Strażnik kruków
Christopher Skaife

Niezwykle przedstawiona opowieść autorstwa Christophera Skaife
w książce pt. '' Strażnik kruków. Moje życie wśród kruków w Tower '', w której to dzieli się w niej swoimi osobistymi spostrzeżeniami na temat życia kruków, a przy tym pozostaje ich wiernym przyjacielem.

Autor książki Christopher Skaife pracuje jako strażnik w londyńskiej Tower. Lubi wykonywać swoją pracę. Dzięki temu ma możliwość podzielenia się historią związaną z zagadnieniami roli mitów, legend, jaką odegrały na przełomie wielu lat dotyczących wiedzy o krukach.

Całość fabuły jak dla mnie była trafnie opisana ze względu na to, że zostały zawarte w niej wspomnienia, udzielone wskazówki ilustrujące obraz wyobraźni autora mający na celu ukazanie ścieżki, jaką podążają kruki.

Miło się czyta tego rodzaju powieści, gdyż niepoznany świat kruków będzie nam bliski dzięki opowieściom autora znakomitego obserwatora ich życia, który potrafi dobrze się z nimi komunikować.

Elementami dodatkowymi są tutaj: okładka nawiązująca do tytułu książki, dodatek-lista strażników kruków od 1946 roku, proponowana lista lektur o krukach, ptakach i innych stworzeniach.

Warto wspomnieć o tym, że autor nie zapomina o wszystkich użytkownikach społecznościowych, którzy obserwują wszelkiego rodzaju nowe informacje na temat kruków.

Książka ta składa się 29 rozdziałów opisanych językiem zrozumiałym z zachowaniem w tle lekkiego poczucia humoru wynikającego z miejsca pracy autora.

Na zakończenie posłużę się cytatem pochodzącym z rozdziału 29:

''Ponad tym wszystkim szybowały kruki: do nieba, coraz wyżej i wyżej. I robią to po dziś dzień''.

Wydawnictwu Znak Litera nova dziękuje za podarowanie mi do zrecenzowania egzemplarza książki autorstwa Christophera Skaife w książce pt. '' Strażnik kruków. Moje życie wśród kruków w Tower ''.

Polecam przeczytać tę powieść.

Nie jest to kryminał ani romans, które bardzo lubię, jedna książka bardzo mnie zaciekawiła. Autor opisuje nam nie tylko swoją pracę strażnika, ale również poprzez swoją opowieść pokazuje nam jakimi niesamowitymi istotami są kruki. Z książki można dowiedzieć się, że kruki to bardzo mądre stworzenia, których nie powinno się lekceważyć. Książka jest napisana bardzo prostym stylem, podczas czytania z łatwością można sobie wyobrazić wszystkie miejsca i poczuć się jak na wycieczce po Tower. Jak dowiadujemy się z przedstawionej historii strażnik kruków to niełatwe stanowisko pracy. Jest ono pełne wezwanie, obowiązków jak również potrzeba do tego dużo cierpliwości. Autor przedstawia nam swoją historię i różne czasami śmieszne a czasami smutne doświadczenia z krukami. Podobały mi się opisy przygód z krukami Mumin i Merlina, które jak się okazuje są czasem nie łatwe we współpracy i potrafią spłatać figla. Strażnik nie jeden raz musiał wspinać się na dach, wdrapywać na rusztowanie, czy szukać w ciemnych zakamarkach tych, którzy postanowili się ukryć. Autor świetnie oddaje w książce charakter kruków, dzięki temu możemy poznać ich przyzwyczajenia i zachowanie. Dowiadujemy się, że jeden Kruk lubi kraść turystom przekąski, drugi z kruków jest zaprzyjaźniony ze strażnikiem, a kolejny za nim nie przepada. Autor opowiada nie tylko o krukach, lecz również o sobie, jak otrzymał pracę strażnika i kto może się ubiegać o to stanowisko bo jest ono nie dla wszystkich. Książka łączy ze sobą humor, rozrywkę i daje nam wiedzę oraz chęć dokładnego poznania historii kruków. Cała książka jest niezwykle bardzo ciekawa, do tego napisana bardzo lekko i z humorem. Autor potrafi zainteresować i rozbawić czytelnika anegdotami odnośnie kruków. Mogłoby się wydawać, że to niepozorny zawód lecz jest to coś więcej. Na jednym człowieku spoczywa duża odpowiedzialność za losy niemal całego kraju.   

