Słodycz wybaczenia
Spielman Nelson Lori

Na okładce książki możemy przeczytać, że jest to „zabawna opowieść o tym, jak wyzwolić się z więzów przeszłości”. Ja zdecydowanie zmieniłabym przymiotnik zabawna na wzruszająca. Tak, ta powieść naprawdę głęboko mnie wzruszyła i nie pozostawiła obojętną na zawarte w niej przesłania.

„Kamyk wybaczenia” – mały symbol brzemienia, które przytłacza niejednego z nas i od którego trudno się wyzwolić. Nie tak łatwo powiedzieć „przepraszam”, gdy zraniliśmy kogoś dotkliwie i z premedytacją, trudno także powiedzieć „wybaczam”, gdy rana na sercu jest naprawdę głęboka. Ale chyba najtrudniej jest żyć z brzemieniem wyrządzonego komuś zła.

Hannah Farr dziennikarka telewizyjna prowadząca popularny program otrzymała właśnie taki kamyk z prośbą o wybaczenie od swojej szkolnej koleżanki, która przed laty dokuczała jej, naśmiewała się i spowodowała, że szkolni koledzy odwrócili się od dziewczyny. Ta jedna, mała przesyłka zapoczątkowała cały łańcuszek zdarzeń, przed którymi już nie było odwrotu. Dzięki popularności kamyków wybaczenia, poznajemy wiele bolesnych historii ludzkich, często skrywanych w najgłębszych zakamarkach duszy, z których bohaterowie nie mogą być dumni, co więcej… wstydzą się ich, ukrywają i zmagają z poczuciem winy i wyrzutami sumienia.

Wybaczenie to nie słowo, chwila, ale cały proces, który musi się dokonać w sercu konkretnej osoby, aby została zapalona kolejna świeczka w naszej duszy:

„Bo kiedy gasimy jedna świeczkę, to jednocześnie zapalamy inną. Jaką niezwykłą wyprawą pełną prób i błędów jest ludzkie życie. Dźwigamy w sobie wstyd i poczucie winy, ale chwile wypełnione dobrem i pokorą ujmują nam tego brzemienia. Ostatecznie jednak możemy tylko mieć nadzieję, że nasze wewnętrzne światło rozświetli stworzony przez nas mrok.”

Spodobała mi się bardzo fabuła tej powieści, pomysł z przesyłaniem symbolicznych kamyków, choć nie zawsze się sprawdzał, to stanowił pierwszy, bardzo ważny krok w kierunku wybaczenia. Nie jest ważne czy to kamyk, list, czy coś innego, liczy się odwaga i pokora, na które zawsze najtrudniej się zdobyć. Ale zanim zdecydujemy się wybaczyć innym, musimy przebaczyć samym sobie.
Książka napisana jest prostym językiem, wiele w niej ciepła i melancholii, ale także ważnych prawd życiowych, o których często nie pamiętamy. Dość wartka, dynamiczna akcja i niespodzianki, jakie czekają bohaterów intrygują, umilają lekturę i powodują, że zainteresowanie nie słabnie.

