Polka
Manuela Gretkowska

Po tym jak zakochałam się w "Europejce" żadnej książki nie mogłam już czytać, nic mi nie pasowało; łaknęłam Gretkowskiej. Dopadłam w zachłanne ręce więc "Polkę", przekonana że w takim razie "Polkę" będę czytać bez problemu. Pomyliłam się. Był problem- żeby się od "Polki" oderwać. Przez trzy dni jadłam z nią, kąpałam się, brałam ją do pracy, czytałam w autobusie, spałam z nią, aż przeczytałam całą. Dopóki tak się nie stało byłam dokumentnie zapolkowana. Gretkowska ma świetne piórko, zmysł obserwacji i poczucie humoru. W żadnym wypadku mój limit na Gretkowską nie wyczerpał się, za to upewniłam się jak zdolną jest pisarką. Poza tym uwielbiam powieści autobiograficzne, i "Polkę" wraz z "Europejką" postawiłabym obok Williama Whartona.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

FRAGMENT PROTOKOŁU PO SPOTKANIU KLUBU KSIĄŻKI I znów nie popisałam się, jeśli chodzi o prędkość pisania protokołu - wszak widziałyśmy się już ponad dwa tygodnie temu, cóż poradzić - obowiązki wzywały (i nadal się drą). Po raz 22. (i urodzinowy!) widziałyśmy się po polsku, szwedzko, ciążowo i ironicznie, a za pretekst posłużyła nam "Polka" Manueli Gretkowskiej. Za eksperta posłużyła nam Z. i jej niedawne doświadczenia - nieocenione w kontekście tematu lektury i koszmarnego braku obycia w świecie macierzyństwa, jakim wykazują się pozostałe uczestniczki spotkań :) Z okazji drugiej rocznicy spotkań naszego klubu jadłyśmy mini-torcik urodzinowy. Raczyłyśmy się także jedzeniem typowo polskim i typowo (przynajmniej w kontekście świadomości masowej) ciążowym, a więc: o Rosołem z makaronem literowym (szedł w parze z konkursem na to która pierwsza z literek ułoży tytuł książki, co udało się K., która zażyczyła sobie jedynie kubek herbaty w nagrodę, musimy jej więc wybaczyć, że zamiast L jest J :)) o Śledzikami rodzajów wielu (trzeba przyznać, że smaki nawet jeśli nie zachwycały, niezmiennie budziły zaciekawienie) o Roladkami z łososiem i koperkiem (mniam!) o Tartą (zabijcie, nie pamiętam z czym, ale była boska - jadłam jeszcze przez dwa dni) o Ogóreczkami kiszonymi (no nie były rewelacyjne... bo kupione) o Ciasteczkami z Ikei i nie tylko o Sałatką ,,po polsku" o Ptasim mleczkiem z czekoladą

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka - pamiętnik. Bardzo intymna. 9 miesięcy zamkniętych na 350 stronach. Opowieść o miłości do nienarodzonego jeszcze dziecka. Może się wydawać banalna. Moim zdaniem, pomieszanie z poplątaniem. Czytało mi się ją średnio dobrze, momentami bardzo mnie nudziła i dłużyła mi się. Na początku miałam ochotę ją odstawić. Mimo to dotrwałam do końca. Myślę że to iż sama jestem obecnie w stanie błogosławionym, pozwoliło mi łatwiej zrozumieć autorkę, jej myśli i przesłanie. Czytając czasem utożsamiałam się z autorką, czułam to co ona i może to sprawiło że jakoś przebrnęłam przez tą książkę. Gretkowska pisze w specyficzny sposób, który jednym może się podobać, drugim niekoniecznie. Ja obstawiam siebie po środku, a "Polka" jest pierwszą i ostatnią książką tejże autorki po jaką sięgnęłam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

jaka prowokacja? zastanawiałam się kiedy po raz pierwszy przeczytałam "Polkę"?? przeczytałam ją drugi raz- i juz się nie zastanawiam- nie warto. jeśli ta pozycja !!! lekturowa! do czegokolwiek prowokuje, to co słabszych intelektualnie - do myślenia!! Drodzy moi, mamy drogie, cieszę się, że przeczytałam tę książkę zanim sama zostałam mamą. jeszcze nie zostałam - ale mam zamiar. Wiem natomiast, że nie będzie to łatwy kawałek roli do uprawy, żeby nosić w sobie przez tyle miesięcy małe "coś" Właśnie, Właśnie nie do końca zdaję sobie sprawę z tego "noszenia" ale zaprawdę rzygac mi się chciało kiedy słuchałam o tych wszystkich maluniunich rączusiach pączusiach o tym niesamowitym kopanku w brzuszeczku. Teraz wiem przynajmniej z jakiego powodu będę rzygać! i nie wymiotować tylko rzygać -właśnie. Gretkowska jest inteligentną pisarką, wrażliwą o dużym zmyśle obserwacji i poczuciu humoru. A to właśnie chciałam znaleźć w książce "Polka" i znalazłam i cieszę się i smucę, że osobiście nie mogę powiedzieć " gratulacje Pani Manuello" (?)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka, bez lektury której możecie żyć spokojnie. Zbiór przemyśleń Manueli Gretkowskiej na temat macierzyństwa, polskości, paradoksów współczesności. Autorka nie szczędzi czytelnikowi szczegółów z je życia prywatnego - opisuje swoje relacje z partnerem Piotrem, wskazuje różnice między byciem w Polsce, a byciem w Szwecji. "Polka", bo Polką jest Manuela i Polką jest jej mająca się narodzić córeczka - Pola. Autorka pisze wprost, nie owija w bawełnę, nie słodzi, nie boi się, co powiedzą na jej tezy inni. I to na pewno jest zaletą tej w sumie średnio ciekawej książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

mogę śmiało powiedzieć,że jest to ksiazka dla kobiet które spodziewają się dziecka bądz tez dla tych które to dziecko planują. mogą po jej przeczytaniu zrozumieć,że cała ciąża to nie tylko jedno wielkie szczęście i błogosławiony stan- i mogą odważyć się głośno wypowiedzieć te myśli. i prócz tego- jak zawsze Gretkowska dobra obserwatorka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Sztandarowa pozycja Gretkowskiej. Czytałam ją po raz drugi. Pierwszy raz gdy byłam nastolatką, teraz drugi gdy sama czekalam na dziecko. Dobre kawłaki tej książki to odkłamanie lukrowanej wersji ciąży tych ochów i achów nad ruchami dzidziusia. Pokazanie, że kobieta w ciąży nie traci podmiotowości, nie jest tylko brzuchem.  Książka jest bardzo osobista, a z drugiej strony myślę, że wiele kobiet w ciąży odnajdzie się w doświadczeniach autorki. Czyta się lekko. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)