Urodzeni, by żyć
Wendy Holden

,,Urodzeni, by żyć" to przejmująca i napisana z kronikarską precyzją publikacja, stanowiąca świadectwo tego, że człowiek, wykorzystując ogromne nakłady samozaparcia, może przetrwać niewyobrażalne piekło. Wendy Holden - angielska dziennikarka i pisarka - zaprezentowała historie trzech młodych kobiet, połączonych na zawsze podobieństwem losów oraz niezłomnością matczynych serc. To kolejna obowiązkowa pozycja, stanowiąca element zbiorowej pamięci o okrutnych czasach II Wojny Światowej oraz funkcjonowaniu obozów masowej zagłady, w których życie straciły tysiące istnień ludzkich, a nielicznym przeznaczonym do eksterminacji udało się je przeżyć. Przedstawione w książce Priska, Rachela oraz Anka nigdy nie miały okazji się spotkać, jednak ich cudem ocalałe z nazistowskiego pogromu dzieci, które przyszły na świat wbrew wszystkiemu i na przekór śmiercionośnym czasom, odnalazły się po latach i dzięki nim ten wyjątkowy reportaż trafił do rąk czytelników na całym świecie. O tym, że ocalały zadecydowała śmiała decyzja każdej z trzech kobiet - ukrycie przed ,,aniołem śmierci" Josefem Mengele w czasie selekcji w obozie koncentracyjnym Birkenau swojego błogosławionego stanu. Ta jedna decyzja paradoksalnie dodała im sił i myślę, że bardziej podświadomie niż w sposób uświadomiony prowadziła je w jedynym słusznym kierunku - ku wolności, wyszarpanej rękami aliantów z ramion niemieckiej machiny zagłady oraz resztkami życia tlącego się w tych, którzy cudem doczekali wyzwolenia. Mimo że tematyka wojenna oraz obozowa nie jest mi obca i lekturę wielu książek w tym nurcie mam za sobą, to podczas czytania tej właśnie pozycji wielokrotnie przełykałam łzy smutku, a wzruszenie łapało mnie za gardło, ponieważ tak bolesne, a jednocześnie pełne nadziei i walki z samym sobą są wspomnienia Słowaczki, Polki i Czeszki. Ponadto autorka dołożyła starań, aby zaprezentować również tło historyczne opisywanych zdarzeń, zatem czytelnik nie tylko z zapartym tchem śledzi narrację z perspektywy głównych bohaterek, ale i odtwarza sobie charakterystyczne dla tamtych czasów kwestie, jak chociażby zasady funkcjonowania niemieckich kolei, zaprzęgniętych do transportu więźniów do obozów, czy przebieg frontów i organizację alianckich nalotów na terytorium III Rzeszy, jak również dramat tych, którzy po zakończeniu wojny nie mieli dokąd wracać. Przeczytanie tej książki to swoisty obowiązek naszego pokolenia, które okrucieństwa wojny zna tylko z podręczników historii, filmów dokumentalnych oraz rodzinnych wspomnień, którymi być może zdążyli się podzielić nasi dziadkowie czy pradziadkowie. Naszym obowiązkiem jest również powstrzymanie wszelkich przejawów nienawiści do innego człowieka wynikających jedynie z faktu, że należy bądź nie do jakiejś grupy - narodowościowej, wyznaniowej, społecznej. Nie wolno nam zapomnieć, tym bardziej że żyjących naocznych świadków holocaustu i zbrodni wojennych pierwszej połowy XX wieku jest wśród nas coraz mniej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Urodzeni, by żyć" to jedna z najlepszych książek, jakie czytałam w tym roku. W trakcie lektury historii tych trzech kobiet czuć wręcz ich ból, przerażenie, głód, rozpacz po rozdzieleniu z najbliższymi i w obliczu swego beznadziejnego położenia. Widzimy, jak nieraz przypadek mógł decydować o ludzkim losie. Okrucieństwo, jakie tak miało miejsce po prostu trudno jest ogarnąć umysłem i racjonalnie wytłumaczyć. Ale zdarzały się też cuda, bo chyba tak należy je określić, gdzie kobiety - już wraki ludzkie donosiły ciąże i rodziły dzieci. Były momenty, gdy podczas lektury nie mogłam pohamować płynących łez. Tak okropnie żal mi było tych osób, tak brutalnie skrzywdzonych i tych, którym zabrakło szczęścia lub woli walki do życia. Kilka faktów z tej książki było mi już znanych z "Dziennika Helgi", ale większość była jednak nowością. Bardzo zżyłam się z tymi bohaterkami, zaczęłam szukać potem jeszcze informacji o nich w