Prawda półostateczna
Philip K. Dick

ŻYCIE POD ZIEMIĄ

Stanął w ogniu nasz wielki dom

Dym w korytarzach kręci sznury

Jest głęboka, naprawdę czarna noc

(...)

Więc chwytam kraty rozgrzane do białości

Twarz swoją w ogniu widzę, twarz w przekleństwach

A obok sąsiad patrzy z ciekawością

Jak płonie na nim kaftan bezpieczeństwa

- Strachy na Lachy

Kolejne wznowienie klasyki Dicka. Kolejny nowy przekład. No i kolejna świetna książka świetnego autora. jakaś taka niepokojąco na czasie, no ale masa wizji i masa pomysłów legendarnego autora była, jest i będzie mocno aktualna. Co ważne, zarówno jako powieść z ambicjami, z paranoją i przesłaniem, i jako rozrywkowa fantastyka z ciekawą wizją, zagadką i tajemnicą, ,,Prawda półostateczna" sprawdza się znakomicie.

Pod koniec XX wieku zaczyna się trzecia wojna światowa. Atomowa. Wschód kontra Zachód. Ziemia staje się polem bitwy, a jej powierzchnia nie nadje się do życia. dla ludzi nadchodzi czas zejścia pod ziemię, gdzie jedyne, co na nich czeka, to produkcja borni w rytm propagandowych haseł, zachęcających do działania. Każdy już ma dość, każdy chciałby wyjść, a gdy w końcu jedna z osób wydostaje się na powierzchnię, odkrywa, że nic nie jest takim, jakim się wydawało...

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2023/06/prawda-poostateczna-philip-k-dick.html

"Człowiek, na którym spoczywa największa odpowiedzialność i w którego rękach leży władza, odczuwa najmniejszy ciężar, jeśli w ogóle cokolwiek odczuwa. 
Nic dziwnego, że wszyscy się go obawiali. Nic dziwnego, że nie mogli spać po nocach. Wiedzieli, że służą złemu panu."