Przystań
Gabriela Kotas

Przystań jest 2 tomem cyklu pt.: "Uśpione niebo" i zarazem 4 przeczytaną przeze mnie książką Autorki. To bardzo przejmująca powieść, która porusza ważne tematy. Jakie mam po niej wrażenia? Czym mnie wzruszyła? O tym przeczytacie poniżej.

Poznajemy tutaj dalsze losy głównej bohaterki Anny, która po kilku latach związku z księdzem, zostaje przez niego porzucona. Jest w całkowitej rozsypce i próbuje całe swoje życie poskładać od nowa. Choć jest to dla niej bardzo trudne, to jednak dzięki pomocy rodziny oraz przyjaciół udaje jej się wyjść na prostą. Droga ta jednak jest dosyć kręta i pełna różnego rodzaju przeszkód... Przed Anią stoją trudne decyzje, które być może całkowicie zmienią jej życie. Czy tak bardzo skrzywdzona przez mężczyznę kobieta, będzie jeszcze potrafiła zaufać i pokochać? Czy znajdzie gdzieś swoje miejsce na ziemi, gdzie będzie czuła się bezpiecznie? Czy będzie potrafiła zapomnieć o tym co złe? Czy uda jej się wybaczyć i z ufnością spoglądać w przyszłość? Na te pytania, znajdziecie odpowiedzi podczas czytania.

Jak wspomniałam na początku, jest to bardzo poruszająca lektura. Wskazuje nam ona między innymi jak ważne jest wsparcie najbliższych, jak trudną i nierówną walkę musimy podjąć o samych siebie. Ale też ważnym aspektem tej książki, jest wiara w Boga. Nie w jego pośredników, tylko w Samego Najwyższego. Jak rozmowa z Nim pomaga oczyścić duszę i umysł. Czując Jego obecność i łaskę, bohaterka czuje się spokojna i szczęśliwa. Wie, że z Jego pomocą pokona wszelkie trudności i będzie szczęśliwa, bo pragnie tego szczerze i z całego serca. Anna wie też, że musi iść dalej. Uświadamia sobie, że wszystko to, co spotkało ją do tej pory, wydarzyło się z jakiegoś powodu. Zdaje sobie sprawę również z tego, że na świecie żyje wiele kobiet, które przeżyły coś podobnego jak ona.

Bardzo wzruszająca a zarazem poruszająca trudny temat lektura. Romans z księdzem i jego konsekwencje, nie często są opisywane w powieściach, co czyni ją jeszcze bardziej intrygującą. Ta historia pokazuje wręcz heroiczną walkę o siebie i swoje szczęście, jednak czy opłacalną ? Dowiecie się tego, kiedy zapoznacie się z treścią książki ;)

Bardzo dziękuję Autorce oraz Million - Studio Wydawnicze za zaufanie, możliwość patronatu, za tę opowieść i za egzemplarz do recenzji. Przeczytajcie. Warto. Polecam i przyznaję 9 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/ 10 punktów ! 🛶😘

Kiedy dostałam propozycję objęcia patronatem medialnym najnowszą książkę pani Kotas, nie wahałam się nawet przez moment- z wielką ciekawością i niecierpliwością czekałam na tę kontynuację.
Byłam niezwykle ciekawa czy Anna- główna bohaterka- odnajdzie w końcu spokój, uwolni się od bolesnej przeszłości i znajdzie swą życiową "Przystań". Nie zawiodłam się, a autorka ponownie zaserwowała mi wieczór z refleksją i wieloma przemyśleniami.
"Przystań" to gorzko-słodka opowieść o poszukiwaniu wiary w sobie, trudnych wyborach, tkwieniu w marazmie i zawieszeniu, marzeniach by przeszłość wróciła, nieustannym czekaniu i życiu, które wydaje się nierealne, dla niektórych wręcz niemoralne i złe a dotyczy ono tysiące kobiet.
Dopiero czytając tę historię, uświadamiamy sobie, jak jest to duży problem i co najgorsze zazwyczaj winą zostaje obarczona kobieta.
Nie sposób nie oceniać zachowania głównych bohaterów, pytać w myślach po tysiąc razy- dlaczego?
Dlaczego zaserwowali sobie takie cierpienie, zamykając się na prawdziwe szczęście i bliskość z kimś, kto naprawdę kocha?
Zaznaczyć trzeba w tym momencie, że absolutnie nie jest to książka, która uderza w kościół personalnie, tylko to, co się w nim dzieje, ani tym bardziej nie podważa wiary.
Pokazuje tylko, że takie wydarzenia są częste, tylko się o nich nie mówi.
Jest to także opowieść, która niesie w sobie mnóstwo wsparcia, wiary i nadziei. Z każdej strony płynie mnóstwo wsparcia i empatii.
Podobnie jak w części pierwszej, czyli "Uśpione niebo" akcja powieści toczy się niespiesznie wręcz leniwie, ale dzięki temu można dokładniej zaobserwować zmiany, które zaszły w głównej bohaterce, jej walkę z tęsknotą i gotowość wrócenia do księdza na przysłowiowe pstryknięcie palcem, długą i niezwykle trudną drogę, by uwolnić się od przeszłości i odnaleźć w sobie wiarę w Boga. Widzimy, jak bardzo się miota sama ze sobą, nie potrafi ponownie zaufać i otworzyć serca na nowe. Na szczęście ma obok siebie przyjaciół, którzy powoli, ale systematycznie wyciągają ja z jej otchłani...

