Siemowit Zagubiony
Robert F. Barkowski ;

„Siemowit. Zagubiony” to drugi tom cyklu Roberta F. Barkowskiego „Przodkowie”, jest to kontynuacja pierwszej części „Siemowit. Burzliwy”. Przyznam szczerze już na samym początku, że dobrze jest zachować odpowiednią kolejność i najpierw przeczytać tom pierwszy, a dopiero później pokusić się o drugi tom, gdyż w książce dużo się dzieje, występuje duża ilość bohaterów i bardzo łatwo jest się w tym wszystkim pogubić.
Autor przenosi nas w niezwykle realny sposób do innego, dawnego świata, w którym żył Siemowit. Zabiera nas w podróż po kraju, w którym panuje wiele bóstw. Główny bohater jest młodym księciem, który napotyka na swojej drodze wiele przeciwności losu i niesprzyjających mu osób. Poznajemy jego skomplikowane, zagmatwane życiowe losy, które wciągają nas w wiele przeprowadzonych bitew, liczne intrygi, których nie brakowało na każdym kroku, ale i interesujące przygody i dużą dawkę wiedzy, którą niesie ze sobą ta książka. Siemowit w tej części boryka się z małżeńskimi problemami, ale i rodzinnymi, a dodatkowo niepewnościami i nieufnościami wśród grodów i plemion. Główny bohater wyrusza także na poszukiwania swojego wujostwa Ludomira i ciotki Nawojki, ale czy poszukiwania okażą się skuteczne… Czy uda mu się ich odnaleźć i jak potoczą się losy Siemowita i ludzi z jego otoczenia… Zachęcam do sięgnięcia po ten tytuł!
Powieści historyczne nie są łatwe, są specyficzne i wymagają od czytelnika skupienia i poświęcenia się danemu tytułowi, ale jeśli damy się wciągnąć w całości w ten świat z pewnością będziemy zachwyceni. Przewija się dużo postaci, akcja rozgrywa się szybko, ale to znaczy, że podczas czytania z pewnością nie będziemy się nudzić, a to również jest niezwykle istotne! Bitwy, których w książce nie brakuje, opisane są w sposób interesujący i przejrzysty! Fanom powieści historycznych z pewnością książka przypadnie do gustu, a tym którzy po tego typu literaturę nie sięgają zbyt często, może pomóc przekonać się do tego gatunku! Ja bardzo serdecznie polecam ten tytuł i całą serię, bo choć!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

      "Druhowie ledwo nadążali za rozjuszonym Siemowitem, prącym do przodu bez utraconej tarczy, jedynie z dzierżonym oburęcznie mieczem".

Początek IX wieku, czasy, w których państwo polskie dopiero się tworzy, jego zalążkiem jest Wielkopolska. Siemowit dorastał w przybranej rodzinie. Młodzieniec od zawsze odznaczał się odwagą, charyzmą, siłą. Niestrudzenie i z brawurą, razem z wierną sobie drużyną zapuszcza się na tereny należące do wroga. Teraz gdy został młodym księciem, musi zmagać się z innymi problemami. Nastały niespokojne czasy, okoliczne grody okazują mu nieufność, przywódcy sąsiednich plemion są wrogo nastawieni, kapłani z Gniezna nie są mu przychylni. Z przyczyn politycznych bierze sobie drugą żonę Dobiechnę, Świętana jest bardzo niezadowolona. Wierni druhowie trwają przy Siemowicie, a ten nie odpuszcza.  Podejmuje wyprawę nad Gopło, ma zamiar odnaleźć legendarne skarby Popiela. Wojenne zawirowania, trudy bitewne to jego codzienność. Młody władca walczy o przyszłość swojego narodu. 

Z rosnącą ciekawością dałam się porwać. Fabuła ciekawie poprowadzona, dopracowana, intryguje. Fakty historyczne idealnie współgrają z fikcją literacką. Jest dosadnie, chwilami mocno, realnie oddany klimat tamtych czasów, niejednokrotnie miałam wrażenie, że jestem jego częścią. Zajmująco ukazani bohaterowie, ludzie pełni pasji, wojennego zacięcia, odważni i słabi tchórze. Jest ich całkiem sporo, nie wszystkich polubiłam nie dało się. Siemowit jest postacią bardzo  intrygującą, pełną sprzeczności. Jest ambitny, wytrwały, odważny, waleczny, doskonały strateg.