Internecie i tak trafiłam na film "The Baby Born in a Concentration Camp" https://www.youtube.com/watch?v=jdHzsFQL2HI Polecam jako doskonałe dopełnienie treści tej wyjątkowej książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Priska, Rachela oraz Anka wiodły jak dotąd bardzo udane i szczęśliwe życie u boku swojej licznej rodziny oraz mężów. Kobiety są z pochodzenia Żydówkami, przez co zaczęto je wytykać palcami oraz prześladować. Jednak każda z nich optymistycznie patrzyła w przyszłość i kobiety zupełnie nie spodziewały się tego, że Niemcy rzeczywiście będą chcieli wytępić wszystkich Żydów. Ich opowieści rozpoczynają się pod koniec drugiej wojny światowej, kiedy zaczęły na jaw wychodzić przerażające zbrodnie i egzekucje wykonywane na ich pobratymcach w obozach. Choć kobiety nigdy się nie spotkały, to każda z nich musiała przeżyć ten sam koszmar, jakim jest obóz koncentracyjny. Kobiety na miejscu stanęły przed wyjątkowo trudnym wyborem. Każda z nich była w ciąży i zarówno Priska, Rachela, jak i Anka były gotowe zrobić wszystko, aby prawda nie wyszła na jaw ... ,,Trafiliśmy do piekła, ale nie wiedzieliśmy dlaczego." Każdy dzień był dla nich szaleńczą walką o przeżycie i jedynie dzięki silnej woli oraz niezwykłej odwadze udało im się przetrwać ten koszmar. Kobiety były zmuszane do niewolniczej pracy w zakładach po paręnaście godzin siedem dni w tygodniu. Jedzenia dostawały bardzo niewiele i każdego dnia walczyły z wykańczającym głodem oraz zmęczeniem. W dodatku Priska, Rachela oraz Anka bezustannie próbowały ukryć swój stan przed oprawcami oraz uniknąć trafienia do komory gazowej. Jednak jak się okazało Auschwitz miało być jedynie przystankiem w ich niezwykle trudnej drodze. Czy kobietom uda się ukryć prawdę? Oraz czy kiedykolwiek poczują jeszcze smak wolności? ,,Odebrali nam godność i choć radziliśmy sobie, jak umieliśmy, nie byliśmy już tymi ludźmi co wcześniej." Priska, Rachela oraz Anka zostały wrzucone do wagonów towarowych wraz z tysiącami innych kobiet. Warunki w jakich musiały jechać były przerażające, a jednak to właśnie tam przyjdzie niektórym z nich urodzić. Jednak pomimo tak okrutnych okoliczności wiele osób stara się pomóc kobietom i dodaje im sił do dalszej walki. W mijanych miasteczkach mieszkańcy z narażeniem własnego życia pomagają jak tylko mogą i to właśnie dzięki ich wysiłkom wielu kobietom udaje się przetrwać. Jak potoczą się dalsze losy matek? Oraz czy kiedykolwiek będą w stanie pogodzić się ze stratą najbliższych osób? A co gorsza, czy będą miały w ogóle do czegoś wracać? ,,Byłyśmy absolutnie przekonane, że żadna z nas nie przeżyje. [...] Zastanawiałyśmy się tylko, jak długo uda nam się wytrzymać." Nie miałam pojęcia, że niektóre kobiety rodziły w obozach koncentracyjnych. Zazwyczaj wszystkie matki wraz z ich nienarodzonymi dziećmi od razu kierowano do komór gazowych, lub co gorsza stawały się obiektem eksperymentów (chodzi tutaj o bliźniaki). Przedstawiona tu historia trzech Żydówek wstrząsa czytelnikiem i pokazuje, w jak brutalnej rzeczywistości przyszło żyć wielu innym osobom tego pochodzenia, i nie tylko. Sama odwiedziłam kiedyś Auschwitz i do dziś nie mogę się do końca otrząsnąć po tamtej wycieczce. Jestem pełna podziwu dla tych kobiet, które bez względu na okoliczności gotowe były zrobić wszystko, aby tylko uratować swoje jeszcze nienarodzone dzieci. Sama nie wiem, jak opisać swój stan, po przeczytaniu tej książki. Na pewno jestem przerażona warunkami w jakich przyszło im żyć oraz bezwzględnością, jak i okrutnością ich oprawców. Książka zapada głęboko w pamięć i skłania do głębszej refleksji nad naszym życiem. Opowieści tych trzech kobiet są oparte na faktach i w środku książki znajdziemy liczne zdjęcia bohaterek oraz realiów w jakich przyszło im żyć. Myślę, że po książkę powinien sięgnąć naprawdę każdy. Jest to z całą pewnością bardzo wartościowa książka, dzięki której mamy możliwość poznać bliżej naszą historię. Zdecydowanie polecam! :))

