Sara
Kamil Prabucki

Zaczynając "Sarę" bardzo się nastawiłam na książkę, która będzie mocna, dosłownie wywali mnie z butów. Tak była zapowiadana, że jest to gruby kaliber. A jak było naprawdę? Jak ja ją odebrałam i jakie emocje we mnie wywołała?

Pierwsze strony, które czytałam dawno temu, zaciekawiły mnie. Kolejne już nieco mniej i przez to odłożyłam książkę "na później". Nie mogłam się do niej zabrać, w międzyczasie czytałam co innego i za każdym razem obiecywałam sobie, że w końcu ją dokończę. Wreszcie nadszedł ten dzień. Odpaliłam pdf-a i zabrałam się za nią... Teraz szczerze mówiąc mam mieszane uczucia. Były momenty, gdzie nudziłam się, dosłownie miałam ochotę znowu ją odłożyć. Starałam się z całych sił tego nie zrobić. A więc dalej brnęłam przez te opisy natury i przemyślenia głównego bohatera. Nagle coś zaczęło się dziać, jakaś akcja, która coraz bardziej mnie ciekawiła. Nie pozwoliła się oderwać nawet na chwilę. A potem kolejny raz przestój. Strasznie mnie to irytowało. Akcja zaczyna nabierać tempa, coś się dzieje i nagle jakbym, zamiast znaleźć się na miejscu zdarzeń, wkroczyła do głowy głównego bohatera. I tak przekładałam kolejne strony, coraz bardziej się denerwując...

Naprawdę nie wiem, co w tym momencie czuję... Obiecywano mi książkę, która ma być dobra, mocna, pełna akcji, a dostałam coś, co w ogóle tego nie przypominało. Książkę, która raz po raz z ciekawej, nagle stawała się nudna. Sam zamysł fabuły bardzo mi się spodobał, ale poprowadzenie jej, już niekoniecznie. Zakończenie to już odmienna sprawa. Było świetne, odkryło nam kilka tajemnic związanych z życiem bohaterów. Jednak było zdecydowanie za krótkie. Ja naprawdę czekałam na coś, co mną wstrząśnie. Tak się nie stało, a w dodatku całe wyjaśnienie fabuły miało zaledwie 15 stron! No jestem zła! Książka miała 470 stron, a moim zdaniem powinno się ją skrócić i trochę podrasować. Te długie opisy tak naprawdę nic do niej nie wnosiły, jedynie nudziły i irytowały...

Tak na zakończenie powiem, że sami musicie się przekonać, czy pióro Autora, oraz cała książka Wam przypadnie do gustu. Ja sama naprawdę nie wiem, co mam o niej myśleć... Jednak dziękuję bardzo Autorowi za podesłanie mi pdf-a do recenzji.

"Sara" Kamila Prabuckiego to moim zdaniem melodramat, pomieszany z wyuzdanymi scenami erotycznymi, mocnym językiem oraz wątkiem mafii. 

Główny bohater, Wojciech Kunicki to bardzo dobry profesor, mający świetny kontakt z uczniami. W dodatku to zatwardziały realista, którego nawiedzają bardzo realne widma odrażających demonów. W swoim życiu spotkał ogromną liczbę kobiet, które wykorzystywał tylko w jednym celu. Lecz gdy poznał Inkę postanowił się ustatkować. Jego idealne życie, zaczęło się pomału sypać, za sprawą jednej uczennicy, Sary.

"Każdy z nas nosi w sobie tajemnicę. Albo wiele tajemnic. Czasami sami nie zdajemy sobie sprawy, jakie demony w nas drzemią."

Czy Wojciech zaprzepaści wszystko dla chwili zapomnienia ?

Czy jego hulańcze, młodzieńcze życie będzie miało swoje konsekwencje ?