W tej części spotykamy się z większością bohaterów, których znamy z "Uśpionego nieba", u nich też zachodzi wiele zmian, miło znów ich było spotkać- szczególnie moją ulubienicę ciocię Marię.
Autorka tak ciepło o nich wszystkich pisze, że czytając o ich perypetiach, czułam się, jakbym sama odwiedziła własną dawno niewidzianą rodzinę. Pomimo trudnych tematów poruszonych w książce, otula ona czytelnika ciepłem i przytulną domową atmosferą.
Książkę pomimo dość "sennego" klimatu czyta się bardzo dobrze. Wciąga, niezwykle wzrusza, potrafi wstrząsnąć i mocno zaskoczyć. Barwne i plastyczne opisy sprawiają, że łatwo można wyobrazić sobie miejsca, i wydarzenia, które mają miejsce w powieści.

Jestem niezwykle dumna z faktu, że mogę patronować tej historii. Jest to bardzo ważny głos i powinien on trafić do jak najszerszego grona odbiorców, szczególnie kobiet, które nie wiedzą, jak sobie poukładać życie po rozstaniu z księdzem.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Wbrew pozorom jest to piękna historia o prawdziwej miłości, sile przyjaźni i wybaczeniu. Z wielką niecierpliwością wyczekuję kontynuacji.

Emocjonalna otchłań

Dzisiaj przychodzimy do Was z naszym najnowszym patronatem, a zarazem drugą częścią historii obyczajowej o pewnej kobiecie imieniem Ania, jest to część druga książki " Uśpione niebo". Książka ma dzisiaj swoją premierę. Zapraszamy was dzisiaj na krótką opinię o książce " Przystań" od Gabrieli Kotas oraz Studia Wydawniczego Million.

"Z nim wszystko jakoś inaczej wyglądało, prościej, radośniej. A co najważniejsze, przy nim czuła się spokojna i bezpieczna. Pomyślała nawet, że jest w stanie wyobrazić sobie przyszłość u boku Maćka właśnie dzięki jego nastawieniu do życia: nieskomplikowanemu, radosnemu i ufnemu. Ona nigdy tego nie znała. Nie miała pojęcia, że przez życie można iść z ufnością, bez zbędnych komplikacji, bez tworzenia w głowie historii, które i tak się
nigdy nie wydarzą"

Ania to kobieta po przejściach. W pierwszej części książki wdała się w romans z księdzem, który później zostawił ją. Ania w tej części stara się poskładać do kupy swoje życie. Poznaje Maćka, z którym stara się ułożyć życie na nowo. Jednak jest rozdarta, gdyż dalej czuje coś do księdza, który ją zostawił, a sama nie wie jakim uczuciem dąży swojego obecnego partnera.

Kochani jeżeli uwielbiacie, książki obyczajowe, które ukazują piękno emocji i uczuć to ta książka jest dla Was.
Opowieść ta to emocjonalny rollercoastera. Rozdarte serce, a na horyzoncie nowe życie.
Książka pięknie ukazuje jak ciężka może być droga by zacząć coś na nowo, tęsknota za poprzednim życiem i wiara w lepsze jutro. Ciężkość ocknięcia się ze starego letargu. Nauka nowego życia.

Ania główna bohaterka została bardzo ciekawie przedstawiona, w książce czuje się jej każdą emocje i chce się jej pomóc, chociaż ona sama musi wybrać swoją drogę. Jest postacią silną, jednak bardzo niezdecydowaną, co według nas jest zrozumiałe. Bo kto inny zrozumie zagmatwaną kobietę jak druga kobieta.

Musicie zapoznać się z tą pozycją przede wszystkim ze względu na iskrę pozytywności jaka znajduje się w tej historii. Lektura was z pewnością wciągnie.
Jedyny minus jaki ma ta bardzo prosta i spokojna historia to,że jest krótka, chciałoby się więcej jej pochłonąć.

Nie myślcie,że fabuła to tylko jeden wybór, o nie tam dzieje się o wiele więcej, jednak nie chcemy wam spojlerować, sami musicie popłynąć na tą przystań. Z początku same myślałyśmy,że cała książka będzie się opierać na wyborze, no i jak się zdziwiłyśmy. Akcja jest trochę powolna, jednak z czasem się rozkręca, dając czytelnikowi satysfakcję.

Książka uczy wielu rzeczy, oprócz wspomnianej już próby układania życia na nowo, ukazuje również piękno miejsca, własnej przystani, do której musimy się przyzwyczaić, by stała się naszym rajem, niebem. A czasem jest to ciężka droga.

Ta powieść jest prosta, lekka, spokojna, wspaniała na zimowe wieczory z herbatką i dobrym ciachem. Łagodność tej historii czuć na każdym kroku. My doceniłyśmy jej głębię, emocjonalność oraz realizm. Bo tak była bardzo realna, a nawet powiedzialysmy,że bardzo życiowa.

W "Przystani" została jeszcze zawarta historii jak dla nas bardzo smutna, nie chcemy wam o niej opowiedzieć, gdyż lepiej żebyście przeczytali o niej sami, lecz wywołała u nas łzy w oczach i przeświadczenie jacy ludzie potrafią być czasem okrutni, a świat może być zły.

Udajcie się w podróż do miejsca wyborów, do książki "Przystań", warto. Miłego dnia i cudownych Mikołajek 😁