To dla Pani ta cisza
Mario Vargas Llosa

Nie pamiętam kiedy ostatni raz pochłonąłem książkę w parę godzin, a nie jest to ani kryminał ani reportaż. To tylko świadczy o mocy literatury peruwiańskiego pisarza, który potrafi malować przed oczami nie tylko wspaniałe obrazy kraju skąd pochodzi, ale też kreować postaci tak, że ożywają w naszych umysłach i wyobraźni. Żeby tego było mało pierwsze skrzypce, a raczej gitary i kachony gra tutaj muzyka peruwiańska. Llosa wspomina wybtnych reprezentantów, snuje opowieści jak powstawały kolejne utwory - to historia peruwiańskiego walca, dumy narodowej wszystkich Peruwiańczyków. Najważniejsze jednak, że tak wspaniale się to czyta, że wcale nie chce się jej odkładać. O takie książki prosimy. Książki które łączą, każą marzyć i przenoszą w kraje całego świata w wielkim stylu. Zdecydowane TAK 

Idealna powieść jeśli chcecie się zrelaksować, lubicie poznawać kulturę i historię innych, odległych krajów (w tym przypadku Peru) i totalnie odlecieć w czytelniczą podróż. Mario Vargas Llosa z lekkością i mądrością, ale też nie bez bólu i niewygodnych tematów przedstawia nam swoją ojczyznę - kraj piękny, pełen wspaniałych ludzi, lecz zmącony przez Świeltisty Szlak - organizację terrorystyczną, która przejęła w Peru władzę. 
,,To dla Pani ta cisza" ma w sobie wszystko czego szukamy w lit. pięknej. Ciekawą fabułę - historię Tono Azpilcuety, który postanawia napisać książkę o wybitnym muzyku grającym peruwiańskiego walca oraz postaci poboczne, np. historię jego przyjaciół, którzy zakochali sie w sobie wbrew wszelkim społecznym konwenansom. To historia o przyjaźni, o biedzie, o obłędzie. Taka, od której trudno się oderwać, a jeszcze trudniej pożegnać. Uwielbiam styl Llosy i z pewnością kiedyś do niej wrócę. Perełka. 

Fanem twórczości Mario Vargasa Llosy stałem się za sprawą genialnej, niezapomnianej ,,Pochwały macochy" do której cyklicznie wracam, bo uwiodła mnie pięknem literatury, subtelnością i dosadnością - kiedy trzeba. ,,To dla pani ta cisza" jest znacznie bardziej stonowana, traktuje o muzyce kreolskiej, o folklorze, o historii Peru i o przypadku wielkiego gitarzysty, który niestety zmarł zbyt młodo. 
Główny bohater - Tono wyrusza w podróż celem napisania eseju o wszystkich wymienionych przeze mnie aspektach, a najbardziej zamierza się skupić na ów tym gitarzyście, którego widział raz na scenie. Pieniądze na ten cel dostał od przyjaciół, którzy wspierają jego pasję jaką jest muzyka kreolska i pracę eksperta ds. tejże muzyki. Sam Tono jest już postacią, o której można by napisać osobną książkę, bo jego obsesje na punkcie szczurów są dość ważnym i powtarzającym się wątkiem, ale jak dla mnie największą siłą tej powieści jest jej rytm, zupełnie jak w walcu, miarowy, czasem przyspiesza, czasem zwalnia, ale nie traci taktu. 

,,To dla Pani ta cisza" sprawiła, że odlatywałem w meandry kreolskich melodii, które wierzylem, że naprawdę mają moc jednoczenia i integrowania. Polecam wam więc nie tylko tę niezwykłą powieść, ale też odsłuch peruwiańskich walców, bo są przepiękne.