Historie opowiedziane w tej powieści chwytają za serce i zmuszają do zastanowienia, czy przypadkiem ja i Ty, czytelniku, nie powinniśmy wyciągnąć ręki do kogoś, kogo zraniliśmy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Najnowsza powieść Lori Nelson Spielman jest jednocześnie drugą wydaną w Polsce. Po ,,Liście marzeń", którą czytałam już jakiś czas temu, a która bardzo mi się spodobała nie sposób było nie sięgnąć po ,,Słodycz wybaczenia". Główną bohaterką historii jest Hannah Farr, dziennikarka prowadząca popularny talk - show w lokalnej stacji telewizyjnej. Kobieta jest w nieformalnym związku z owdowiałym burmistrzem miasta, ma on nastoletnią córkę, która nie znosi Hannah. Nasza bohaterka chciałaby wreszcie założyć rodzinę jednak jej partner Michael wciąż nie może się zdecydować na ten ważki krok. Niemniej jednak Hannah nie ma najmniejszego powodu, by narzekać na swoje życie zarówno w kontekście zawodowym jak i prywatnym, zwłaszcza, że otrzymuje także propozycję objęcia bardzo prestiżowej posady w Chicago. Pewnego dnia kobieta otrzymuje przesyłkę, która zawiera list z przeprosinami oraz tzw. kamyki wybaczenia, od swojej szkolnej prześladowczymi sprzed lat Fiony Knowles. Idea w/w kamyków jest taka, że mają one stanowić zachętę do wybaczenia oraz naprawiania doznanych bądź wyrządzonych niegdyś krzywd. Ten zdawać by się mogło niewinny i długo spychany na daleki plan przez naszą bohaterkę podarek stopniowo uruchamia lawinę zmian, które nie tylko odmienią życie Hannah w sposób zupełnie inny niż ona sama mogłaby się tego pierwotnie spodziewać, ale również doprowadzi ją do wielu bardzo głęboko ukrywanych prawd o sobie samej, swojej rodzinie oraz o wielopłaszczyznowości relacji międzyludzkich. Jest to opowieść nie tylko o sile i konieczności wybaczania, ale także o rodzinie, oraz samotnym ojcostwie, które niekiedy niesie ze sobą pewnego rodzaju krzywdzącą stronniczość wynikającą z rozpadu małżeństwa. Autorka poruszyła w niej również kwestię trudnych relacji matka - córka oraz nie zawsze obiektywnie ocenianych koneksji dziecko - ojczym. Jeśli chcecie przeczytać ciepłą i refleksyjną opowieść o miłości, przyjaźni oraz o tym, że zawsze możemy dać i równocześnie otrzymać od kogoś przysłowiową drugą szansę to ta pozycja zdecydowanie przeznaczona jest dla Was. Dodatkową zachętą ku temu, aby sięgnąć po ,,Słodycz wybaczenia" niech będzie cytat z niniejszej powieści: "Bo kiedy gasimy jedna świeczkę, to jednocześnie zapalamy inną. Jaką niezwykłą wyprawą pełną prób i błędów jest ludzkie życie. Dźwigamy w sobie wstyd i poczucie winy, ale chwile wypełnione dobrem i pokorą ujmują nam tego brzemienia. Ostatecznie jednak możemy tylko mieć nadzieję, że nasze wewnętrzne światło rozświetli stworzony przez nas mrok." * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * http://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2016/09/zrzuc-ciezary.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Bo kiedy gasimy jedną świeczkę, to jednocześnie zapalamy inną. Jaką niezwykłą wyprawą pełną prób i błędów jest ludzkie życie. Dźwigamy w sobie wstyd i poczucie winy, ale chwile wypełnione dobrem i pokorą ujmują nam tego brzemienia. Ostatecznie jednak możemy tylko mieć nadzieję, że nasze wewnętrzne światło rozświetli stworzony przez nas mrok." Zapewne każdy z nas w swoim życiu posunął się do kłamstwa. Być może stało się to nieświadomie, nie do końca zdawaliśmy sobie sprawę z tego, że to było kłamstwo. Czasami okłamujemy w błahej, nic nieznaczącej i nic niewnoszącej sprawie. Jednak w większości przypadków kłamiemy, żeby ochronić najbliższe osoby przed trudną prawdą, chcemy uniknąć zadania im bólu, widoku ich łez, rozczarowania, gniewu czy wzburzenia. Nie możemy przecież wiedzieć, czy nie mówiąc prawdy, postępujemy dobrze. Z drugiej strony każda prawda jest lepsza od niepewności i niewiedzy, choćby była najgorszą rzeczą na świecie. Może gdybyśmy nie dopuszczali się kłamstwa nasze życie bądź życie innych byłoby łatwiejsze i lepsze. Ponadto, jeśli już skłamaliśmy, to czy kiedykolwiek się przyznaliśmy do tego lub czy mamy taki zamiar ? Czy czujemy potrzebę przeproszenia konkretnej osoby ? Czy choć raz pojawiła się w naszych głowach myśl, czy otrzymalibyśmy wybaczenie ? "Niektóre krzywdy są po prostu zbyt wielkie jak na zwykły