Całkiem ciekawa, wartko napisana książka, stanowiąca zestaw luźnych wątków z całego życia autora, od dzieciństwa, przez karierę wojskową aż do czasów w których przeprowadził się do Tower jako strażnik, a także informacji na temat kruków, ich życia, charakterów, zachowań, nawyków żywieniowych itp. Jest tu też garść ciekawostek na temat samej twierdzy Tower, legend, anegdot i luźnych przemyśleń autora. Czyta się szybko i przyjemnie. Nie jest to opracowanie naukowe, tylko lekka lektura rozrywkowa. Polecam, jeśli ktoś chce dowiedzieć się czegoś nowego i nietypowego, zbytnio się przy tym nie namęczywszy.

„Strażnik kruków” Christophera Skaife’a jest dokładnie tym, co obiecuje wydawca: opowieścią o pracy, która z czasem stała się fascynacją. Historią napisaną ze swadą, wciągającą, pełną zabawnych anegdot i pouczających historii.

Każdy, kto był w Londynie, z pewnością odwiedził Tower, a gdy już tam dotarł nie mógł, po prostu nie mógł, nie zauważyć ogromnych, czarnych kruków i czuwających nad nimi mężczyzny w dziwnym stroju, a jeśli nie jego samego, to przynajmniej któregoś z kilku jego pomocników. Tym facetem w dziwnym stroju jest właśnie Christofer Skaife, starszy sierżant Królewskiego Pułku Księżnej Walii. Strażnik kruków.

Skaife to urodzony gawędziarz, aż trudno uwierzyć, że do powstania książki nie przyłożył ręki doświadczony pisarz, bo to publikacja w pełni profesjonalna. Wszystko jest tu tak jak być powinno. Niejeden twórca prozy non-fiction mógłby Skaife’owi pozazdrościć talentu i umiejętności.

Zacznijmy od języka, płynnego, potoczystego, świetnie dopasowanego do treści - choć tu, jak rozumiem, brawa należą się też tłumaczce, Aleksandrze Kamieńskiej. To się po prostu czyta. Pamiętam, że wielokrotnie podczas lektury przeróżnych pamiętników i wspomnień, musiałam przebijać się przez chropawy, czasami wręcz toporny język. Jednak nie tym razem. Styl Skaife’a jest naprawdę dobry.

Cała książka została świetnie przemyślana i po mistrzowsku zaplanowana. I tym razem autorowi udało się uniknąć kolejnej pułapki, w jaką często wpadają pamiętnikarze - chaosu. „Strażnik kruków” ma nie tylko starannie przemyślaną strukturę, ale wyśmienicie rozłożone akcenty. Fragmenty zabawne przeplatają się z poważniejszymi, informacje naukowe z anegdotami, opowieści historyczne z osobistymi wspomnieniami. Dzięki temu opowieść cały czas przykuwa uwagę, bawi, uczy i ani przez chwilę nie nuży. Ani się człowiek obejrzy, a wchłonie taką porcję wiedzy, z historii, literatury i ornitologii, jaką w szkole musiałby zdobywać miesiącami. A najlepsze w tym wszystkim jest to, że będzie się przy tym wyśmienicie bawił. Naprawdę rzadko można trafić na pozycję tak wdzięcznie łączącą humor, rozrywkę i wiedzę.

Czego tu nie ma! Są gawędy o obyczajach kruków, jest historia wielkiej kruczej ucieczki, są legendy i historie o duchach, są dykteryjki z życia strażników londyńskiej Tower, a nawet opowieści o krukach pojawiających się w literaturze i filmie (a jest tego naprawdę niemało!). Autor opowiada też nieco o sobie: o swym dzieciństwie, o służbie w wojsku, a także o blaskach i cieniach swej obecnej pracy. I tu znowu pozytywnie mnie zaskoczył: zazwyczaj takie osobiste wtręty służą jedynie mniej lub bardziej ukrytej autopromocji. U Skaife’a jest inaczej. Elementy autobiograficzne pełnią niezwykle ważną rolą. Dzięki nim dowiadujemy się jak można zostać strażnikiem w Tower (czy zastawialiście się kiedyś nad tym skąd w XXI biorą się yeomani?), na czym polega ich praca, jakich wymaga  predyspozycji i umiejętności. Okazuje się, że sprawa wcale nie jest taka prosta!

Uwaga, „Strażnik kruków” ma jedną wadę: uzależnia! To prawdziwy pożeracz czasu! Jeśli zaczniecie czytać, to nie będziecie się w stanie oderwać.

Polecam gorąco!