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nieraz miałam okazję poznać te książki, które mocno utkwiły w pamięci i skłaniały do refleksji. Do tych ksiażek z całą pewnością zalicza się lektura "Urodzeni, by żyć" Wendy Holden, która skrupulatnie opisała straszliwe wydarzenia mające niegdyś miejsce w czasach II wojny światowej. Holokaust ( całopalenie ) było niewątpliwie bolesnym wydarzeniem zarówno dla Żydów jak i dla pozostalych osób innej narodowości. Stanowił dowód na to, iż człowiek człowiekowi był wilkiem. 

 

Głównym tematem powieści jest  historia trzech kobiet, które ( będąc w ciąży )  uniknęły tragicznej śmierci z rąk nazistów. Priska, Rachela i Anna, mimo iż nigdy się nie spotkały to połączyło je to, iż cudem przeżyły okrucieństwo II wojny światowej i Holokaust. Ich przykre przeżycia zostały ukazane w bardzo szczegółowy sposób. Kobiety były wdzięczne losowi, że pozostały przy życiu. Niestety takiego szczęścia nie mieli najbliżsi trzech kobiet. Jednakże Priska, Rachela i Anna nie załamały się i żyły nadzieją na lepsze życie. Dzięki niezwykłej woli życia prztrwały nazistowski terror. 

 

Natomiast tłem ksiażki był zarówno obóz Auschwitz Birkenau jak i Mathausen. Nieludzkie traktowanie, fatalne warunki w obozach koncentracyjnych oraz palenie zwłok - to tylko nieliczne przykłady okrucieństwa ze strony nazistów wykonujących bezwzględnie rozkazy Hitlera. Zdumiewać może to, iż tyle osób wycierpiało z powodu ideologicznych przekonań zbrodniarza. 

 

Priska niegdyś wiodła spokojne życie i z zawodu była nauczycielką. Jednakże jej dalsze plany pokrzyżował wybuch II wojny światowej. Rachela i Anna również doświadczyły grozy II wojny światowej. Ich życie zmieniło się nie do poznania. Będąc w obozach koncentracyjnych kobiety stopniowo zapominały o tym jak wyglądało ich wcześniejsze życie. Wojna dała mocno we znaki wielu Żydom, którzy nie mieli większych szans na przeżycie. Osoby słabsze lub niezdolne do pracy często prowadzone były do komory gazowej gdzie ginęły w męczarniach. 

