Ktoś naruszył spokój tego miejsca. Fragment książki „Dolina przebudzenia"

Czasami prawda niszczy wszystko...

Gdy miłość jest tak silna, że jedynym rozwiązaniem pozostaje szaleństwo...

Jagna nadal mierzy się z błędami przeszłości, które zdają się definiować jej życie. Postanawia pozostać w Brzegach, jednak kolejne dni obfitują w zdarzenia podważające słuszność tej decyzji.

Pensjonat nie jest opuszczony, jak wydawało się jeszcze kilka tygodni przed wydarzeniami na Rysach, a strach potęgują dodatkowo podejrzenia, że Staszek nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.

Adam nie zamierza ułatwiać matce powrotu w rodzinne strony, a Jędrek...

To wtedy na drodze Jagny pojawia się Kosma, który zdaje się skrywać własne tajemnice.

W tym samym czasie policja i TOPR poszukują zaginionego turysty. Znajdują ślady, ale czy na pewno jego?

Do lektury powieści Anny Olszewskiej Dolina przebudzenia zaprasza Wydawnictwo Zwierciadło.

„Dolina przebudzenia" to opowieść o tym, jaką siłę ma prawda.

- recenzja książki „Dolina przebudzenia"

– Każdy człowiek – czy to prawdziwy, czy wymyślony przez autora – składa się z wielu warstw. Nigdy nie jest jednowymiarowy – powiedziała w naszym wywiadzie Anna Olszewska. W ubiegłym tygodniu na naszych łamach mogliście przeczytać premierowy fragment książki Dolina przebudzenia. Dziś czas na kolejną odsłonę tej historii: 

Wiaderka z farbami obijały mi się o nogi, gdy niosłam je do pensjonatu. Myślałam o tym, że zrobię dla Adama pokój na strychu. Cała przestrzeń będzie dla niego. Jak tylko wyjrzy przez okno i spojrzy na polanę, za którą wyrastały góry, zakocha się w tym miejscu i zechce zostać tu na zawsze. A wtedy zyskam szansę wszystko naprawić.

Długą chwilę mocowałam się z kluczami. Nie pamiętałam, żeby wcześniej przekręcenie górnego zamka sprawiało mi jakiś kłopot, ale teraz się zaciął i stawiał opór. Kiedy w końcu dostałam się do środka, od razu wyczułam, że kominek wygasł i wnętrza ponownie się wyziębiły. Jeszcze nigdy wcześniej nie było tu tak zimno. No, może wtedy, gdy ojciec Jędrka wybił szybę w salonie. Wspomnienie tamtego zdarzenia sprawiło, że poczułam się nieswojo. Przypominało o rozrzuconym drewnie i śladach przy studni.

Otwierałam kolejne drzwi, sprawdzając okna, ale nic nie znalazłam. Dopiero gdy zajrzałam do ostatniego pokoju, serce zabiło mi szybciej. Czyjeś buty zostawiły na podłodze brzydkie ślady, a w powietrzu unosił się delikatny zapach potu. Pociągnęłam nosem, wyczuwając coś jeszcze. Woń przywodziła na myśl jakieś skojarzenie, którego nie potrafiłam uchwycić. Coś dobrego, co sprawiało, że w moim ciele rozchodziło się przyjemne uczucie. Mimo to nie wiedziałam, o co chodziło.

Moje ciało spięło się, gdy przypomniałam sobie poranny hałas i zawalony stos drewna. Czy komuś udało się dostać do pensjonatu? Podeszłam do okna i szarpnęłam za klamkę, upewniając się, że było szczelnie zamknięte. Może więc miałam omamy? Może zmęczenie i niepewność mieszały mi w głowie, podpowiadając niemożliwe scenariusze? Przecież usłyszałabym, gdyby ktoś kręcił się po pensjonacie. Z drugiej strony… nie było mnie tutaj przez kilka godzin.

Jeszcze raz zerknęłam na ślady butów.

Przypomniałam sobie, że Jędrek sprawdzał kilka dni temu wszystkie pokoje. Prawdopodobnie to jego trapery zabrudziły podłogę.

Drzwi od szafy zaskrzypiały, gdy uderzyłam w nie ramieniem, a włoski na moich rękach uniosły się, jakby przeszył mnie prąd.

Wyjrzałam przez okno na rozciągającą się za oknem biel. Z miejsca, w którym stałam, nie potrafiłam ocenić, czy wydeptane w śniegu ścieżki są dziełem człowieka, czy polanę przecięły jakiś czas temu sarny. Obserwując wgłębienia w śniegu, walczyłam z poczuciem, że po raz kolejny ktoś naruszył spokój tego miejsca…

W naszym serwisie przeczytacie już kolejny fragment książki Dolina przebudzenia. Powieść kupicie w popularnych księgarniach internetowych: