W tym niezwykłym zbiorze argentyńska autorka Samanta Schweblin zaszywa się w umyśle czytelnika i nie chce go opuścić. Bohaterami hipnotyzujących i niedających spokoju opowiadań są kobiety na krawędzi, mężczyźni w życiu wywróconym do góry nogami, natura skonfliktowana z rzeczywistością. Kiedy już się wydaje, że świat nabrał konkretnego kształtu, nasze oczekiwania co do tego, jak człowiek będzie działał, kochał i odczuwał strach, zostają zakwestionowane. Postacie w zbiorze "Ptaki" muszą zmierzyć się nagle z czymś zupełnie nieoczekiwanym – porzuceniem, rozpadem rodziny, niepokojącą zmianą w zachowaniu dziecka, upiornym miejscem lub śmiercią. Lektura Schweblin przypomina bezsenną noc, kiedy każdy cień i kształt w ciemności sprawiają, że krew płynie szybciej, a granica między realnym a niewiarygodnym zaczyna się zacierać. Autorka po raz kolejny okazuje się mistrzynią czarnego humoru oraz niezwykłej i eleganckiej prozy, a najdziwniejsze nawet narracje w jej wykonaniu wydają się nam zupełnie naturalne. W jednym zdaniu potrafi bowiem wyrazić więcej niż wielu autorów w całym opowiadaniu.
Schweblin należy do najlepszych hiszpańskojęzycznych pisarzy swojego pokolenia. Jej prawdziwym przodkiem mógł być tylko David Lynch. Proza Schweblin jest zadziwiająca, ale wyjątkową i istotną czyni ją to, że autorkę motywuje nie tylko sam talent czy ambicja, ale przede wszystkim wizja – która rodzi się z wielkiego zmartwienia światem i ukrytym okrucieństwem naszych relacji ze wszystkim, co kruche – dziećmi, rzekami, językiem, sobą nawzajem.
„New York Times”
W mrocznych i zabawnych opowieściach Samanty Schweblin o ludziach, którzy spadli w przepaść lub zniknęli w dziurze prowadzącej do alternatywnej rzeczywistości, Argentynę odwiedzają bracia Grimm i Franz Kafka.
JM Coetzee
Umiejętność przeplatania surrealizmu z delikatną uczuciowością ujawnia się w pełni w tym zbiorze opowiadań sytuujących się gdzieś pomiędzy miniaturowymi kryminałami i bajkami. W tej wspaniałej książce Schweblin bierze na warsztat pragnienie miłości, rodzicielstwa i troski o własne ciało – tematy bynajmniej niezaskakujące – i nadaje im nową siłę oddziaływania.
„Vogue”
Wydawnictwo: inne
Data wydania: 2023-10-24
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 224
Tytuł oryginału: Pájaros en la boca
Język oryginału: argentyński
Tłumaczenie: Tomasz Pindel
,,Pełna dręczących obrazów i ważnych pytań". New York Times Book Review Niesamowita powieść psychologiczna z elementami horroruz krótkiej...
Wstrząsająca powieść o pułapkach nowych technologii Dzielą się na podglądaczy i podglądanych. Użytkownicy kentuki, nowej technologicznej zabawki,...
Przeczytane:2024-02-10, Ocena: 5, Przeczytałam, Insta challenge. Wyzwanie dla bookstagramerów 2024, Przeczytaj tyle, ile masz wzrostu – edycja 2024, Wyzwanie - wybrana przez siebie liczba książek w 2024 roku, 12 książek 2024, 26 książek 2024, 52 książki 2024,
Cóż to był za zbiór! Dawno nie czytałam czegoś tak cudownie dziwnego!
"Ptaki" to prawdziwa galeria przerażających koszmarów. Opowiadania są połączeniem surrealistycznych wizji poprzeplatanych z okruchami codziennego życia. Oniryczne, mroczne, z gęstą i lepką atmosferą przypominające sen.
Autorka deformuje znany nam świat dodając szczyptę magii. Sprawia, że zwyczajne, przyziemne sytuacje mają zupełnie inną formę, czy też wymiar. Trochę tak jakbyśmy się znaleźli w alternatywnej rzeczywistości, czy też w psychodelicznym odlocie. Absurd i groteska tańczą wesoło.
Bohaterowie niespodziewanie musieli zmierzyć się z nową, dramatyczną, wypaczoną nieraz makabryczną rzeczywistością, wykraczającą poza logiczne pojmowanie. W ich życie wkradł się chaos. Są zagubieni, mają poczucie
derealizacji. Utknięci w bańce koszmaru. Realność sytuacyjna niczym u Kafki. Nie brakuje tutaj okrucieństwa, momentami to jest takie rozdzierające serducho.
Większość z tych opowiadań zdumiewa, wręcz wprawia w osłupienie, potrzeba chwili, aby je przetrawić. Targają czytelnikiem wywołując skrajne emocje. Po prawie każdym miałam myśli "co ja właśnie przeczytałam?!". Niesamowicie skłaniają do refleksji, a zagadkowe pełne niedopowiedzeń zakończenia dają szerokie pole interpretacji.
Moimi faworytami są tytułowe "Ptaki", "Motyle", "Ciężka walizka Benavidesa", "Ku radosnej cywilizacji", "Irman".
Wyobraźnia autorki zdaje się nie mieć granic, manipuluje absurdem i czarnym humorem tworząc żywe obrazy.
Chciałabym więcej i więcej! Zbiór warty uwagi. Niesamowita rzecz.