 

"Urodzeni, by żyć" oddaje bardzo obrazowo tragedię ludzką i cierpienie Żydów, którzy w większości poumierali w koszmarnych warunkach obozowych. Nazizm odcisnął głębokie pietno na Żydach i na oosbach żydowskiego pochodzenia. A obóz Auschwitz - Birkenau oraz inne obozy stały się symbolem masowej zagłady i nazistowskiego horroru. 

 

Książka bardzo mnie poruszyła, gdyż niemal można było poczuć grozę tamtych - lat 30 - tych XX wikeu. Trzy kobiety - Praska, Rachela i Anna, mimo cieżkiej pracy,  fatalnych warunków w obozach koncentracyjnych, nie poddały się i z podniesioną głową wkroczyły w inny tak odmienny świat. 

 

Uważam, że warto sięgnąć po tę książkę, gdyż porusza niezwykle trudny temat jakim jest Holokaust i II wojna światowa. "Urodzeni, by żyć" dobitnie przedstawia trudny wojenny okres i czasy zagłady. Szczególnie poruszajace były losy więźniów i ciężarnych kobiet, którzy byli bardzo źle traktowani przez esesmanów. W ksiażce było wiele poruszających momentów i sytuacji; głęboko w pamięć zapadła mi scena zwyczajnych ludzi więzionych w wagonach niczym zwierzęta. Ludzie trasnportowani w wagoanch nieraz umierali z głodu lub pragnienia.

 

Komu mogę polecać tę ksiażkę? Otóż książkę powinien przeczytać każdy kto interesuje się tematyką obozową i II wojną światową. Autorka w bardzo dokładny i rzetelny sposób ukazuje niezwykle trudny okres wojenny a zwłaszcza Holokaust. Nie "ubarwia" historii ani jej nie bagatelizuje, co czyni książkę bardziej wiarygodną. 

 

Cała opinia na stronie: https://moichksiazekswiat.pl 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Holocaust, kto z nas nie słyszał tego słowa? Sama definicja powoduje, że włos się na głowie jeży. Na szczęście, mamy ten przywilej, że nie doświadczyliśmy na własnej skórze okropieństw wojennych. Minęło wiele dziesiątek lat, aby ludzie, którzy przeszli przez piekło obozów śmierci, zaczęli głośno o nich opowiadać.
Wendy Holden napisała bardzo poruszającą książkę, historię trzech ciężarnych Żydówek, którym udało się przeżyć, którym udało się ukryć odmienny stan i które urodziły dzieci w drodze do obozu w Mauthausen. Po wielu latach "dzieci obozowe" spotykają się, przekraczają bramę Mauthausen, poznają miejsce, w którym przyszło im spędzić pierwsze dni po przyjściu na świat, oddają hołd ludziom bestialsko zamordowanym w tym nieludzkim miejscu.
Książkę warto przeczytać, ale należy liczyć się z tym, że jest ona brutalna, przerażająca, że pozostawia ślad i ostrzega, aby koszmar II wojny światowej nigdy nie wrócił.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Literatura faktu. Tego nie ma co komentować. Hstoria niesamowita, przygnębiająca a mimo to również budująca. Warto przeczytać, by pamięć o tamtych czasach przetrwała, by nigdy więcej się to nie powtórzyło. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka opowiada o losach trzech kobiet-Żydówek, które miały żyć podczas II wojny światowej. Kobiety tak jak ich rodziny zostały skazane na śmierć przez chorą ideologię. Jednak przeżyły. Siłę dały im nienarodzone dzieci, które urodziły się w kwietniu 1945 w strasznych warunkach. Aż nie da sie uwierzyć, że przeżyły. A jednak. Książka jest ciekawa tylko autorka za dużo mówi też pod koniec o ogólnej sytuacji więźniów a to ekoncentruje i miesza w treści. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)