Wilczyca i Czarny Książę 8
Ayuko Hatta

WAŻNE WYZNANIE

"Wilczyca i Czarny Książę" to zdecydowanie jedna z najlepszych mang typu szkolne życie. Niby nie ma w niej nic odkrywczego, bo powiela schematy znane z dziesiątków innych tytułów tego gatunku, ale jednocześnie wyciska z nich wszystko to, co najlepsze, stając się ich kwintesencją. Jednocześnie podkręca do maksimum tempo opowieści, tak, że wydarzenia następują po sobie lawinowo, zapewniając znakomitą rozrywkę.

Rena nadal za wszelką cenę stara się zdobyć Satę. Erika usiłuje przekonywać się, że jest dobrze i nie ma o co się martwić, ale, oczywiście, nie potrafi przejść nad tym wszystkim do porządku dziennego. Szczególnie, że jej kuzynka chce wyznać jej chłopakowi, że go kocha. Oczywiście Sata odrzuca jej zaloty, jednak Rena podejmuje starania ze zdwojoną siłą, a to dopiero początek. Zbliżają się bowiem Święta, a Kamiya chce zorganizować z tej okazji imprezę. Nikt nie spodziewa się, że Erika weźmie w niej udział, bo przecież przywiązana jest do tradycji, a jednak! Jakby tego było mało, Sata decyduje się wyznać jej tego dnia coś bardzo ważnego. Co to będzie? Czyżby wyznanie miłości, a może coś zupełnie innego?

Chyba wszystko co można napisać o tej serii, napisałem już przy okazji recenzowania poprzednich tomów, ale ponieważ nic się w tej materii nie zmieniło, powtórzę najważniejsze rzeczy. Jak na szkolne życie przystało, mamy tutaj romans - i to romans nietypowy. Ona to szara myszka, która zaczęła udawać, że ma chłopaka. On chciał się nią zabawić, więc zgodził się grać rolę jej faceta. Znienawidzili się, potem pokochali. A w międzyczasie wynikło z tego wiele zabawnych sytuacji - i wynika nadal. Oczywiście to historia o miłości więc nie brakuje także emocji, pojawiają się też ciągłe problemy, szczególnie to związane z innymi kandydatami do serc bohaterów.

Oczywiście jest w tym także dużo humoru i elementów typowo szkolnych. Problemy w nauce, klasowe projekty i wyzwania. A wszystko to w towarzystwie interesujących postaci, może czasem zachowujących się irracjonalnie, albo też grających nam na nerwach, ale zawsze prędzej czy później kupujących naszą sympatię. Szczególnie para głównych bohaterów, tak do siebie niepasująca, jak doskonale dobrana; a przede wszystkim on, Czarny Książę o charakterku, jaki trudno znieść, gdy trzeba przebywać w jego towarzystwie.

Do tego dochodzą też znakomite ilustracje. Klasyczne dla tego typu mang, ale doskonale wykonane. I dobre wydanie. Miłośnicy szkolnego życia i komiksowych opowieści o miłości (słowo romans ma zbyt wiele negatywnych konotacji, bym chętnie go używał) będą zachwyceni.

Całość recenzji na moim blogu: http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/03/wilczyca-i-czarny-ksiaze-8-ayuko-hatta.html