Zasoby osobiste młodzieży nieprzystosowanej społecznie. Uwarunkowania środowiskowe
Karol Konaszewski
Zagadnienia dotyczące uwarunkowań nieprzystosowania społecznego stanowią częstą problematykę prac badawczych i naukowych w Polsce, jednak analiza tego problemu w kontekście zasobów, jakie posiada młodzież nieprzystosowana, wydaje się na tym polu sfragmentaryzowana. Autorzy, którzy podejmują się badań związanych z młodzieżą przejawiającą symptomy demoralizacji i popełniającą czyny karalne, skupiają się na przyczynach dezadaptacji młodych ludzi czy znaczeniu różnych problemów w ich życiu. W naszym przekonaniu, aby działania naprawcze były skuteczne, powinno się analizować funkcjonowanie młodzieży nieprzystosowanej z perspektywy posiadanych przez nią zasobów. Sądzimy, że istnieje wysoka potrzeba diagnozowania zasobów osobistych i społecznych młodzieży, ponieważ mogą być płaszczyzną odbicia, która będzie sprzyjać kształtowaniu zachowań akceptowanych i rozwojowi tożsamości zintegrowanej.
Celem przeprowadzonych badań było rozpoznanie poziomu zasobów osobistych (poczucie koherencji, prężność, sprężystość) w grupie młodzieży nieprzystosowanej społecznie (nieletnich skierowanych do ośrodków kuratorskich) oraz ustalenie czy poziom zasobów osobistych łączy się z poczuciem otrzymywanego wsparcia (od rodziców, nauczycieli rówieśników) oraz z poczuciem negatywnych relacji w rodzinie, szkole i grupie rówieśników. Rezultaty prowadzonych badań pozwalają sformułować hipotezy badawcze, w których zakłada się że na rozwój i wystąpienie prężności, sprężystości i poczucia koherencji ma wpływ szereg czynników, do których zalicza się: atrybuty indywidualne, środowisko rodzinne i czynniki kontekstualne (wsparcie społeczne). Otrzymane wyniki badań wskazywały, że zasoby osobiste są związane z czynnikami wspierającymi i czynnikami ograniczającymi. Predyktorem wszystkich wyróżnionych zasobów jest wsparcie rodzinne. Wsparcie szkolne pełni funkcję predykcyjną dla sprężystości psychicznej, natomiast negatywne relacje w szkole obniżają poczucie koherencji. Wyniki badań przedstawione w książce, które oddajemy w ręce Czytelników, wnioski, proponowany program profilaktyczno-wychowawczy, analizy teoretyczne, informacje o funkcjonowaniu elementów systemu resocjalizacji mogą być przydatne nie tylko dla studentów pedagogiki resocjalizacyjnej, pracowników naukowo-dydaktycznych, teoretyków, specjalistów, lecz także szerokiego grona praktyków, profesjonalistów pracujących z młodzieżą niedostosowaną społecznie. Mogą stać się gotowym materiałem do zastosowania, skłaniać do prowadzenia dalszych badań i aktywności w zakresie rozwijania problematyki zasobów oraz pracy na podstawie potencjałów jednostki i grupy czy środowisk wychowawczych.
Informacje dodatkowe o Zasoby osobiste młodzieży nieprzystosowanej społecznie. Uwarunkowania środowiskowe:
Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza Impuls
Data wydania: 2018-04-26
Kategoria: Socjologia, filozofia
ISBN:
Liczba stron: 164
Kup książkę Zasoby osobiste młodzieży nieprzystosowanej społecznie. Uwarunkowania środowiskowe
Zobacz także
Zasoby osobiste młodzieży nieprzystosowanej społecznie. Uwarunkowania środowiskowe - opinie o książce
Jest to dzieło kompletne w tym znaczeniu, że zawiera nowatorską, a zarazem dojrzałą koncepcję pedagogicznego rozumienia resilience [...]. Szeroko...
Przeczytane:2018-09-06, Ocena: 6, Przeczytałam, Książki XXI wieku, 26 książek 2019, Przeczytaj tyle, ile masz wzrostu – edycja 2019,
Problemy współczesnej młodzieży nieprzystosowanej społecznie do życia w środowisku społecznym powinny być rozumiane przez środowisko rówieśnicze i wychowawcze. Młodzież ta potrzebuje w miarę godnego traktowania, wsparcia, akceptowania, gdyż musi być przygotowana na wszelkiego rodzaju pomoc ze strony społeczeństwa.
