Zamiana
Zoë Beck

Na początku obserwujemy dwie jak się zdaje niezależne od siebie historie . Jedna zaczyna się w roku 1978 w Berlinie gdzie poznajemy Carlę Arnim , zadowoloną z siebie kobietę która właśnie ma zobaczyć swoją córeczkę po kilkudniowym niewidzeniu . Carla to kobieta spełniona , jest bogata , ma świetną absorbującą ją pracę , cudownego męża i dwoje dzieci . Starszego syna i obecnie półroczną Felicitas . Właśnie udało jej się wyleczyć półpasiec , czeka więc teraz na swoje dziecko i zamierza ze szpitala wrócić do domu . Niestety na pięknym życiu Carli pojawia się głęboka rysa , kiedy okazuje się że dziewczynka którą jej podaje pielęgniarka nie jest jej córką . Oczywiście tak twierdzi tylko Carla , wszyscy inni uważają że ona się myli , nawet jej mąż Frederik. W drugiej historii poznajemy Fionę która właśnie budzi się z ciężkiego snu i stwierdza z ogromnym zdziwieniem , że znajduje się w wannie pełnej wody i płatków kwiatów , a z jej podciętych żył wypływa krew . A ostatnie co pamięta to , że była na przyjęciu i super się bawiła . Fiona zostaje zabrana do szpitala i posądzona o usiłowanie samobójstwa . Dziewczyna jednak twierdzi że ktoś próbował ją zabić . Tak jak w przypadku pierwszej historii , jej też nikt nie wierzy . Aha , rozdziały o Fionie nie są oznaczone przedziałem czasowym , zabieg dla '' podkręcenia '' napięcia ? . Dopiero z późniejszej treści dowiadujemy się że historia Fiony dzieje się w Edynburgu w 2009 roku . Więc jak nie trudno się domyśleć , obie te historie w jakiś sposób za jakiś czas się ze sobą połączą . Póki co poznajemy trochę dzieje rodziny Carli i jej męża , oraz Fiony i jej ojca i środowiska w jakim się obraca . Niestety mimo bardzo ciekawych i intrygujących początków obydwóch opowieści ja wynudziłam się jak przysłowiowy mops . Uważam że pomysł samej historii opartej jak napisane jest na okładce , na prawdziwym zdarzeniu , był naprawdę dobry . Natomiast wykonanie wprost tragiczne . Dobrze '' zabity '' świetny pomysł . Nawet nie to że dalej historia jest nudna , bo fakty z życia obydwu pań i Carli i Fiony są dość ciekawe , ale przedstawione w taki sposób że ziewałam co chwilę i miałam wrażenie że orze pole w skwarze dnia , a nie czytam zajmującą książkę . Z tego co czytam w necie to jak dotąd jedyna książka tej autorki i dobrze , raczej niech więcej nie pisze . Nie każdy musi być zaraz pisarzem , prawda ? . Nie polecam , nie znalazłam w niej nic z porządnego thrillera , może trochę psychologii w granicach obsesji i niedostosowania , ale i to podane w sposób mający wiele do życzenia . To tak jakby wykwintne danie , a nawet dwa dania (dwie historie) pięknie podane , ozdobione wymyślnie , postawiono na pokrzywionym stole zasłanym poprzepalanym papierochami obrusie w podrzędnym barze - mordowni . Znowu , kolejny raz dałam się uwieść okładce i opisowi książki .

(Kliknij aby rozwinąć opinię)