Zanim wyblakną wspomnienia
Toshikazu Kawaguchi

Trzecia odsłona bestsellerowej serii Toshikazu Kawaguchiego „Zanim wyblakną wspomnienia” przenosi czytelnika na zbocze góry Hakodate w północnej Japonii, gdzie znajduje się urokliwa kawiarnia Donna Donna, która zachwyca olśniewającymi widokami na port. Podobnie jak w poprzednich tomach, magiczne moce kawiarni oferują możliwość podróży w czasie, która wprawdzie nie zmienia teraźniejszości, ale nadal kusi. Czterej nowi bohaterowie, wśród których pojawiają się znajome twarze z wcześniejszych powieści, pragną przenieść się w czasie i naprawić swoje życie. Powieść skupia się na czterech różnych postaciach: córce, która żyje z żalem do zmarłych rodziców, komiku, który osiągnął sukces, ale stracił ukochaną żonę, siostrze skrywającej tajemnicę, aby nie zasmucić drugiej siostry oraz młodym mężczyźnie, który uświadamia sobie swoje uczucia zbyt późno. Każda z tych historii dotyka tematów relacji, emocji, a także potrzeby naprawienia błędów z przeszłości.

Lektura powieści jest jak spotkanie z najlepszym przyjacielem. Od początku spotkania wiemy, czego możemy się spodziewać. Ta przewidywalność wątków może początkowo przeszkadzać, jednak każda z przedstawionych historii jest inna i zgodnie z przewrotnym stylem autora, każda rozwija się w zaskakujący sposób, ukazując głębokość ludzkich emocji i skomplikowane relacje między nimi. Czytelnik zostaje wprowadzony w świat czterech różnych postaci, z których każda niesie ze sobą własne obciążenia i pragnienia. I choć akcja przenosi nas do nowego miejsca i nowej kawiarni, to podróże w czasie pozostają niezmiennie fascynujące. Pytanie przewodnie serii, czy podróż w czasie może rzeczywiście zmienić bieg wydarzeń, odnajduje swoje odpowiedzi w historiach kolejnych bohaterów.

Powieść kontynuuje tradycję prostych, ale poruszających opowieści utrzymanych w duchu japońskiego realizmu magicznego. Kawaguchi, pomimo pewnej prostoty w stylu i ograniczonej głębi psychologicznej postaci, potrafi dotknąć najczulszych strun w sercu czytelnika. Powieść eksploruje różne aspekty żałoby i próby radzenia sobie z utratą, zarówno przez osoby, które kogoś straciły, jak i przez tych, którzy przygotowują się na własny koniec. Centralnym tematem jest również akceptacja tego co było i gotowość do zmiany na lepsze. Bohaterowie, pragnąc naprawić swoje życie, muszą zaakceptować własne błędy, a jednocześnie podjąć kroki w kierunku pozytywnej transformacji. Podróże bohaterów w przeszłość wyraźnie pokazują, że najważniejsze zmiany dokonują się w nas samych. Mowa jest w powieści również o przebaczeniu i zrozumieniu. Książka stawia pytania o to, czy można naprawdę przebaczyć i czy zrozumienie przeszłości może pomóc w uzdrowieniu. Bohaterowie, często obciążeni błędami lub decyzjami z przeszłości, próbują znaleźć sposób na pojednanie się z sobą samymi i z innymi. Ma to oczywiście związek z relacjami międzyludzkimi, które również podlegają w powieści analizie. Bohaterowie starają się naprawić swoje związki, wyrażają uczucia, zmagają się z tęsknotą i próbują zrozumieć, jak ważne są dla nich relacje z innymi ludźmi.

„Zanim wyblakną wspomnienia”, podobnie jak poprzednie części, potrafi utrzymać uwagę czytelnika. Powtarzalność nie jest tu wadą, a wręcz staje się charakterystycznym elementem, który nadaje serii rytm i spójność. Kawaguchi nie boi się poruszać tych samych tematów, ale za każdym razem podchodzi do nich z nowym spojrzeniem. Jednym z największych atutów powieści jest zdolność autora do wprowadzenia czytelnika w świat emocji i tajemnic, jakie kryją się w głębi ludzkiej psychiki. Autor doskonale operuje czasem i emocjami, prowadząc czytelnika przez labirynt życiowych wyborów i ich konsekwencji. Książka stawia pytania nie tylko o znaczenie przeszłości, ale także o to, czy naprawdę jesteśmy w stanie naprawić to, co już zostało zrobione. Cała seria jest doskonałym przykładem tego, że opowieści o życiu, śmierci i odnajdywaniu ukojenia mogą być jednocześnie proste i niezwykle poruszające, a na pewno są ponadczasowe.

