unOrdinary 2
Uru-chan Uru-chan

Wiele zmienia się w szkolnej hierarhi Wellston High. Ci, co kiedyś byli na szczycie, teraz nie koniecznie tam są, a ich miejsca zajmuje ktoś zupełnie inny. Wszystko zaczęło się od zawieszenia w prawach ucznia Seraphiny. Można by pomyśleć, że gorzej już nie będzie, jednak nadchodzi moment, w którym wszelkie nieporozumienia muszą zostać odsunięte na bok. Nowe niebezpieczeństwo nadchodzi i tylko współpraca może zadziałać. Czy dadzą rady? Co się jeszcze stanie? Jakie niebezpieczeństwo nadejdzie?

Moja nastoletnia córka bardzo lubi sięgać po komiksy, a tom pierwszy tego zdecydowanie jej przypadł do gustu. Jak się spodobał drugi? Tak samo. Stwierdziła, że był naprawdę świetny. Amelka się wciągnęła w czytanie i nie mogła się od komiksu oderwać, aż nie dotarła do ostatniej strony. Stwierdziła, że był pełen przygód, ze sprawnie poprowadzoną akcją, a także wywołujący emocje.

Wizualnie komiks jest ciekawy. Ilustracje przyciągają wzrok i zachęcają do poznania treści.

„unOrdinary 2” to komiks, który podobał się mojej nastoletniej córce i z przyjemnością polecamy.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jeszcze jakiś czas temu, nie podejrzewałabym siebie o taką fascynacją komiksem, opowiadającym o grupie uczniów, obdarzonych supermocami. Być może zachwyciła mnie ta przepiękna, jakże precyzyjna kreska i niesamowita, odurzająca feeria barw, a może to jednak wyjątkowo wnikliwie przedstawiona sytuacja młodych ludzi, borykających się z poważnymi problemami oraz jakże zagmatwaną szkolną rzeczywistością. Tu nie ma superbohaterów, nikt nie lata w obcisłym wdzianku i nie rzuca zabawnych motywujących haseł. Tu nakreślony szary świat jest brutalny, przytłacza równie mocno jak nasz, bo elementy fantastyczne przecież wcale nie muszą oznaczać przekoloryzowanej bajki...

 

Tom drugi pochłaniałam chyba z jeszcze większymi wypiekami na twarzy, niż miało to sytuację w przypadku jedynki. Smakowałam te piękne rysunki niczym najcenniejszy skarb i nie mogłam przestać się zachwycać precyzją Autorki. Ilustracje są nadzwyczaj szczegółowe, dopieszczone ogromną dawką ekspresji, można mieć wrażenie, że te misternie nakreślone obrazki po prostu żyją. Zastosowana forma i feeria barw nadają pozycji wyjątkowego charakteru, rozbudzają wyobraźnię, pobudzają zmysły, angażują bardzo silnie, przez co skutecznie zachęcają do przeglądania kolejnych stron. Bezsprzecznie, to pozycja absolutnie nieodkładalna, którą pochłoniecie na raz i do której będziecie bardzo często wracać! Ta opowieść bowiem miesza w głowie, pozostawia po sobie niedosyt, ale i mętlik, całkowitą dezorientację przeplatającą się z wyjątkową fascynacją.

 

,,unOrdinary 2" to nieszablonowa, nieprzewidywalna i pomysłowa historia obrazkowa, od której naprawdę niełatwo się oderwać! Ciekawa, niebanalna fabuła, mroczne sekrety, niebezpieczne intrygi, dobrze nakreślone postacie i zaskakujące tło supermocy, które zafunduje naprawdę wiele wrażeń. Bezsprzecznie, Autorce można pogratulować wyjątkowej wyobraźni i pomysłowości. Pozycja godna uwagi, nie tylko dla fanów powieści graficznych!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ostatnio miałam okazję poznać serię "unOrdinary". Dzięki uprzejmości wydawnictwa @harpercollinspolska w moje ręce trafiły obydwa tomy - całe szczęście, bo "unOrdinary 2", o którym chciałabym Wam dziś opowiedzieć, jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniej części.   Po krótce powiem Wam, że z tą pierwszą częścią miałam probem. Jakoś nie mogłam wkręcić się w fabułę i myślę, że dużą rolę odgrywał w tym przypadku język, jakim została ona napisana. Później, gdzieś tak od połowy było już nieco lepiej, jednak podsumowując - między nami niezaiskrzyło. Dlatego też sięgając po drugą część miałam lekkie obawy...   I wiecie co? Było lepiej. I to dużo lepiej.   Wellston High to z pozoru zwykła, niczym nie wyróżniająca się szkoła średnia. Jednak jej wnętrze wypełniają uczniowie, którzy mają magiczne moce i to właśnie one są wyznacznikiem w panującej tam hierarchii.   W poprzedniej części za główną postać można było uznać Johna. W tomie drugim wątki, które zostały w delikatny sposób zapoczątkowan w pierwszej części historii, zostały mocno rozwinięte, a co za tym idzie, ilość bohaterów, którzy grają główne skrzypce również uległa zmianie.   Seria "unOrdinary" skierowana jest do czytelników powyżej piętnastego roku życia i o tym należy pamiętać. W środku znajdziemy sceny, które do najmilszych nie należą i to przede wszystkim one sprawiają, że młodszy czytelnik nie powinien sięgać po tę historię. W dodatku fabuła wymaga również zrozumienia, nie jest to płytka historia z kolorowymi obrazkami bez przekazu. Jeśli zaś chodzi o język, jakim posługuje się autorka (no i tłumacz) to powiem tak, miejscami bywa ciężko, albo topornie, bo zdaje się, że to będzie lepszym określeniem. Dlatego trzeba podejść do tego wszystkiego z otwartym umysłem.   Rekompensatą tych delikatnych niedoskonałości są grafiki. One mnie po prostu urzekły. Przyjemnie cieszą oko, postacie są fajnie przedstawione. Jak dla mnie to ogromny plus.   Czy polecam? Tak. Szczególnie osobom, które lubią nieco magiczne historie, w których bohaterowie walczą z własnymi demonami i chcą stać się lepsi w swoim społeczeństwie.   M. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)