Poparzone dziecko

Ocena: 5 (1 głosów)

Magnetyzująca powieść jednego z najbardziej cenionych szwedzkich prozaików XX wieku.

„To nieprawda, że poparzone dziecko unika ognia. Ciągnie je do płomienia jak ćmę do światła. Wie, że jeśli się zbliży, znów się poparzy. Mimo to podchodzi bliżej”.

Gdy po śmierci ukochanej matki Bengt dowiaduje się o romansie ojca, duszna atmosfera w rodzinie staje się nie do zniesienia. Młodego mężczyznę dręczą obsesyjne myśli i koszmary. Wkrótce między synem, ojcem i jego – ich – kochanką narodzi się pełen napięcia miłosny trójkąt.

Powieść Stiga Dagermana w latach 40. podzieliła krytyków na dwa obozy. Jedni uznali ją za arcydzieło, inni punktowali nadmiar psychoanalizy. „Poparzone dziecko” kipi od uczuć, emocji i napięć. To rozdzierająco smutna opowieść o namiętności, nienawiści i lęku.

„Stig Dagerman był najbardziej poruszającym pisarzem mojej młodości. „Poparzone dziecko” to powieść o niemożliwej i zakazanej miłości. Napisana nerwową, zdesperowaną prozą”.
Agneta Pleijel

Informacje dodatkowe o Poparzone dziecko:

Wydawnictwo: Poznańskie
Data wydania: 2020-07-15
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 9788366553774
Liczba stron: 288

Tagi: bóg

więcej

Kup książkę Poparzone dziecko

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Poparzone dziecko - opinie o książce

Avatar użytkownika - truskawka2
truskawka2
Przeczytane:2020-09-20,

Książka zaczyna się od... końca. Ściślej - końca życia. Trwają przygotowania do pogrzebu kobiety. Jednak wdowiec tylko udaje rozpacz. Kochał naprawdę nie żonę, a jej bardziej urodziwą siostrę, i zdradzał z nią małżonkę. Po pewnym czasie (trzeba przecież udawać żałobę, jak na przyzwoitego wdowca przystało) oficjalnie prosi o rękę nową ukochaną. Kobieta się zgadza i zostaje jego drugą żoną. Syn z początku jej nienawidzi, szczególnie że wciąż tęskni za zmarłą matką. Jednak później zakochuje się w niej. Znów powstaje trójkąt miłosny, tylko w nieco innej konfiguracji.

Fabuła jest w sumie pretekstem do snucia licznych, głębokich refleksji. Myśli dotyczących śmierci, zdrady, miłości, nienawiści. Obsesyjnie powraca w nich motyw ognia, zarówno dosłownego, jak i metaforycznego. To nie jest lektura dla miłośników szybkiej akcji (poczuliby się znudzeni), ale dla osób smakujących powoli książki. Warto całość przeczytać kilka razy. Za każdym można odkryć coś nowego i wartościowego.

dr Kalina Beluch

Link do opinii
Recenzje miesiąca
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Dziadek
Rafał Junosza Piotrowski
 Dziadek
Aldona z Podlasia
Aldona Anna Skirgiełło
Aldona z Podlasia
Egzamin na ojca
Danka Braun ;
Egzamin na ojca
Rozbłyski ciemności
Andrzej Pupin ;
Rozbłyski ciemności
Cień bogów
John Gwynne
Cień bogów
Wstydu za grosz
Zuzanna Orlińska
Wstydu za grosz
Jak ograłem PRL. Na scenie
Witek Łukaszewski
Jak ograłem PRL. Na scenie
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy