Rzecz o zbłąkanej duszy t.1
Sadow Siergiej

Piekło i niebo nie musi się przecież aż tak bardzo różnić od naszego świata. Myślicie, że aniołki wyciągają ludzi z tarapatów a diabełki mają beztroskie życie i tylko pokuszają do złego? W tej historii nie do końca. Na początek poznajemy piekło. Ogień i kotły? Na to jest specjalne miejsce. Mamy domy, szkoły, urzędy. Normalne niemal, że ludzkie życie z tą różnicą że wieczne. Nasz bohater jest młodym uczęszczającym do szkoły diabłem. Od ludzkiego chłopca różniłby się tym że ma jakieś 100 lat więcej. Ezergil jest diabłem wyjątkowym. Najlepszy uczeń w klasie. Co oczywiście wśród diabłów nie oznacza najgrzeczniejszy. To sprytny łobuz ale niewiarogodnie inteligentny. Nie wszystkie diabły takie są. Mamy też uczniów przygłupów z których fajnie jest się ponabijać. Tak więc zwykłe szkolne "życie" i różnorodni uczniowie. Zbliża się czas praktyk i aby zdać semestr trzeba je zaliczyć. Każdy diabeł chce zdać szkołę i w końcu dostać wymarzony ogon, który da mu specjalne zdolności. Ezergil jest z jeszcze jednego powodu wyjątkowy. Mianowice ma w rodzinie anioła. Mały diabeł lubi swojego wujka choć czasem jest on denerwujący ze swoimi zasadami. Tenże wujek wkopuje diabla w zadanie specjalne w ramach zaliczenia praktyk. W piekle błąka się zagubiona dusza, która ze względu na dobroć za życia nie powinna tam być. Zadaniem diabła jest jej pomóc. Diabeł i pomaganie? Wydaje się to niemożliwe. Na szczęście Ezergil dostaje pomocnika. Żeby było zabawniej jest to młoda anielica. Mogłoby teraz wszytko pójść łatwiej jednak anielica w przeciwieństwie do diabła jest strasznym leniem i nieukiem. Z jednej strony trochę bajeczka, napisana prostym pełnym zabawnych wstawek językiem. Z drugiej groteska pełna humoru w której bohater drwi sobie ze wszystkich. Jeszcze z trzeciej książka z głębszym przesłaniem i to nawet nie jednym. Mamy zabawnych bohaterów. Zabawny świat gzie niebo i piekło pozorują rzeczywistość. Gdzie każdy ma teczkę w swoim archiwum gdzie diabły i anioły chodzą do normalnej pracy. Pojawia się nawet wkurzająca papuga romansująca przez telefon. Ezergil jest w tym wszystkim najlepszy. Na wszytko patrzymy jego oczami. A mimo tego ciągle nas zaskakuje swoimi pomysłami, intrygami iście diabelskimi. Na dodatek jego komentarze do każdej sytuacji są świetne. Cały czas podkreśla to kim jest mimo iż zaczynają się w nim pojawiać różnego rodzaju uczucia. Ksefon jest również fajnym dodatkiem do książki. Jego zdaniem na zaliczenie praktyk jest przeszkodzenie Ezergilowi w jego zadaniu. Tu jednak spotyka się idiota z geniuszem. Nasz bohater co chwile znajduje sposób, żeby przechytrzyć Ksefona tak aby ten zamiast przeszkadzać nawet mu pomógł i nieźle się ośmieszył. Oprócz tych wszystkich żarcików mamy jednak całkiem poważne sprawy. Patologia w rodzinie, morderstwo, chęć zabójstwa i samobójstwa, alkoholizm, przemoc, strata bliskich. Nasz diabeł ma naprawdę poważne zadanie w którym mamy do czynienia z najtrudniejszymi życiowymi sprawami. Tu książka przestaje być zabawną opowiastka dla dzieci a staje się czymś poważniejszym, smutnym, wzruszającym. Poruszane też są za co książkę najbardziej cenie kwestie moralne i religijne. Piękne ukazanie czym tak naprawdę jest wiara. O tym, że nie wystarczy się modlić i wierzyć, że jest Bóg. Co wiara w samego siebie ma do religii. Poruszany motyw cierpienia, który mylnie jest uznawany za coś dobrego. Książka uczy miłości, chęci pomagania innym, zwracania uwagi na ludzką krzywdę ale też radzenia sobie z własnymi problemami. Często chcemy zrzucić całą winę złego zna diabła a nie potrafimy sami nad sobą popracować. Pokazane też są dwa przeciwieństwa duchownych. Porównanie prawdziwego powołania i chęci niesienia pomocy z tylko udawaną wiarą. A także dobro ludzi niewierzących, piękne ukazanie, że nie jest ważne w jakiego Boga wierzymy i czy w ogóle w jakiegokolwiek. Najważniejsze ile zrobiliśmy i jakimi jesteśmy ludźmi. Przez całą książkę każdy się czegoś uczy. Diabeł poznaje anielskie uczucia, anioł uczy się sprytu i wiary w samą siebie a ludzie jak pokonać te ,,diabły" które w nich tkwią. Myślę, że każdy czytelnik może coś dla siebie wynieść z tej książki. A historia się jeszcze nie kończy. Sięgnę na pewno po kolejną część.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)