Sekretne życie autorów lektur szkolnych. Nie tacy święci jak ich malują
Sławomir Koper

Ich nazwiska znamy z lekcji polskiego, prawdopodobnie czytaliśmy kiedyś niektóre z ich książek. Jednak co tak naprawdę wiemy o autorach naszych szkolnych lektur? Możemy zasięgnąć informacji z ich oficjalnych biografii, lecz pan Sławomir Koper poszedł o krok dalej i w swojej książce postanowił przytoczyć mniej znane fakty z życia sławnych pisarzy. Często są to zdumiewające historie. Czasem trudno uwierzyć, że bohaterowie lektur, stawiani za wzór godny naśladowania,byli wykreowani przez osoby, które prowadziły dosyć burzliwy tryb życia i postępowały w sposób, który trudno uznać za pełen cnót. Nie mnie jednak oceniać to jak żyli poszczególni pisarze. Muszę przyznać, że w książce opisano wiele faktów, o których wcześniej nie miałam pojęcia. Jest to intrygująca publikacja, która oprócz sylwetek poszczególnych autorów lektur szkolnych, przytacza realia w jakich przyszło im żyć. Ma to z pewnością walor edukacyjny, gdyż czasem łatwiej jest zapamiętać informacje, które w jakiś sposób nas poruszyły. To ciekawa pozycja dla lubiących czytać biografie i miłośników takich historii, które nie zawsze są prezentowane w oficjalnym obiegu.

Bardzo dobrze się czyta. O wielu autorach naszych lektur wiedziałam już, że posagami nie byli. O niektórych dowiedziałam się paru ciekawostek. Mam jednak niedosyt, uważam, że czasami zbyt krótko autor opisał losy swoich bohaterów, zbyt pobieżnie.

Lubię takie książki. Autor nie uniknął powtórzeń z poprzednich swoich książek (ile można pisać o Zofii Nałkowskiej?), ale znalazło się również sporo nowych nowych informacji (np. nie miałam pojęcia, że Bolesław Prus miał tyle różnych fobii, wierzył w zjawiska paranormalne, był smakoszem i zapalonym cyklistą). Sekrety autorów lektur szkolnych to głównie: homoseksualizm (Dąbrowska, Andrzejewski, Gombrowicz), choroby weneryczne (Wyspiański, Przerwa-Tetmajer), alkoholizm (Gałczyński, Andrzejewski) i pozamałżeńskie romanse (Mickiewicz, Nienacki, Żeromski). Najbardziej podobały mi się ostatnie rozdziały, gdzie autor pochylił się nad pisarzami tworzącymi w czasach bardziej nam współczesnych. Rozdział o Zbigniewie Nienackim - twórcy kultowego Pana Samochodzika zrobił na mnie spore wrażenie. Jego życiorys kompletnie rozminął się z wartościami, o których pisał w swojej słynnej serii dla młodzieży.
Świetnie mi się czytało. Polecam.