Ta trzecia
Henryk Sienkiewicz

Nigdy nie sądziłam, że Henryk Sienkiewicz może napisać tak zabawną nowelę. W czasie czytania kilkakrotnie zaglądałam na okładkę książki, czy oby się nie pomyliłam. Ale nie! Wszystko było w porządku. Styl całkiem inny od tego w jakim napisał Trylogię czy inne swoje powieści. Ta krótka nowela czytała się bardzo szybko i dosyć przyjemnie. Poza tym wielkokrotnie wywołała na mojej twarzy uśmiech. Bohaterami są dwaj ubodzy artyści-malarze Światecki i Magórski. Pierwszy z nich maluje "truposze", "trupięta" i "trupielce", natomiast drugi z nich do niedawna był zaręczony z pochodzącą z wyższych sfer Kazią Sułkowską, która za namową rodziców zerwała zaręczyny, gdyż mężczyzna był zbyt biedny jak dla ich córki. Wszystko zmienia się gdy jego obraz "Żydzi nad rzekami Babilonu" zostaje nagrodzony, co wiąże się ze sławą i pieniędzmi. Nagle mężczyzna znowu jest mile widziany w domu swojej niedawnej narzeczonej i planują ślub. Jak się dalej potoczy ta historia? To już trzeba przeczytać, bo naprawdę warto. Nowela opisuje życie artystycznej cyganerii i zakłamania mieszczaństwa, co można zauważyć po zachowaniu rodziców Kazi Sułkowskiej, którzy jak tylko dowiedzieli się, jaką nagrodę dostał Magórski od razu chcieli zaplanować jego ślub z córką. On miał tutaj niewiele do powiedzenia. Książeczka obfituje w wiele komicznych i zabawnych sytuacji. Wielokrotnie mogą popłynąć łzy, ale śmiechu. Język jest potoczny, pełen kolokwializmów. Nowela powinna spodobać się osobom, które na co dzień unikają dzieł Sienkiewicza. Ta pozycja powinna przypaść im do gustu, gdyż jest napisana w tak lekki i przystępny sposób, że bardzo szybko się czyta. Jeżeli ktoś ma kiepski nastrój to ta nowela z pewnością go poprawi. Mi poprawiła skutecznie. Polecam.