Autorzy książki pt. ''Zasoby osobiste młodzieży nieprzystosowanej społecznie. Uwarunkowania środowiskowe'', Karol Konaszewski, Łukasz Kwadrans przedstawiają w niej sytuację, wizję postrzegania, profilaktykę, resocjalizację, wpływ postępowania pracy z młodzieżą nieletnią oraz ośrodki kuratorskie, placówki wychowawcze.
Na wstępie chciałam zaznaczyć, że autorzy chcą, aby ich książka przysłużyła się w przyszłości przyszłym studentom pedagogiki, nauczycielom pracującym na co dzień z młodzieżą nieprzystosowaną społecznie. Walorem pozytywnym tej książki jest podjęcie tematu głównego dotyczącego młodzieży nieprzystosowanej społecznie oraz uwarunkowań społecznych związanych z ich problemami, które nie zawsze są łatwe do rozwiązania.
Książka ta składa się z 8 rozdziałów, w której to autorzy potrafią umiejętnie zastosować wyjaśnianie pojęć, analizować wyniki przeprowadzonych badań metodologicznych oraz przeprowadzają ich interpretację w przejrzysty sposób.
Nie ukrywają tego faktu, że chcieliby zmotywować do większej aktywności w przyszłych przeprowadzonych badaniach w środowisku wychowawczym wśród nauczycieli, studentów pedagogiki, aby widoczna była ich aktywność społeczna w środowisku społecznym z młodzieżą nieprzystosowaną społecznie.
Szczególnie zwróciłam uwagę na trafnie dobraną bibliografię, w tym publikacje naukowe jednego ze współautorów tej książki Karola Konaszewskiego oraz rozdziały: II, III, IV.
Młodzież nieprzystosowana społecznie przeważnie na ogół nie radzi sobie emocjonalnie z problemami. Uważają, że okazana pomoc jest im zbędna.
W tym momencie jest potrzebne wsparcie od wychowawcy, kuratora, nauczyciela, którzy muszą dodatkowo dostosować się do panujących reguł, zasad, jakie mają wpływ na zachowanie i rozwój emocjonalny u dorastającej młodzieży.
Właściwie środowisko wychowawcze powinno spróbować zadać sobie podstawowe pytanie i na nie odpowiedzieć:
Czy młodzież potrafi odnaleźć się we współczesnym świecie, godnie zachować, rozmawiać z rówieśnikami?
Co sprawia im najwięcej trudności w budowaniu szansy na lepsze jutro?
Środowisko wychowawcze, a przede wszystkim rodzice, rodzeństwo powinno dać szansę wykazania się młodemu człowiekowi, aby mógł spojrzeć na siebie z perspektywy krytycyzmu. Ocena własnego ja pozwoli mu odkrywać, że w trudnych relacjach istnieje, cień nadziei na zmianę swojego dotychczasowego życia o ile jest taka konieczność.
Nadzieją na lepsze kształtowanie zasobów osobistych nieletnich jest program mający na celu rozwój młodzieży zamieszczony w rozdziale VIII, str.116, który stale należy i trzeba kontrolować.
Program ten stanowi drogocenną wskazówkę dla placówek oświatowych i skierowany jest głównie dla młodzieży nieprzystosowanej społecznie, która ma, problem wykazuje cechy demoralizacji. Rezultaty tego programu będą doceniane, jeśli młodzież zacznie współpracować i pokona wiele przeciwstawności, jakie daje im pokonanie własnych słabości.
Odpowiednio dobrana diagnoza, kontrola pracy nauczycieli, wychowawców, rodziców to stanowi gwarancję sukcesu na współpracę z młodzieżą nieprzystosowaną społecznie.
Elementami dodatkowymi zamieszczonymi w tekście są estetycznie opracowane tabele, schematy przygotowane przy użyciu własnego źródła autorów.
W książce tej zostały zaprezentowane sposoby na dydaktyczne do młodzieży nieprzystosowanej społecznie, która uczy, się jak mają żyć w środowisku szkolnym, domowym, lokalnym.
Warto jest przeczytać tę książkę, ponieważ:
- Problem zasobów osobistych młodzieży nieprzystosowanej społecznie wyjaśniony został w sposób precyzyjny i delikatny,
-Zawiera wykonaną pracą badawczą na podstawie zasobów osobistych młodzieży nieprzystosowanej społecznie,
- Dokładnie został zaprezentowany model działań diagnostyczno- metodyczny w ośrodku kuratorskim,
- Skupienie uwagi na profilaktyce, która ma za zadanie skutecznie i efektywnie pomóc i zintegrować podopiecznych.