Powrót do tradycji
Małgorzata Kasprzyk;

Autorka poprzez historię rodu Wysockich pokazuje nam jak duży wpływ na nasze życie mają decyzje podjęte przez naszych przodków. Ile w nas jest cech odziedziczonych po przodkach, często już zapomnianych przez rodzinę. Dlatego bardzo ważne jest kultywowanie pamięci o rodzinie, poznawanie jej historii, zbieranie pamiątek, ponieważ to stanowi o naszym dziedzictwie rodzinnym. Poznając motywy działania członków rodziny, łatwiej będzie nam zrozumieć samych siebie. Niestety wiele błędów powielamy po przodkach, ale też potrafimy wyciągać wnioski na przyszłość.

Jeżeli macie ochotę poznać smak miłości szalonej, prawdziwej, ale też tej, która przynosi ból i żal, to przeczytajcie "Powrót do tradycji". W dodatku przekonacie się, że honor i odpowiedzialność to nadal aktualne i pożądane cechy charakteru. Jednak warto zacząć przygodę z sagą rodu Wysockich od pierwszego tomu, by mieć pełny obraz wydarzeń, które miały miejsce na przestrzeni kilkudziesięciu lat.

Część druga powieści zawsze niesie ze sobą niewiadomą, czy będzie ona lepsza niż część pierwsza i czy wszystko pójdzie po naszej myśli, a może jednak autorka jeszcze bardzie skomplikuje losy bohaterów?
Historię rozpoczyna Franciszek Wysocki który wyrusza żeby oświadczyć się Konstancji Jezierskiej, kobieta nie kocha go ale chce zrobić na złość innemu mężczyźnie który ją odrzucił, ma nadzieję że Bruno Kutrzeba zobaczy że jest szczęśliwa i pożałuje swojej decyzji. Franciszek również nie kocha Konstancji, w sumie jeszcze nie zakochał się w żadnej kobiecie ale z woli matki oświadcza się pannie Jezierskiej, pech dopada go gdy wraca od swojej narzeczonej, wtedy zakochuje się od pierwszego wejrzenia w Mariannie Rudzkiej, pielęgniarce swojej mamy. Kobieta odwzajemnia uczucie mężczyzny i razem spędzają piękne chwilę, niestety wszystko ulatuje jak bańka mydlana kiedy dowiaduje się że jej adorator niedługo bierze ślub. Franciszek jako dobrze wychowany mężczyzna rezygnuje z miłości dla kobiety którą kocha na prawdę, a bierze ślub z Konstancja której już dał słowo. Wiele lat później Elwira wnuczka Marianny Rudzkiej oraz Stefania wnuczka Franciszka Wysockiego, zostają sąsiadkami oraz przyjaciółkami. Pewnego dnia Elwira spotyka również wnuka Franciszka, Marka Wysockiego, i okazuje się że jest to miłość od pierwszego wejrzenia, oboje próbują o sobie zapomnieć ale miłość robi swoje.
Emocje które towarzyszą tej książce skłaniają czytelnika do refleksji o miłości, to uczucie jest tutaj bardzo pięknie opisane i pokazane jest że nie da się od niej uciec ani jej oszukać. Nieprawdopodobne jest to jak los splata dwa rody i ich życia, takie historie zdarzają się nie tylko w książkach ale też w życiu codziennym, wystarczy się rozejrzeć, wiem to na własnym przykładzie.
Mnie ta historia urzekła tym że mężczyźni byli prawdziwi i brali odpowiedzialność za swoje czyny, obecnie rzadko można ujrzeć takie zjawisko, kiedy pojawia się kłopot zaraz panowie uciekają i tyle ich widzieli.
Przepiękna historia okraszona miłością i rodzinnymi tajemnicami którą będziemy zmuszeni przeczytać na raz, bo nie da się od niej oderwać nawet na chwilę.

