Zwyciêzcami Silesiusa 2017 zostali:
– w kategorii Ksi±¿ka Roku Jacek Podsiad³o, W³os Bregueta (WBPiCAK),
– w kategorii Debiuty Rados³aw Jurczak, Pamiêæ zewnêtrzna (Dom Literatury w £odzi, Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddzia³ w £odzi/T³ocznia Wydawnicza Ach Jo Kraków).
Andrzej Sosnowski zosta³ laureatem tegorocznej Wroc³awskiej Nagrody Poetyckiej Silesius za ca³okszta³t pracy twórczej.
Tegoroczna Gala wrêczenia Silesiusów odby³a siê w Teatrze Muzycznym Capitol.
Jacek Podsiad³o – ur. w 1964 roku w Szewnej ko³o Ostrowca ¦wiêtokrzyskiego. Przez pewien czas pracowa³ w ostrowieckiej Hucie im. Marcelego Nowotki. Gdy zrezygnowa³ z pracy, w³óczy³ siê przez piêæ lat po Polsce. W latach osiemdziesi±tych sympatyzowa³ z pacyfistycznym i ekologicznym ruchem „Wolno¶æ i Pokój”.
Jest laureatem nagród literackich: Brulionu Poetyckiego (1992), nagrody im. Georga Trakla (1994), Nagrody Ko¶cielskich (1998), Nagrody Mi³osza (2000), Wroc³awskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” (2015) oraz Nagrody im. Wis³awy Szymborskiej (wspólnie z Romanem Honetem, 2015).
Czterokrotnie nominowany do Nagrody Nike, a za debiut prozatorski do Nagrody Gdynia. Jego poezje t³umaczono na wiêkszo¶æ jêzyków europejskich. Jest twórc± i redaktorem internetowego Domowego Radia „Studnia”.
Rados³aw Jurczak – ur. 1995 r, poeta. Laureat konkursu im. Jacka Bierezina, finalista Po³owu. Publikowa³ m.in. w „Arteriach”, „Inter-„, „Wakacie”, „#No¶niku Rozdzielczo¶ci Chleba”. Studiuje filozofiê, kognitywistykê i matematykê w ranach MISH UW. Mieszka w £omiankach.
O ksi±¿ce pisa³a Maja Sta¶ko: „Rados³aw Jurczak ma w poezji podobne wyczucie czasu i rytmu zdarzeñ jak Michel Houellebecq w prozie. Ró¿nica jest taka, ¿e nie jest starym mizoginem. I trochê za bardzo lubi Mi³osza.”
Robert Rybicki: „Motorem napêdowym zbioru „Pamiêæ zewnêtrzna” wydaje siê byæ nak³adanie siê rzeczywisto¶ci: i w warstwie jêzykowej, i w warstwie ¶wiata przedstawionego; ingerencja „wirtualnego“ w „realne“, (w³a¶ciwie „wirtualne“ wypiera tu „realne“ z ja¼ni [uwaga! chodzê po polu minowym na grz±skim terenie!]) jest o wiele silniejsza ni¿ na przyk³ad w tomie „[beep] Generation” Tomasza B±ka, bowiem B±k bardziej rozprawia siê ze ¶wiatem mediów, przedrze¼niaj±c go, wsysaj±c ¶nie¿ycê informacyjn± w swoj± maszynkê ironii, tak± „zniszczarkê ironii“, a Jurczak z kolei raczej p³ywa jak p³etwonurek po „symulakrach“, w oceanie z „symulakrów“ – to ju¿ nie jest wsysanie do wiersza jak do odkurzacza, to jest wej¶cie do krainy wiersza jak do gry komputerowej na VR-ach, st±d (prawdopodobnie) przywo³ana interaktywno¶æ. Mo¿na powiedzieæ, ¿e w wypadku B±ka, Jurczaka i wspomnianego wcze¶niej Podgórniego tradycyjne metody krytycznoliterackie ulegaj± dezaktualizacji, rodzi siê potrzeba stworzenia ca³kowicie innej krytyki, która zagarnie „¶wiat wirtualny“ w swoje „podwoje“, bowiem ta, któr± mamy, i któr± sam reprezentujê, nie idzie równolegle z do¶wiadczeniami m³odszych poetów i poetek. To ju¿ nowa generacja, nie sampli, ale loopów; to jest po prostu inny sprzêt, który poszerza percepcjê i akceleruje lirykê. To ju¿ nie s± drugs, to s± nowe technologie (patrz: dziennikarstwo danych, data journalism) – poezjê mo¿na wygenerowaæ w komputerowych laboratoriach za pomoc± artificial IQ”.
REKLAMA