Sztuka bycia Elą
Johanna Nilsson

Zachęcona wrażeniami z lektury ksiązki pt. "Kochający na marginesie", z wielką chęcią sięgnęłam po kolejna książkę szwedzkiej pisarki J. Nillsson. Dzięki stosunkowo krótkiej powieści zatytułowanej "Sztuka bycia Elą" po raz kolejny przeniosłam się w świat samotności, braku zrozumienia, ludzi powszechnie traktowanych jako margines społeczny. Ale główną bohaterką tej ksiązki jest Ela Sander. Jest to przeciętna młoda kobieta, pracująca dorywczo, wynajmująca mieszkanie.. Można by powiedzieć żyjąca całkiem normalnie. Jednak w momencie, kiedy czytelnik poznaje Elę przechodzi ona głęboki kryzys psychiczny. Dziewczyna nie może pogodzić się z rozpadem swojej rodziny. Kiedy miała 21 lat jej rodzice rozwiedli się. Każde z nich na nowo ułożyło sobie życie, brat tez ma rodzinę, a ona idzie przez życie samotna, z uczuciem braku sensu i z głębokim przeświadczeniem, że każdy relacja międzyludzka, a zwłaszcza miłość z czasem się rozpadnie. Dopiero, kiedy Ela spotyka Klarę- małą dziewczynkę z marginesu jej życie zaczyna się odmieniać... Od samego początku postać głównej bohaterki bardzo mnie irytowała.. Jej depresja, marnowanie czasu, negowanie wszystkiego, co jest uznawane za normalne w dzisiejszym świecie (dzieci, rodzina, praca). Krew się we mnie momentami burzyła. Z czasem jednak przyszła refleksja, że sama nie wiem jak czułabym się w obliczu rodzinnej tragedii, jaką jest dla dziecka rozwód rodziców. Nie mam więc powodu tak irytować się zachowaniem Eli. Nie ma przecież dobrego wieku u dziecka na to, aby jego rodzina się rozpadła, aby zachwiał się grunt pod jego stopami. Proza Nilsson po raz kolejny dostarczyła mi wielu tematów do rozważań, zmusiła do refleksji nad istotą i sensem życia. WARTO zajrzeć!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo poruszająca opowieść o dziewczynie, która czuje się wewnętrznie rozdarta. Cierpi z powodu rozstania rodziców i nie umie odnaleźć własnej drogi. Gubi się i na powrót odnajduje w codziennym życiu. Mimo iż sama tego tego nie dostrzega, ma w sobie wiele dobra i empatii dla innych ludzi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trudna, dzwinie skonstruowana, a jednak na swój sposób chwytająca za serce. Ela jako główna bohaterka jest dziwna i nie bardzo da się ją polubic od razu. Dużo bardziej pasował mi wątek Klary, dziewczynka była dużo bardziej ogarnięta niż jej tymczasowa opiekunka. Jako że "Sztuka bycia Elą" była pisana w pierwszej osobie, nie było łatwo mi przebrnąć przez opisy jej praktycznie całkowitego szaleństwa i psychicznego pogubienia. Cóż... nie będzie to jedna z moich ulubionych powieści, ale myślę, że nie zmarnowałam czasu który nad nią spędziłam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)