kamyk czy nawet głaz. Bywają takie chwile, kiedy zwyczajne przeprosiny nie wystarczają. Chwile, kiedy zasługujemy na to, by kogoś spotkała zasłużona kara." Hannah Farr jest dziennikarką, prowadzi popularny program telewizyjny w Nowym Orleanie. Jej partnerem jest Michael - tutejszy burmistrz oraz ojciec nastoletniej córki Abby. Ojciec Hannah nie żyje, a z matką kobieta nie utrzymuje kontaktu, odkąd ta ją porzuciła. Najlepszą przyjaciółką dziennikarki jest Dorothy, która jest niewidoma i przebywa w Zielonym Domu wraz z wieloma innymi osobami wymagającymi opieki. Dorothy jest matką Jacka - byłego narzeczonego Hannah, który ją zdradził na krótko przed ślubem. Wydawać by się mogło, że Hannah prowadzi raczej udane życie, jest znana i lubiana, związana z cudownym mężczyzną, bogata - zmarły ojciec zapewnił jej byt na kilkanaście najbliższych lat. Jednak kobieta nie potrafi zapomnieć o przeszłości, o zerwanej więzi z matką. Ponadto cały czas ma nadzieję, że Michael się jej oświadczy, że założą rodzinę i będą mieli dzieci. Niestety mężczyzna na razie odwleka decyzję. Pewnego dnia Hannah otrzymuje list z dołączonymi kamykami od dawnej szkolnej koleżanki Fiony Knowles, która ją prześladowała w liceum i przyczyniła się do rozpadu jej rodziny. Fiona stworzyła ideę "kamyków wybaczania", której celem jest przebaczenie sobie wzajemnie wyrządzonych krzywd. Po odebraniu takowego listu z kamykami, każda osoba powinna następnie przekazać je osobom, z którymi pragnie naprawić relacje. Od tego momentu Hannah nieustannie myśli o swojej matce i o zdarzeniu, które miało miejsce kilkanaście lat temu. Ponadto otrzymuje propozycję prowadzenia programu telewizyjnego w Chicago, a stamtąd miałaby niedaleko do domu rodzinnego matki. Wysyła zatem dokumenty do tamtejszej stacji telewizyjnej z napisanym wstępnie scenariuszem, który zawiera pomysł dotyczący "kamyków wybaczania". Jak zareaguje Michael na propozycję wyjazdu Hannah do Chicago ? Czy kobieta uda się na rozmowę kwalifikacyjną ? Czy stacji telewizyjnej spodoba się wstępny zarys programu ? Komu będzie zależało na wyjeździe Hannah z Nowego Orleanu ? Kto ujawni jej przeszłość i w jakim celu ? Czy Hannah postanowi odwiedzić swoja matkę i przekazać jej "kamyk wybaczenia" ? Czy spotka się ze swoim byłym narzeczonym Jackiem ? Czy Hannah i Michael wezmą ślub ? Jakie konsekwencje wywoła idea "kamyków wybaczania" ? Co wydarzyło się kilkanaście lat temu pomiędzy Hannah a jej matką ? Jak ułoży się dalsze życie Hannah ? Czy będzie szczęśliwa ? "- To twoja historia, twoja prawda. Wierzysz w nią i ja to rozumiem. Ale to nie znaczy, że to jest prawda." Zakochałam się w tej książce od pierwszego wejrzenia. Najpierw zwróciłam uwagę na piękną okładkę, ukazującą różnobarwne kamyki trzymane w dłoniach. Następnie przeczytałam opis książki, który sugerował ciekawą, pełną tajemnic i wspaniałą historię. A potem zapoznałam się z pozytywnymi i zachwycającymi opiniami o tej powieści. Wiedziałam, że koniecznie muszę ją przeczytać. Pochłonęłam ją jednej nocy, wciągnęła mnie od pierwszej strony. Delektowałam się jej każdą kolejną stroną, każdym zdaniem, każdym słowem. Jestem zauroczona lekkim piórem autorki, ukazaną treścią, pomysłem na niepowtarzalną fabułę oraz bohaterami, z którymi przeżywałam wszystkie momenty zaistniałe w ich życiu. Przyznaję, że nie chciałam się z nimi rozstawać. To powieść nie tylko o miłości, przyjaźni, rodzinnych relacjach. Porusza ważne tematy i problemy, z którymi człowiek boryka się na co dzień. Traktuje o samotności, kłamstwach, manipulacji, popełnianiu błędów, wybaczaniu, uwolnieniu się od przeszłości, rywalizacji zawodowej, wyrachowaniu, egoistycznym podejściu do życia oraz wykorzystywaniu innych do realizacji własnych celów. W książce ukazanych jest mnóstwo wątków, niespodziewanych zdarzeń, co jakiś czas pojawiają się kolejni bohaterowie. Wszystkie elementy idealnie się uzupełniają, co sprawia, że czyta się tę książkę z ogromną ciekawością i fascynacją. "Słodycz wybaczenia" to mądra, życiowa, wzruszająca, poruszająca, pełna pięknych myśli i życiowych wskazówek powieść. Uświadamia nam, że każdy z nas popełnia błędy, posuwa się do kłamstw z różnym skutkiem, należy wyciągnąć wnioski, podjąć kroki w celu ich naprawienia i uwolnić się od dręczących nas wyrzutów sumienia. Ponadto