Wielka gra
Mark Gatiss, Steven Moffat, Jay

SHERLOCK PO JAPOŃSKU Przez dokładnie 130 lat, jakie minęły od stworzenia postaci Sherlocka Holmesa, seria opowieści o najlepszych detektywie wszechczasów doczekała się całego mnóstwa interpretacji, hołdów, adaptacji i rozwinięć. Od wystawiania na scenie i kinowych oraz telewizyjnych produkcji, przez najróżniejsze powieści a to rozbudowujące życie bohaterów, to znów analizujące to, co wszyscy dobrze znają, po komiksy, gry, gadżety i właściwie wszystko inne. Jedną z najciekawszych i najlepszych adaptacji klasycznych dzieł Arthura Conan Doyle'a okazał się brytyjski serial ,,Sherlock", który od 2010 roku podbija serca widzów. Jego sukces okazał się tak duży, że już dwa lata później japoński twórca Jay stworzył na postawie scenariusza mangę. I to bardzo udaną. Nadszedł czas wielkiej gry. Sherlock jeszcze o tym nie wie, ale już niedługo przyjdzie mu zmierzyć się z największym wyzwaniem w dotychczasowej karierze. Póki co jednak nudzi się w swoim mieszkaniu, a wszystkie sprawy, jakie trafiają w jego ręce okazują się nie wystarczać jego spragnionemu czegoś więcej intelektowi. Mimo to nie chce zaangażować się w zleconą mu przez brata sprawę zabójstwa urzędnika, który pracował nad nowym systemem obrony antyrakietowej. Jej tajne plany zgrane miał na pendrive'a, który zniknął. Trzeba go odzyskać, a Mycroft nie może się tym zająć osobiście. Sherlock jednak trafia na zdecydowanie ciekawszą zagadkę. Kiedy jego mieszkanie wylatuje w powietrze, a na miejscu znaleziony zostaje koperta z telefonem zaadresowana właśnie do niego, zaczyna się pojedynek wszechczasów. Największy detektyw kontra największy zbrodniarz. Holmes i Moriarty - dwaj geniusze, których, mimo że stoją po przeciwnych stronach barykady, łączy przerażająco wiele... Każdy sezon serialu ,,Sherlock" składa się z trzech odcinków długości pełnometrażowych filmów. Trzeci tom mangowej adaptacji stanowi więc finał pierwszej serii, a co za tym idzie musiał być nie tylko jeszcze lepszy, niż wcześniejsze epizody, ale także kończyć się konkretną retardacją. Czy to się udało? Tak. Tempo jest szybkie, zaskoczeń nie brakuje, a miłośnicy, którzy znają literacki pierwowzór otrzymują dodatkowo mnóstwo smaczków do wyłapania. Sam finał natomiast pozostaje otwarty, a cała zaczęta tu opowieść znajdzie swoje zakończenie dopiero w kolejnym tomie. To jedyny taki przypadek w całej serii, ale każdy, kto oglądał serial wie, że warto będzie czekać na ciąg dalszy, bo stanowi jedną z najlepszych opowieści ,,Sherlocka". Scenariusz mangi to nic innego, jak scenariusze poszczególnych odcinków serialu. Strona graficzna także wierna jest temu, co widzieliśmy na ekranach. Postacie, miejsca i ujęcia przypominają więc pierwowzór, ale Jay nadał im typowego dla japońskich komiksów charakteru. Co ważne postacie wyglądają tak, jak odgrywający ich role aktorzy i tylko szkoda, że rysunek nie odda genialnej, szalonej gry Benedicta Cumberbatcha, ale przecież nie można mieć wszystkiego. Jeśli daliście się uwieść serialowi, mangowy Sherlock także Was wciągnie i urzeknie. Ja jako miłośnik brytyjskiej produkcji, a także fan dzieł Arthura Conan Doyle'a jestem usatysfakcjonowany, ale abstrahując od tego, to po prostu znakomity komiks. Realistycznie narysowany, dobrze poprowadzony, oferuje humor, emocje i dużo akcji. Dlatego polecam gorąco i z niecierpliwością czekam na kolejne tomy, w szczególności szósty, który zawierać będzie najlepszy odcinek ,,Sherlocka" jaki kiedykolwiek powstał. Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/03/06/sherlock-3-wielka-gra-mark-gatiss-steven-moffat-jay/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo się zawiodłam.

A to dlatego, że oglądałam serial. Genialny wręcz. Manga to tylko powtórka z rozrywki, w dodatku pozbawiona charyzmy Cumberbatcha (grającego Sherlocka). Brakowało mi tej wspaniałej dynamiki scen (wiadomo - manga się nie rusza; poza tym czerń i biel to jednak nie to samo co pełna paleta barw) i relacji między postaciami - na kartach mangi są jakoś nieznośnie... papierowi.

 

Nie podoba mi się styl Jay. Zwyczajnie nie lubię psudorealizmu w mandze. Zawsze mi się wtedy wydaje, że ludzie w realu jednak wyglądają lepiej i tyle. Wydawało mi się, że postaci są sztywne - zupełnie jakby ich te garnitury więziły w sobie. No a te grymasy na twarzy Sherlocka i te nochale obrzydliwe! Oczywiście nie jest narysowane na odwal się. Nieco ponad przeciętnie jeśli idzie o mangi w ogóle, ale jeśli idzie o mangi dla starszego odbiorcy - to jednak przeciętnie. 

 

Scenariusz to zrzynka z serialu.

Gdybym go nie oglądała, to pewnie bawiłabym się lepiej. Tak to uważam za jednak swego rodzaju oszustwo: nie rozumiem po co rysować dokładnie to samo, co się wcześniej oglądało...?

Ogólnie jednak nudne to nie jest, tylko jakoś mało porywające. Zabrakło napięcia. Otwarte zakończenie - co jest nieco denerwujące.

 

Moriarty (ten serialowy - czyli ten też) to jedna z najbardziej irytujących postaci fikcyjnych na świecie - nie wiem dlaczego ale w mandze wydaje się jeszcze bardziej odrażający.

 

Na szczęście nie musiałam tego kupować, bo biblioteka ma tomik w swoich zasobach. Byłabym bardzo zła gdybym wydała pieniądze na kalkę serialu. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)