Druga część sagi przedstawia dzieje spokrewnionej z Baranowskimi rodziny Wysockich, której los również nie szczędził ciężkich przeżyć: ich dworek został spalony, więc zmuszeni byli porzucić Podlasie i przenieść się do Warszawy. Zdołali tam przetrwać czasy PRL- u, zaś po zmianie systemu politycznego niespodziewanie odkryli w sobie talenty biznesowe. A kiedy już odnieśli sukces, okazało się, że ich najmłodszy potomek ma zupełnie inny pomysł na życie, aniżeli pomnażanie rodzinnej fortuny. Niestety Wysoccy tak bardzo oderwali się od swoich korzeni, że nie potrafią nawet ustalić, do kogo ich syn jest podobny…

"Powrót do tradycji" jest klimatyczną sagą rodziną z historią w tle. Jest to zarazem część, którą można czytać bez znajomości "Powrotu do źródeł", niemniej jednak dobrze jest znać również losy rodziny Baranowskich.

Ponownie dałam się porwać prozie Małgorzacie Kasprzyk. Emocje towarzyszyły mi od pierwszej do ostatniej strony. Fabuła toczy się umiarkowanym rytmem, od czasu do czasu zaskakuje oraz wywołuje napięcie. Autorka posiada niebywale lekkie pióro. Nic nie jest naciągane, rozwleczone, zaś każdy wątek został dobrze wyważony. Książka podzielona została na trzy części: dwudziestolecie międzywojenne, okres PRL-u i III RP. To bardzo duża rozpiętość czasowa, dlatego jestem pełna podziwu, jak swobodnie autorka porusza się po epokach. Udało się jej uchwycić nastrój i atmosferę poszczególnych okresów. Nie miałam żadnego problemu, by poczuć ducha socjalizmu, klimatu PRL-u czy transformacji ustrojowej ze wszystkimi zmianami społeczno-gospodarczymi.

Czytając można odnieść wrażenie, iż autorka poszalała z ilością postaci. Czasem aż trudno to wszystko ogarnąć. Niemniej każdy z bohaterów czymś się wyróżnia, inaczej patrzy na wiele spraw. Dzięki temu bez przeszkód rozumiemy ich postępowanie, widzimy skąd biorą się ich wzloty i upadki oraz dlaczego tak często rezygnują z walki o swoje szczęście, o to, na czym im najbardziej zależy.

Historia przedstawionych rodzin i ich losów pokazuje, że niezależnie w jakich czasach przyszło im żyć, są rzeczy, które nigdy się nie zmieniają. Każdy z nas tak samo pragnie kochać i być kochanym, poszukuje szczęścia, ma pragnienia i oczekiwania. Zaś cierpienie, ból i tęsknota wpisane są w każde pokolenie. Nigdy również nie powinniśmy zapomnieć gdzie są nasze korzenie, szanować pamięć i naszych przodkach. Trzeba bowiem pielęgnować wspomnienia i tradycje poprzez przekazywanie ich następnym pokoleniom.

"Nagle dotarło do niego, co to może oznaczać. Czyżby się zakochał? Czyżby wreszcie miał okazję zrozumieć, jak to jest, kiedy darzy się kogoś prawdziwym, szalonym uczuciem? Więc jednak było mu to pisane, a on się okazał do tego zdolny! Nie ominęła go miłość, tylko... Co mu po tej miłości teraz, kiedy był już zaręczony...? Dlaczego przyszła tak późno...? I co powinien w tej sytuacji zrobić...?

"Powrót do tradycji" to ciepła, skłaniająca do refleksji powieść o przyjaźni, miłości, relacjach międzyludzkich, rozterkach, konsekwencjach wyborów, walce z przeciwnościami losu. Ale przede wszystkim jest to książka o rodzinie i jej wartości. Była to wspaniała podróż pokoleniowa, gdzie ród Baranowskich i Wysokich stał się mi bardzo bliski. Polecam i Wam tę czasową podróż. Nie będziecie zawiedzeni!