Jednym z ciekawych nowych elementów w „Zanim wyblakną wspomnienia” jest książka „A gdyby jutro miał nastąpić koniec świata? Sto pytań”, której używa mała dziewczynka zadając dorosłym pytania wymagające szybkich decyzji i uzasadnień. To niewielki, ale istotny dodatek, który skłania czytelnika do refleksji nad swoimi priorytetami i decyzjami życiowymi. Wprowadza element interaktywności, pozwalając czytelnikowi bardziej zaangażować się w treść i zastanowić się, jak sam odpowiedziałby na te pytania. Dodatkowo podkreśla przesłanie książki o nieodkładaniu ważnych rozmów i decyzji na później.

„Zanim wyblakną wspomnienia” to kolejna udana odsłona serii, zachowująca jej charakterystyczny klimat i zdolność do poruszania czytelnika. To piękna, choć czasami gorzka opowieść o życiu, śmierci i odnajdywaniu ukojenia w podróży przez czas. Potrafi wzruszyć, skłonić do myślenia i przypomnieć nam o tym, że największe zmiany dokonują się w nas samych, niezależnie od epoki, w której żyjemy. Polecam ją każdemu, kto ceni sobie uniwersalne opowieści o ludzkich przeżyciach, podane w niezwykle ujmujący sposób.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Są takie powieści które choć posiadają błahą na oko fabułę, i wydawać by się mogło że skoro dwie poprzednie części były do siebie podobne, czy ta mnie choć troszkę zaskoczy, skoro wiem o czym była i co zawierać może, a przecież w książkach również chodzi by być przez nią zaskakiwaną, lubimy niespodzianki i nie spodziewamy się że autor nagle zmieni afront, odda największy okrzyk ; EUREKA ; olśnienia, być może ostatni wydech który okaże się ujmująco pożegnalny. Ale kiedy po raz pierwszy zetknęłam się z japońskim autorem dwóch części cyklu jak i ekranizacji, powstała bowiem nie tylko sztuka teatralna ale bestseller który okazał się wybitnym dziełem samym w sobie. Powieści opisują bohaterów jako postacie którzy mierzą się ze swoimi słabościami, radościami, tęsknotami i bólem, wpadają za poręczeniem lub ze słyszenia, czytając ogłoszenie w gazecie lub za pomocą drogi pantoflowej o niezwykłej kawiarni która ma wiele cech szczególnych, jest retro jakby czas w niej się zatrzymał, dwa posiada moc przenoszenia w przeszłość. Ale aby dokonać tego, należy spełnić wiele irytujących zasad. Jedna z nich jest szczególna, aby powrócić do przeszłości trzeba zrobić to szybko i sprawnie tak, aby nie wystygła kawa. A gdybyś miał możliwość cofnięcia się w czasie, z kim chciałbyś się spotkać? 

