MIŁOŚĆ I PAMIĘĆ OCALONE Z HOLOCAUSTU
Zawsze patrzy przed siebie: ,,Przeszłość żyje obok mnie, ale ja nie żyję przeszłością". Jeśli kocha, to całą sobą: ,,Ja nie wierzyłam, gdy mówili, że Boga trzeba kochać więcej niż wszystkich. Myślałam zawsze: ja moją mamę kocham więcej niż Boga, więcej niż wszystko". Miała trzynaście lat, gdy straciła ukochaną matkę na Majdanku, gdzie zostały wywiezione z warszawskiego getta. Była też więźniarką Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück oraz Neustadt-Glewe. Przywraca pamięć o tych, których nie pamiętałby już nikt. Odważnie mówi o sprawach, o których zazwyczaj się milczy.
Jeden z najmocniejszych od lat głosów z głębi Shoah, niezwykle poruszające świadectwo siły życia, kobiecości i pamięci. W głębokiej i osobistej rozmowie z Moniką Tutak-Goll Halina Birenbaum wspomina swoje dzieciństwo w Warszawie, dojrzewanie w getcie, zamordowanie rodziców, pierwszą miłość w Auschwitz, a także odzyskaną wolność, drogę do Izraela oraz budowanie na nowo państwa i rodziny.
Ta przejmująca herstoria - książka pisana z perspektywy kobiecej - to opowieść o sprzecznościach i podobieństwach: o Polsce i Izraelu, o łączeniu macierzyństwa z pisaniem, o wpływie Zagłady na relacje z innymi, o zazdrości i miłości, o lęku przed stratą, o wyzwoleniu z poczucia winy wobec dzieci. A nade wszystko to manifest chęci życia i pojednania - nie tylko między krajami, ale także między ludźmi i rodzinami.
Halina Birenbaum (ur. 15 września 1929 r. w Warszawie) - polsko-izraelska pisarka, poetka, tłumaczka. W czasie wojny w getcie warszawskim, a następnie więziona w obozach na Majdanku, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück oraz Neustadt-Glewe. Od 1947 roku mieszka w Izraelu. Autorka książek: Nadzieja umiera ostatnia (1967), Powrót do ziemi praojców (1991), Każdy odzyskany dzień (1998), Wołanie o pamięć (1999), Echa dalekie i bliskie. Spotkania z młodzieżą (2001), Życie każdemu drogie (2005), Ludzie wciąż pytają (2014) i tomów poezji: Nawet gdy się śmieję (1990), Nie o kwiatach (1993), Jak można w słowach (1995) i tomu wierszy zebranych Moje życie zaczęło się od końca (2010).
W 1999 r. odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2001 r. Polska Rada Chrześcijan i Żydów przyznała Halinie Birenbaum tytuł Człowieka Pojednania, w 2018 r. została Honorową Obywatelką miasta stołecznego Warszawy i Superbohaterką ,,Wysokich Obcasów".
Monika Tutak-Goll - reporterka, redaktorka i wicenaczelna ,,Wysokich Obcasów". Absolwentka Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na Uniwersytecie Warszawskim, gender studies w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Szkoły Reportażu w Instytucie Reportażu. Od lat zajmuje się tematyką praw kobiet w Polsce.
Wydawnictwo: Agora
Data wydania: 2019-05-22
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 456
Przeczytane:2021-12-18, Ocena: 6, Przeczytałam, Holokaust , Auschwitz , Żydzi, 80 książek w 2021, Dzieci w czasie II wojny światowej , Getto, Getto warszawskie , Ravensbrück,
Halina Birenbaum przeżyła piekło obozów koncentracyjnych. Jako zaledwie trzynastoletnia dziewczynka trafiła na Majdanek (została wywieziona z warszawskiego getta). Straciła tam matkę, jej udało się przejść selekcję... potem była więźniarką w Auschwitz- Birkenau, Ravensbrück, Neustadt - Glewe.
Halina Birenbaum mówi o rzeczach, o których nikt do tej pory nie miał odwagi wspomnieć.
Tę książkę trzeba koniecznie przeczytać.
Wstyd się przyznać, ale jeszcze nie czytałam książki Haliny Birenbaum pt. "NADZIEJA UMIERA OSTATNIA", muszę to koniecznie nadrobić.
Cytaty z książki:
"To, co dzieje się między zwykłymi ludźmi, jest ponad wojną, ponad tym wszystkim. O tym trzeba mówić: że są i byli różni ludzie, że w czasie wojen ci różni ludzie kochają się, coś czują, ratują się nawzajem, pomagają sobie."
"To nie deszcz, którego nie da się zatrzymać, to ludzie, a oni zawsze mogą zmienić zdanie."
"OD NIENAWIŚCI MOŻE URATOWAĆ CZŁOWIEKA TYLKO DRUGI CZŁOWIEK"
Pani Halina jest poetką, tłumaczką, pisarką. Napisała wiele wierszy o zagładzie, Treblince itp
Jeden z wierszy pani Haliny Birenbaum:
"Jaka ze mnie matka"
Jaka ze mnie matka
Zawsze poważna
Nie potrafię się cieszyć
Nie znam się na żartach
Płaczę często
Boję się niepotrzebnie
Tonę wciąż we wspomnieniach
Z lat Zagłady
Jakaż to matka!