Stylista
Aleksandra Marinina

Wprowadzający wątek kryminalny to zaginięcia nastoletnich chłopców (o określonym typie urody), który ma powiązania z willą na południu Moskwy. W jednym z mieszkań mieszka dawny znajomy, kochanek Nastii Kamieńskiej- Sołowiow. Decyduje się ona na odnowienie z nim kontaktów, udaje zainteresowanie, chęć romansu i flirtu- po to, aby z jednej strony przekonać się co do własnych uczuć oraz by zdobyć informacje potrzebne do śledztwa. Ale czy warto? Czy nikogo nie zrani? Uważałam i nadal uważam, że kryminały Marininy z cyklu o Kamińskiej są specyficzne: ustrój Rosji, praca milicjantów (także w terenie), wielowątkowość- intryga kryminalna w połączeniu z obyczajowością. Osobiście lubię czytać, w jaki sposób Kamieńska dochodzi do prawdy, robi analizy, sprawdza wszystko, nie unika błędów, ale się nie zniechęca, wyciąga wnioski. Major operuje logiką, chce znać prawdę, zadaje dobre pytania. Tak na przykład ma zdanie o plotkach: ,,Nawet jeżeli nie ma w niej ziarna prawdy, to i tak u jej podstaw leży czyjś zamysł. Albo plan. A jeśli jest oparta na faktach, to zawsze należy sprawdzić na jakich." Moim zdaniem lekką wadą będzie odroczenie punktu kulminacyjnego w czasie, przez to akcja jest trochę rozwlekła. Sama fabuła na szczęście nie jest przekombinowana: wątek działań wydawnictwa dla mnie jest wytłumaczony logicznie. Intrygujące okazało się, kim jest tytułowy stylista oraz rozwiązanie zagadki morderstw chłopców. Nie każdemu spodoba się w takim klimacie kryminał, ale tę serię bardzo lubię i według mnie warta jest uwagi fanów zagadek do rozwiązania. ,,Nie ma niepotrzebnej pracy, a wynik negatywny to też wynik."

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lubię postać Anastazji Kamieńskiej, analityczki o wyjątkowym stopniu lenistwa. Ciekawa fabuła. Żałuję, że książki Marininy ostatnio tak rzadko się ukazują.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak przy każdej książce Marininy dobrze się bawiłam. Nieustannie nie zmienia się moja zajawka Anastazją Kamieńską. Lubię kobietę, nawet wtedy gdy prowadząc śledztwo odnawia znajomość ze swoją pierwszą, studencką miłością. Chociaż prywatnie uważam, że gość nawet wówczas do pięt jej nie sięgał. Pomysł na fabułę i prowadzenie śledztwa ciekawy i niespotykany ale już zakończenie ( czyli motyw postępowania przestępcy) tradycyjne, połączenie zemsty z zazdrością. Banalne ale prawdziwe.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)