intrygującą wizją świata, bohaterami i ich historią. "Akcja filmu dzieje się w nieokreślonej bliżej przyszłości, świata post-kontroli, z miliardami nanokamer wdzierającymi się w każdy zakamarek rzeczywistości, nad którymi już utracono jakąkolwiek kontrolę. Bohaterowie spędzają swoje ostatnie dni zawieszeni w ekstremalnej sytuacji czasu ostatecznego, który zmusza ich do odpowiedzi na najważniejsze pytania" – czytamy w eksplikacji Zbigniewa Libery.
Obecnie Libera będzie rozwijał scenariusz swojego filmu w ramach rocznego Programu Fabularnego „Studio Prób” w Szkole Wajdy przygotowując swój film do produkcji.
Nagroda Filmowa przeznaczona jest dla artystów z pola sztuk wizualnych, którzy w profesjonalny sposób chcą stworzyć pełnometrażowy film fabularny. Celem wspólnej inicjatywy PISF, MSN i Szkoły Wajdy jest zaistnienie filmu eksperymentalnego w kinach. Pomysłodawcy Nagrody Filmowej wierzą, że poprzez wspomaganie produkcji radykalnie nowych, artystyczno-filmowych form wyrazu, kino polskie może ulec znaczącej estetycznej odnowie oraz oryginalnie zaistnieć na światowej mapie kinematograficznej.
Przeznaczona na produkcję wybranego filmu Nagroda wynosi 500 000 PLN. Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie będzie współproducentem nagrodzonych projektów, jak również będzie je włączać do własnej kolekcji dzieł sztuki współczesnej.
Zbigniew Libera to jeden z najciekawszych i najważniejszych polskich artystów. Jego prace - fotografie, filmy wideo, instalacje, obiekty i rysunki - w przenikliwy i przewrotny intelektualnie sposób grają ze stereotypami współczesnej kultury. Jego wstrząsające prace wideo z lat 80. (m.in. "Obrzędy intymne" i "Perseweracja mistyczna") wyprzedziły o 10 lat falę "sztuki ciała". W połowie lat 90. Libera zaczyna tworzyć "Urządzenia korekcyjne" - obiekty będące przetworzeniem istniejących już produktów, przedmiotów masowej konsumpcji (m.in. "Universal Penis Expander" czy "Body Master. Zestaw zabawowy dla dzieci do lat 9"). Projektuje także przetworzone zabawki, prace odsłaniające mechanizmy wychowywania, edukacji i tresury kulturowej, z których najgłośniejszą staje się "Lego. Obóz koncentracyjny". Od tego też czasu jest jednym z filarów tzw. sztuki krytycznej, również w sensie instytucjonalnym - mimo rozwoju kariery cały czas blisko związany jest z środowiskami niezależnymi i sceną offową. W ostatnich latach zajmuje się głównie fotografią, a szczególnie specyfiką fotografii prasowej, tym jak media kształtują naszą pamięć wizualną i manipulują obrazem historii (serie prac "Pozytywy" i "Mistrzowie", 2003).
