Wspomnienia? Dom, do którego zawsze chciało się wracać. Koleżanki i koledzy, którym nie trzeba było imponować. Szkoła, która otwierała oczy i poszerzała horyzonty. Nie, nie każdy tak zapamięta swoje dzieciństwo i młodość.
Smaki dzieciństwa to zapis prawdziwych, często dramatycznych historii młodych ludzi - krzywdzonych, zranionych lub unieszczęśliwionych przez rówieśników i dorosłych.
Książka autorstwa doświadczonej psycholożki to przyczynek do refleksji nad postawami, jakie my, dorośli, przyjmujemy wobec dzieci i młodzieży. To zachęta do zrewidowania poglądów, unikania krzywdzących - być może nieświadomych - zachowań, reakcji i gestów. To okazja do wejścia w świat młodych, zrozumienia ich potrzeb, motywacji oraz emocji.
Informacje dodatkowe o Smaki dzieciństwa:
Wydawnictwo: Adamada
Data wydania: 2020-09-03
Kategoria: Psychologia
ISBN:
Liczba stron: 160
Język oryginału: polski
Przeczytane:2021-12-31, Ocena: 6, Przeczytałam, 12 książek 2021,
"Smaki dzieciństwa" jest to książka, której tytuł może wskazywać na nieco inną tematykę. Okładka natomiast zdradza o wiele więcej.
Mirosława Kątna, dzięki swoim wieloletnim doświadczeniom, dzieli się z czytelnikami licznymi sytuacjami, z którymi miała do czynienia. Koncentruje się na trzech aspektach związanych z dzieciństwem - rodzinie, rówieśnikach oraz szkole. Każdy z filarów obrazuje konkretnymi opisami, w których przedstawia szczegółowo zdarzenia, a następnie osobiście się do nich odnosi, dokładnie analizując każdą z sytuacji i proponując rozwiązania. Ponadto zwraca uwagę, o czym szczególnie powinniśmy pamiętać.
Autorka porusza m.in. kwestie związane z rozwodem rodziców, manipulacjami członków rodziny, molestowaniem seksualnym, zbyt dużymi ambicjami rodziców, pierwszymi doświadczeniami seksualnymi nastolatków, eksperymentowaniem z narkotykami, ale również prób samobójczych czy przemocy rówieśniczej. Ponadto jasno komunikuje, w których sytuacjach powinniśmy działać zdecydowanie - i nie chodzi tu tylko o krzywdy fizyczne. Zwraca uwagę kto i kiedy powinien zawiadomić np. sąd rodzinny.
Warto pamiętać, że jako osoby dorosłe odpowiadamy za nasze dzieci oraz innych dorastających ludzi. Jak w każdej dziedzinie, również w kwestiach wychowania i pomocy innym, warto na bieżąco aktualizować swoją wiedzę. Warto być czujnym i uważnie obserwować dzieci i młodzież, którzy ze względu na brak doświadczenia życiowego, a często również z powodu niewłaściwych wzorców nie są w stanie odpowiednio ocenić sytuacji. Najważniejsze jednak jest chyba to, żebyśmy nie wykorzystywali naszej przewagi jako dorośli do osiągania swoich celów kosztem szczęścia, a nawet zdrowia dzieci (zarówno tych młodszych jak i starszych).
Warto zapamiętać, że:
* "Dzieci najczęściej nie potrafią mówić wprost o swoich emocjach, zwłaszcza tych przykrych."
* "Korzystanie z pomocy specjalistycznej nie jest ujmą dla rodzica. Jest dowodem odpowiedzialnego rodzicielstwa."
* "Szkoła ma obowiązek pomocy dziecku, które doświadcza jakiejkolwiek formy przemocy w rodzinie lub jest obserwatorem przemocy wobec osoby najbliższej."
* "Szkoła jest zobowiązana do założenia Niebieskiej Karty sprawcy przemocy w rodzinie."
Każdy opisany przypadek jest inny i wymaga indywidualnego rozpatrzenia. Autorka jednak podjęła się niezwykle trudnego zadania i moim zdaniem udało jej się przekazać bardzo ważne informacje w naprawdę przystępny sposób oraz uwrażliwić czytelnika na wiele spraw. To, co zrobimy ze zdobytą wiedzą zależy już tylko od nas.