- No cóż, przeczytała, że jeśli daje się prezent komuś, kto dąży do spełnienia swoich marzeń, to trzeba mu dać swoją najcenniejszą rzecz. Są takie dni, kiedy osoba goniąca za marzeniami nie umie znaleźć sił, by dalej dążyć do celu. Czuje gorycz i ból i musi zestawić swoje marzenia z rzeczywistością i dokonać wyboru. W takiej sytuacji osoba obdarowana czyjąś najcenniejszą rzeczą jest w stanie wytrwać w swojej walce nieco dłużej. Najwyraźniej czuje dzięki temu, że nie jest sama. Daję ci zatem tę książkę, bo chcę, żebyś walczył o spełnienie swojego marzenia (...). ; Zanim wyblakną wspomnienia ; są kontynuacją dwóch poprzednich części cyklu Toshikazu Kawaguchi ; Zanim wystygnie kawa ;. Jak i w poprzednich częściach tak jak i w tej trzeciej, w śród znajomych twarzy z poprzednich powieści, w kawiarni pojawia się córka która ma wielki żal do rodziców którzy ją osierocili, niebywałą frustrację która doprowadza do tego że ta na oko miła i sympatyczna dziewczyna nosi w sobie pokłady wielkiej złości i niezrozumienia, za wszystko obwiniając swoich zmarłych rodziców, jej samotność była naszpikowana aż do kości wszelkim bólem, irytacja która sięgała zenitu, a wszystko poprzedzał fakt że nikt nie otoczył jej opieką, troską, rodzina która podjęła się opieki nad nią, poległa w przedbiegach, tylko dlatego że nie potrafiła poświęcić jej czasu, tak bardzo byli zajęci sobą i własnym życiem że dziewczynka czuła się zaniedbana i nie kochana, odstawiona na boczny tor, inne osoby także potrafiły pokazać nawet złość i rozgoryczenie że muszą ją mieć. Tak oto trafiła na ulicę, odrywając się od nauki, pracując dorywczo, żyjąc jak kloszard. Dopiero w kawiarni mogła zaznać spokoju i ukojenia, wejść do świata gdzie jeszcze w tedy żyli jej rodzice i zobaczyć jak bardzo ją kochali, jak bardzo pragnęli dla niej normalnego życia, dzieciństwa, młodości. Czy pragnienie wyrzucenia im wszelkich negatywnych emocji, uczuć dało jej ukojenie, spokój? Czy ta wizyta zmieniła jej nastawienie do siebie i do świata? zmieniła jej sposób życia? A komik który tęsknił za żoną, który pragnął powiedzieć jej że udało mu się zdobyć najwyższą nagrodę, dzięki niej, bo to ona go wspierała, dodawała otuchy, kibicowała. A co z pogrążonej w żałobie starszą siostrą i młodym mężczyzną, który po fakcie uświadamia sobie o swoich uczuciach do niej, czy spotkają się by móc wyprostować wiele spraw które dręczą i pozbawiają sumienia czystości?   Prawdziwe uczucia ludzi nie są wyraźnie widoczne. Druga osoba może nic nie myśleć, ale mamy tendencję do snucia przypuszczeń o tym, co ktoś czuje, zamiast odezwać się do niego i zapytać(...). Kawiarnia Donna Donna słynie z olśniewających widoków na port, oferuje swoim klientom niezwykłą podróż w czasie. Niesie przesłanie, mądre treści, a nawet puentę nad którą należy się zatrzymać i zastanowić. Dokąd zmierzamy, co za sobą zostawiamy, z czym się mierzymy, jak wielkie jest w nas poczucie winy, jakie nosimy w sobie wyrzuty sumienia i jak możemy sobie pomóc, ulżyć, zostawić czystą kartę, gdyby było to możliwe i tak proste z kim chciałbyś się spotkać i porozmawiać, przytulić, przeprosić, dokończyć rozmowę czy pożegnać się...   Spokojna powieść która w chaosie kawiarnianej zawieruchy odkrywa inny wymiar rzeczywistości, magiczna książka która pokazuje wartości czym jesteśmy dla świata a świat dla nas, co jest ważne a ważniejsze, czego żałujemy a na czym powinniśmy poprzestać, czyta się fantastycznie gdzie wpleciona japońska kultura niesie posmak wiśni, tradycje, szacunek, gesty które są naznaczone szacunkiem i dostojeństwem. Żadko kiedy udaje mi się tak bardzo przeniknąć do tak odległego zakątka świata i zbratać się z osobami o których trudno sobie wyobrazić a co dopiero się z żyć. Bardzo emocjonalna, pełna uczuć, tkliwa a jednocześnie realna powieść dobra nad złem, w gestach, mimice, słowach, tutaj nie ma przemocy, to kultura która wchłania czytelnika by ruszył głową i dał się ponieść przemyśleniom, odklejona, fantastyczna ale napisana tak dogłębnie że nie da się nudzić, pomimo iż to fikcja w czystym wydaniu, to chcę wierzyć że gdzieś tam istnieje taka miła, sympatyczna kawiarnia i ci co obsługują, pilnują by mi kawa nie wystygła, bym mogła spotkać się z babcią czy z dziadkiem i móc zapytać, czy choćby powspominać. Czas spędzony nad ksiażką uwieżcie mi nie był stracony.    Pewne uczucia należy wyrazić niezależnie od tego, co wydarzy się w przyszłości(...). ; Zanim wyblakną wspomnienia ; Toshikazu Kawaguchi Wydawnictwo: Relacja Literatura: PIękna

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W porównaniu do poprzedników, uważam że jest to najlepsza książka z całej serii. Czytelnik naprawdę bardzo zżywa się z bohaterami powieści. Czujemy ich radość, smutek i nie możemy się doczekać kolejnej części. Mam nadzieję, że tak samo dobrej jak ta :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Zanim wyblakną wspomnienia" to trzeci tom opisujący kawiarnianą podróż w czasie czterech kolejnych bohaterów. Tym razem akcja rozgrywa się jednak nie w Tokio, a w Hakodate, w kawiarni Donna Donna, prowadzonej od lat przez mamę Nagarego - właściciela Funiculi Funicula w Tokio. Nagare, na prośbę mamy, zajmuje się kawiarnią Donna Donna pod jej nieobecność. Towarzyszy mu Kazu wraz z córką, która jako jedyna, oprócz Miki (córki Nagarego) ma zdolność przenoszenia ludzi w czasie. 

Pozycja, choć podobna do dwóch pierwszych, jeszcze dobitniej uświadamia konieczność działania i refleksji nad własnym życiem. Bo co, jeśli jutro miałby się skończyć świat...?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)