Sukcesja
Joanna Dulewicz

Bardzo mi się podobała seria "Eryka Olbracht" pani Joanny Dulewicz, dlatego bez namysłu wzięłam na tapetę książkę "Sukcesja". Nie zawiodłam się również tym razem. Pozycja ta okazała się z rodzaju tych "nieodkładalnych", nie można się od niej oderwać.

"Miłość potrafi zabić w nie mniej okrutny sposób niż jej brak."

W książce tej autorka pokazuje nam wiele rodzajów miłości. Można powiedzieć, że jest to główny motyw krążący w całej fabule.
Moim zdaniem nie jest to typowy kryminał, bardziej powieść, thriller psychologiczny. Bardzo wciągający, łączy bieżące wydarzenia z tymi, które wydarzyły sią dwadzieścia lat wcześniej. Bardzo dobrze napisana historia umieszczona w okolicach Kielc. Jest tu sporo postaci, które są bardzo dobrze wykreowane, których losy w różny sposób się poplątały.

W zabytkowym, odremontowanym dworku nieopodal Węglanowa spadkobierczyni majątku Aleksandrowiczów, Sara organizuje przyjęcie dla rodziny, przyjaciół i sąsiadów. Większość zaproszonych gości ma żal do gospodyni, że to ona została właścicielką pięknej posiadłości i zazdroszczą jej tego.
Wśród gości jest Tomasz Wilecki z żoną i dziećmi oraz towarzyszącą im jego matką. Wilecki jest znanym lokalnym biznesmenem, który przejął firmę po zmarłym ojcu. Nie ma on najlepszej opinii, to typowy kobieciarz rozpuszczony przez matkę, która zawsze tuszowała wszystkie jego wybryki. Żona również przymyka oczy na jego liczne romanse, gdyż jest zależna od jego pieniędzy a Inga uwielbia zakupy i dbanie o swój piękny wygląd. Niestety, podczas przyjęcia, w jednym z pokoi na piętrze dworku, zostają znalezione zwłoki Tomasza Wileckiego. Komu zależało na jego śmierci? Okazuje się, że niemal każdy z uczestników przyjęcia miał motyw i sposobność aby zamordować biznesmena.
Komisarz Borys Bulsa rozpoczyna śledztwo. Czy uda się znaleźć sprawcę? Kto zabił Wileckiego i dlaczego?

Akcja prowadzona jest dwutorowo, narracja z perspektywy kilku osób, i to jest moim zdaniem atutem tej powieści. Autorka prowadząc w taki sposób fabułę nie pozwala nam się nudzić.

Polecam, bo warto przeczytać.

Nie od dziś wiadomo, że jestem okładkową sroką i to głównie okładka "Sukcesji" zachęciła mnie do sięgnięcia po najnowszą powieść autorki, choć nie tylko. Wiele osób polecało "Sukcjesję", a moje pierwsze spotkanie z autorką przy okazji "Zakłamanych" uważam za bardzo udane i chciałam się przekonać czy tym razem będzie tak samo.

"Zabytkowa willa, rodzinne spotkanie i morderca, który tylko czeka, aż odwrócisz wzrok."

W zabytkowym dworku Aleksandrowiczów, Sara Blosh organizuje przyjęcie dla rodziny i przyjaciół. Wśród zaproszonych gości są tacy, którzy szczerze zazdroszczą Sarze odziedziczonego majątku. Podczas przyjęcia zostaje zamordowany Tomasz Wilecki, znany biznesmen o nie najlepszej opinii. Okazuje się, że wśród gości jest kilka osób, które życzyły mu śmierci. Kto zabił? Sprawą zajmuje się Borys Buksa. Czy uda mu się rozwiązać zagadkę śmierci Wileckiego?

"Sukcesja" to niezwykle wciągający thriller psychologiczny z mroczną tajemnicą w tle, w którym do końca nie jesteśmy pewni zakończenia. Intrygująca fabuła poprowadzona dwutorowo, teraźniejszość i wydarzenia sprzed dwudziestu lat tworzą idealną całość. Dodatkowym plusem jest narracja poprowadzona z perspektywy kilku osób. Autorka ma lekki i przyjemny styl, książkę czyta się naprawdę dobrze, ale to nie tylko to sprawia, że chce się sięgać po książki Pani Joanny. Autorka potrafi tak zakręcić czytelnik, że mimo iż mamy swoje podejrzenia, na koniec okazuje się, że nie mieliśmy racji.
Mroczne tajemnice, mnóstwo ciekawych postaci, wartka akcja, to wszystko składa się na świetnie napisany thriller, od którego ciężko się oderwać. Zakończenie tej mrocznej i tajemniczej powieści z pewnością zaskoczy Was równie mocno jak i mnie. Z całego serca zachęcam Was do lektury, nie będzie zawiedzeni.

Narracja, rozłożona na dwie płaszczyzny czasowe - teraźniejszość i przeszłość - miała potencjał, aby pogłębić zrozumienie postaci i ich motywacji. Jednak zamiast tego, często wprowadza chaos i dezorientację, co utrudnia śledzenie fabuły. Wątki poboczne, zamiast wzbogacać historię, rozpraszają i odciągają uwagę od głównej intrygi. Styl pisania Joanny Dulewicz, choć momentami barwny, jest często przeładowany zbędnymi opisami i dygresjami. Wielokrotne retrospekcje i skoki czasowe sprawiają, że tempo narracji jest nierówne, co w efekcie męczy czytelnika. Dodatkowo, książka porusza ciężkie tematy, takie jak traumy, zazdrość i zawiść, jednak sposób ich przedstawienia jest zbyt powierzchowny, aby naprawdę wpłynąć na odbiorcę.

,,Sukcesja" to nie tylko thriller, ale również głęboka analiza ludzkich emocji i psychologii. Autorka porusza trudne tematy, takie jak nadopiekuńczość, dziedziczenie traum i kompleksów, zazdrość, zawiść oraz wpływ przeszłości na teraźniejszość. Dzięki temu książka nabiera dodatkowego wymiaru i skłania do refleksji.

Joanna Dulewicz włożyła ogrom pracy w stworzenie tej powieści, co widać w każdym detalu. Fabuła jest skomplikowana, pełna zwrotów akcji i napięcia, które trzyma czytelnika w niepewności do samego końca. Zakończenie to prawdziwa wisienka na torcie, która łączy wszystkie wątki w spójną całość i dostarcza odpowiedzi na wszystkie pytania.

Świetnie napisany lekki kryminał z mnóstwem ciekawych postaci. Fabuła wciąga i intryguje. Mnie nie przeszkadzało to, że zakończenia byłam w stanie domyślić się już wcześniej. Chętnie przeczytałam od deski do deski. Polecam.