pokazuje, że należy zamknąć za sobą przeszłość, uwolnić się od niej, bo tylko dzięki temu można zacząć żyć chwilą obecną i czekającą nas przyszłością, która być może będzie lepsza, szczęśliwsza i pełniejsza. Reasumując, "Słodycz wybaczenia" to powieść wywołująca mnóstwo emocji, pozytywnych i ciepłych uczuć, skłaniająca do przemyśleń i dokonywania życiowych zmian oraz wskazująca drogę ku lepszemu życiu. Jestem zachwycona tą książką i przedstawioną w niej historią. Na pewno sięgnę po kolejną powieść Lori Nelson Spielman. "- Zawsze sobie wyobrażałam, że życie to taki duży pokój wypełniony świecami - dodaje. - Kiedy się rodzimy, połowa tych świec już płonie. Przy każdym dobrym uczynku zapala się kolejna, dając coraz więcej światła. - Ładne - stwierdzam. - Ale później niektóre płomyki gasi egoizm i okrucieństwo. Tak więc, rozumiesz, zapalamy jedne świece i gasimy inne. Na koniec możemy tylko się modlić i ufać, że stworzyliśmy w tym świecie więcej światła niż mroku." Serdecznie polecam ! wielbicielka-ksiazek.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lori Nelson Spielman z zawodu jest nauczycielką, jej pasją jest jednak pisanie. Debiutancka jej powieść ,,Lista marzeń", przetłumaczona na 27 języków stała się bestsellerem, a prawa do ekranizacji wykupiła wytwórnia Fox 2000. Motyw wybaczenia przewija się przez wiele powieści i jako tako nie stanowi w literaturze niczego nowego. W powieści ,,Słodycz wybaczania" autorka chce jednak przekazać zdecydowanie więcej. Pragnie pośrednio zmusić nas czytelników, abyśmy nie tylko wybaczyli bohaterom powieści pewne ich zachowania z przeszłości, ale również poszukali w rzeczywistości sytuacji, w których mogliśmy zrobić drugiej osobie co najmniej przykrość. Cała zasada działania, opiera się na wysłaniu listu z przeprosinami z dołączonymi do niego dwoma kamykami. Jeden przyjmuje się jako wybaczenie, drugi posyła się dalej. W takiej właśnie sytuacji jest główna bohaterka książki Hannah Far, prowadząca popularny program telewizyjny. Dostaje taki list od osoby, która osobiście opracowała cały ten łańcuszek wraz z ogromną medialną otoczką, kasetami, książkami. Pech chce, że jest ona jedną z osób z przeszłości, o których Hannach najchętniej by zapomniała. Nie jest przekonana do całej teorii jaką ona głosi i bardzo niechętnie poddaje się takiemu eksperymentowi, uważając go jednak za swoistą manipulację. Oprócz listu o wybaczenie dostaje również propozycję pracy w innym mieście, miejscu w którym przebywa jej niedoszły mąż. Czy Hannach zdecyduje się wyjechać i pozostawić swojego obecnego partnera Michaela, polityka marzącego o senacie? Czy potrafi zmierzyć się z traumą dzieciństwa i porozmawiać ze swoją matką? Czy pomysł napisania scenariusza programu, w którym w jakiś sposób będzie mogła ukazać niekoniecznie w dobrym świetle autorkę pomysłu wybaczania, okaże się naprawdę dobrym? Moim zdaniem ,,Słodycz wybaczania" to świetna poruszająca powieść obyczajowa, pełna zagadek jak i też melancholii. Główna bohaterka staje przed olbrzymimi dylematami życiowymi, z którymi tak naprawdę, na początku nie zamierza się w ogóle zmierzyć. Autorka bardzo dobrze ukazuje nam obraz idealizowania córek przez samotnych ojców, jak i ogromną manipulację we wzajemnych ich relacjach, poczucie własności drugiej osoby. Zupełnie nie rozumiem, czemu tę powieść reklamuje się jako zabawną. Owszem jest to lektura idealna na wieczory, cz też wakacje, ale w sumie ogólnie porusza tematy niekoniecznie śmieszne, a wręcz momentami jest troszkę smutna i nostalgiczna. Na pewno ukazane zbiegi okoliczności powodują uśmiech na twarzy, ale dzięki nim istnieje w powieści pewna równowaga, która powoduje, że fabuła jest idealnie spójna. Powieść czyta się błyskawiczne, to co na początku wydaje się nam czarne niekoniecznie takim pozostanie i odwrotnie jasne strony, sytuacje staną się zdecydowanie mroczniejszymi. Wiara w drugiego człowieka zostanie mocno zachwiana, a autorka dostarczy nam moc emocji, które będą nam jeszcze po przeczytaniu książki długo towarzyszyć. Myślę, że warto poznać zarówno schemat działania kamyków wybaczenia i ich ogromny wpływ na wielu bohaterów jak i długą drogę jaką musi przejść bohaterka w celu pozbawienia swojego życia fałszu i pewnych wyobrażeń.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)