Życie Polan w całej okazałości, ich trudna codzienność, walka z przeciwnościami, walka o przetrwanie, podejmowane boje, tradycje, zwyczaje, wierzenia, magia. Zupełnie inny świat, a ludzka mentalność pozostaje bez zmian. Intrygi, knowania, krwawe walki, zaginiony skarb. Piękno i niepowtarzalny urok tamtego świata, otaczającej przyrody. Chwilami zadziwiał mnie spryt i pomysłowość tych ludzi.

Klimatyczna, specyficzna, wciągająca i jednocześnie wymagająca lektura. Czekam na ciąg dalszy. Była to ciekawa lekcja historii i zaskakująca przygoda. Bardzo polecam cały cykl. 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książek historycznych o władcach Polski jest naprawdę sporo, ale tych traktujących o zamkniętym okresie i dedykowanych wyłącznie władcom Polan chyba nie ma. Barkowski oddaje w nasze ręce cykl takich właśnie powieści pod ogólnym tytułem Przodkowie. Co ciekawe, większości materiałów nie znajdzie się na zwykłych portalach i stronach poświęconych historii. Większość to informacje pozyskane z kronik Galla czy Kadłubka. Biorąc to pod uwagę pochylam się nad pracą włożoną przez Barkowskiego by ten cykl powstał - na razie dostępne są dwa tomy: Siemowit. Burzliwy; Siemowit. Zagubiony. Tom trzeci jest w przygotowaniu i będzie nosił tytuł Siemowit. Nieustępliwy.

 

Tym, którzy nie poznali pierwszego tomu i są z historią na bakier, delikatnie przybliżę postać Siemowita. Nie wątpię, że nawet laik historyczny zna Mieszka I. Siemowit był jego pradziadkiem. Czas, w którym rzecz dzieje przypada na początek IX wieku. Możemy się tylko domyślać, lub dać wiarę zapisom i ewentualnie filmom, jaki to był niespokojny okres w dziejach. Tym bardziej, że to nie do końca jest tylko historia, ale także w jakiejś mierze pomysłowość i wyobraźnia autora.

 

Jak już się wczytałam, to było z górki, ale musiało to potrwać. Książka nie porywa od samego początku, zwłaszcza gdy nie czyta się pierwszego tomu. Od mnogości postaci może się zakręcić w głowie. Bardzo dobrym pomysłem jest umieszczenie na początku książki spisu postaci w niej występujących. Bez tego byłoby krucho. Zdecydowanie więc zalecam czytanie cyklu Przodkowie w kolejności, żeby zachować chronologię (w końcu to historia).

 

Siemowit Roberta Barkowskiego zabiera nas w fantastyczną podróż do świata, który możemy poznać tylko dzięki książkom. Do świata, gdzie historia miesza się z gusłami i magią. Gdzie religia opierała się na kulcie przyrody, a wiara w siły nadprzyrodzone była na porządku dziennym.

Ale także do świata, gdzie trudno o spokój, gdzie bardzo szybko sięga się po broń, a jutro stanowi wielką niewiadomą. Jedno pozostaje bez zmian do czasów dzisiejszych - nasza mentalność; nasze podejście do niektórych spraw; nasz stosunek do trudów codzienności. Choć ,,narzędzia", które dzisiaj mamy w rękach się zmieniły, to nasze zachowania prawie wcale nie uległy zmianie.

 

 

Siemowit. Zagubiony okazał się lekturą trochę wymagającą, ale jednocześnie niezmiernie interesującą. Przyznam, że bardzo przyjemnie spędziłam czas w IX wieku, ale cieszę się, że trwało to tylko chwilę. Wolę jednak XXI. Jestem pewna, że nadrobię tom pierwszy, a później będę poznawać w kolejności wychodzenia. Nie wiem w jaki sposób pisze Barkowski, ale historią o wczesnych Polanach mnie uwiódł.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)