Historia w tej książce porwała mnie od pierwszych stron. Po mimo dużych i obszernych opisów, czytało mi się bardzo szybko i lekko. Dużym plusem była perspektywa z jaką autor opisywał przygody bohatera. W tej powieści mamy różne etapy życia bohatera, od jego wejścia w dorosłość po wybory jakich dokonał w swoim życiu. I tu muszę zaznaczyć, moim zdaniem nie wszystkie były słuszne. Ciekawym dodatkiem jest tu wątek mafijny oraz stwory, które widywał Wojciech. A koniec tej powieści jest ogromnie intrygujący.

Pisarz świetnie skłania czytelnika do refleksji jakim jest nasze krótkie życie. Nie wszystkie błędny zdążymy naprawić, czasem po prostu jest na to za późno.

Szczerze polecam ♥️

Jestem świeżo tuż po lekturze książki. Ta książka was zaskoczy. Gatunek to kryminał, sensacja. Muszę przyznać, że ciężko zebrać myśli. Książka nie należy do łatwych, dodatkowo ma ok. 470 stron, które są podzielone na piętnaście rozdziałów. Rozdziały są przeskokami w czasie. Każdy z nich to jakaś data w historii naszego głównego bohatera Wojtka.

Wojciech jest polonista w liceum. Uczniowie go lubia bo ma niecodzienne podejście do nauczania i zależy mu na uczniach. W życiu osobistym jest podrywaczem, cynikiem i dość trudnym człowiekiem. Od lat utrzymuje kontakt z paczką znajomych ze studiów. To specyficzne towarzystwo. Wojtek uwielbia imprezy z alkoholem, kobiety i auta. Od lat wierny swojemu samochodowi "Salmie". Kiedy poznaje Inkę jego świat zmienia się. Zostaje mężem i ojcem, ale nadal nie stroni od kochanek. By utrzymać rodzinę, wraca do świata przestępczego. Czy to mu wyjdzie na dobre? Kiedy myślimy, że wszystko układa się jak najlepiej w jego życie wkracza Sara, która ostro namiesza.

Sara to młoda dziewczyna, która zostaje uczennica Wojtka. Początkowo nie mamy tu jej romansu z Wojtkiem, pojawia się on dopiero w trakcie. Sara jest dość dziwną osóbką. Po aferze w szkole ona i Wojtek zostają parę. Sara nalega na ślub, wyjazd, z czasem robi się bardziej wymagająca. Zabrani mu kontaktów z córką, zachowuje się nieracjonalnie. Im więcej dowiadujemy się o niej ty większe niedowierzanie. Kim jest tak naprawdę Sara?

Fabuła intrygująca, choć początkowo dość nudna. Jak uda nam się przebrnąć przez początki, potem akcja nabiera zupełnie innych torów. Historia jest mocna, pełna różnych przemyśleń, dziwnych zdarzeń. Książkę możemy podzielić na trzy etapy w życie Wojtka. Pierwszy to jego życie kawalerskie, to po ślubie z Inką oraz to po rozwodzie gdy związała się z Sarą. Każda część jest zupełnie inna, każda ma swoje drugie dno. Część pierwsza to jego życie rozrywkowe, imprezy z kumplami, przemyślenia, praca. Drugi etap życie rodzinę jest chyba najmniej ciekawe. Może dlatego, że dużo w nich miejsca mają przemyślenia głównego bohatera. Najciekawsza jest ostatnia część. Dużo się dzieje, jest sporo tragicznych wydarzeń, autor odkrywa przed nami karty z przeszłości Sary.

Bohaterowie są świetnie opisani. Język autora specyficzny. Książka jest mocna, nie każdemu przypadnie do gustu. Jest dość spora objętościowo czytając tą część dotycząca Wojtka i Inki możemy trochę zwątpić. Ale jeśli się nie poddamy dostajemy świetne zakończenie. Ostatni rozdział to jeden wielka huśtawka zdarzeń. To, co zaserwował nam autor zaskakuje. Książka nie jest dla tych, co lubią przeczytać lekka historie, nawet jeśli to kryminał. Książka jest mocna, kontrowersyjna, z dużą ilością opisów i przemyśleń. Książka to także debiut, który jest bardzo udany. Polecam