Tani drań

Ocena: 5.5 (2 głosów)

Wiesław Michnikowski należy do czołowych postaci polskiego kabaretu i estrady. Całe pokolenia zachwycały się jego piosenkami z Kabaretu Starszych Panów. ,,Addio, pomidory", ,,Mija mi" i ,,Wesołe jest życie staruszka" czy wreszcie niezapomniany skecz ,,Sęk" w wykonaniu z Edwardem Dziewońskim. Młodzi bezbłędnie rozpoznają jego głos jako Papę Smerfa. Unikający wywiadów i przez ostatnie lata wycofany z życia zawodowego i towarzyskiego, teraz w szczerej rozmowie ze swoim synem, Marcinem. Od przedwojennej Warszawy, przez wspomnienia z aktorskiej garderoby, aż po ostatnie lata. A jeśli do tego dodać ujmujący uśmiech i diabelnie złośliwy dowcip? Proszę Państwa, przed Wami Wiesław Michnikowski!

Informacje dodatkowe o Tani drań:

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2014-11-18
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN: 9788378397717
Liczba stron: 304

więcej

Kup książkę Tani drań

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Tani drań - opinie o książce

Nietuzinkowy aktor, ciekawa forma wywiadu - syna z ojcem. Kształtuje się obraz człowieka o wielu talentach - mechanika, który miał sprawne ręce, dobre oko i potrafił narysować niejeden model. Nie został fachowcem, nie został malarzem, w wojsku też nie zagrzał miejsca, bo jak sam przyznał poraził go lekko prąd, upadł na głowę i z tego (nie-)szczęścia został aktorem. Ośmielę się rzec, że dobrze się stało, bo trudno zapomnieć kreacje Pana Wiesława Michnikowskiego czy jego skecze kabaretowe.
Link do opinii
Avatar użytkownika - benioff
benioff
Przeczytane:2015-02-03, Ocena: 6, Przeczytałem, 26 książek w 2015, Mam,
Cudowna postać, kapitalna rozmowa ojca z synem, co należy podkreślić, bo jak wiadomo Pan Wiesław niechętny jest wywiadom. W zalewie wywiadów rzek (ścieków) przeróżnej maści celebryckiej menażerii ta pozycji zasługuje na szczególną atencję. I nie chodzi o to, że o jakichś szczególnie doniosłych tematach się tu rozmawia, że o teatrze głównie, kulturze wysokiej czy życiu w wysublimowanych dekoracjach właściwych ludziom kultury. Nie ma tu zadęcia, jest prostota wypowiedzi, bez prostackiej jednak maniery, za którą kryje się chęć taniego poklasku i zwrócenie na siebie uwagi za wszelką cenę. Rzecz to wybitnie błyskotliwa i niewymuszenie zabawna, powinna trafić także do rówieśników wnucząt Pana Wiesława.
Link do opinii
Recenzje miesiąca
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Katar duszy
Joanna Bartoń
Katar duszy
Dziadek
Rafał Junosza Piotrowski
 Dziadek
Klubowe dziewczyny 2
Ewa Hansen ;
Klubowe dziewczyny 2
Egzamin na ojca
Danka Braun ;
Egzamin na ojca
Cień bogów
John Gwynne
Cień bogów
Wstydu za grosz
Zuzanna Orlińska
Wstydu za grosz
Jak ograłem PRL. Na scenie
Witek Łukaszewski
Jak ograłem PRL. Na scenie
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy