Pszczoły i grom w oddali
Riku Onda

"Tylko ten, kto potrafi usłyszeć muzykę świata, może zrodzić własną muzykę." Muzyka wypełnia strony powieści, a czyni to niezwykle intensywnie i przyjemnie. Zaczynamy od delikatnych brzmień przyrody, następnie dołączamy do dźwięków towarzyszących życiu człowieka, pełnych maestrii wykonań nieuchwytnego piękna, by na koniec usłyszeć wyjątkową kompozycję uniwersalnych prawd. Cudowne ukazanie, jak wiele zawdzięczamy zdolności do aranżacji impulsów oddziałujących na zmysł słuchu i kształtowania wyobraźni. Główni bohaterowie stopniowo dojrzewają do nieograniczoności i nieskończoności muzyki, tak jak każdy nabiera życiowego doświadczenia i mądrości. Wybornie przeplata się różnorodność ludzkich losów i wielobarwność utworów. Wesołe i wdzięczne nuty zaglądają w strefę smutnych i drażniących. Dosadność tańczy z subtelnością, siła z delikatnością, bladość z wyrazistością, elegancja z wyrafinowaniem. Nie sposób wszystkiego wymienić, po tak bogate instrumenty sięgnięto. Narracja tworzy ciepły i życzliwy klimat, zachęcający do pobytu w nim, oddawaniu się myślom i refleksjom. Rywalizacja muzyczna podczas prestiżowego międzynarodowego konkursu pianistycznego staje się inicjatorem wyjątkowych przemian. Dla każdego z uczestników udział w zmaganiach oznacza coś innego, podobnie jak możliwość zanurzenia się w świecie muzyki. Krok po kroku odkrywamy, jakie okoliczności złożyły się na spotkanie kluczowych postaci, jak doszły do tego etapu życia, jaką przechodzą metamorfozę podczas gry. Z ogromnym zainteresowaniem wczytywałam się w przeżycia, mocno zaangażowałam się, była to dodatkowa okazja na zrozumienie mechanizmów rządzących umysłem muzyka, na spotkanie z czymś nieoczywistym, niemal metaforycznym, szczególnym blaskiem spełnienia. Dzięki książce przybliżyłam się do świata, w którym aktywnie uczestniczy moja córka, malowniczej i efektownej gry na harfie, lepiej zrozumiałam, co w jej artystycznej duszy wybrzmiewa, jak delikatna, a zarazem skomplikowana, jest ta natura. Riku Onda w wyjątkowy sposób pokazuje, że muzyka pozwala człowiekowi odnaleźć własne miejsce, nie poddaje się próbom zaszufladkowania, sztywnym ograniczeniom, gdyż przebija się ponad wszystko, ku prawdziwej wolności i swobodzie. Fascynujące, że można odmiennymi sposobami docierać do idealnej muzyki duszy, nosić ją w sobie, cieszyć się nią, uznać za towarzysza życia, wywierać wpływ na innych, przynosić im radość. Jest poetycko, lirycznie, marzycielsko, przenikliwie, tajemniczo, ezoterycznie, magicznie i baśniowo. Z czasem przestają liczyć się wyniki konkursu, każdy z uczestników jest wygranym, na kolejnym etapie satysfakcji, słońca wirtuozerii, poczucia wszechmocy i nieoczekiwanej sławy. Ale też przyziemna sprawa, zwrócenie uwagi na elitaryzm panujący w świecie muzyków, przynależność do grupy osób obdarzonych talentem, zarówno w odniesieniu do uczniów, jak i mistrzów. Inne urocze i refleksyjne opowieści serii z żurawiem: "Sztormowe ptaki", "Budząc lwy", "Kwiat wiśni i czerwona fasola", "Cesarski zegarmistrz", "Tygrysica i akrobata", "Krótka historia Stowarzyszenie Nieurodziwych Dziewuch", "Ślady wilka", "Kot, który spadł z nieba", "Dziewczyna z konbini". Bookendorfina.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dawno dawno temu bardzo chciałam grać na fortepianie, był to dla mnie (zresztą, nadal jest) instrument magiczny i nieosiągalny. Może dlatego, gdy tylko przeczytałam opis tej książki, natychmiast zapragnęłam ją przeczytać.

„Pszczoły i grom w oddali” to opowieść o konkursie pianistycznym, który odbywa się w japońskim Yoshigae. Bohaterami powieści autorka uczyniła kilkoro jego uczestników oraz jurorów. Pokazując czytelnikowi od kulis konkurs pianistyczny, pozwala poznać ten zamknięty świat, ludzi pochłoniętych swoją pasją, dla których muzyka jest najważniejsza, którzy całe życie podporządkowują ćwiczeniom i graniu. Nie jest to bliski mi świat, nie do końca go rozumiem, ale ta powieść sprawiła, że poznałam go nieco lepiej. Czytałam tę książkę głównie nocami słuchając przy tym muzyki klasycznej, w absolutnej ciszy i skupieniu – bardzo się cieszę, że akurat tak ją czytałam, że właśnie teraz.

Nie jestem znawcą muzyki klasycznej, ale czytanie o niej sprawiło mi ogromną radość. To znakomicie napisana literatura, w której czuć miłość do muzyki. Opisy występów konkursowych czyta się z zapartym tchem.

„Muzyka. Możliwe, że muzyka pojawiła się na świecie razem z ludzkością, by przemienić człowieka w duchowy byt różny od innych żywych stworzeń. Dlatego zmienia się wraz z człowiekiem”.

Bardzo polecam tę pełną pasji powieść o muzyce, o człowieku, dla którego muzyka i granie jest wszystkim.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)