Plan
Ewa Waluk

 Śmierć to temat, o którym nie chętnie rozmawiamy, myślimy czy też do którego powracamy we wspomnieniach. I trudno się temu dziwić, gdyż chyba nie ma takiej osoby na świecie, która by nie doświadczyła we własnym życiu  bólu, rozpaczy, smutku i bezsilności związanej z odejściem kogoś Nam bliskiego. To bardzo traumatyczne i trudne przeżycie dla każdego człowieka, do którego nie można się przygotować, nauczyć, przyzwyczaić..Nie oznacza to jednak tego, iż i odchodzeniu i o śmierci nie warto rozmawiać, opowiadać, pisać i czytać..Warto, gdyż dzięki temu będziemy mogli lepiej zrozumieć ten ostateczny etap życia każdego z Nas, a to na pewno już bardzo wiele..Ważne jednak jest to, by poruszać ten temat w sposób delikatny, mądry i szczery..Tak o śmierci opowiada w swojej najnowszej książce Ewa Waluk, której tytuł brzmi: "Plan".

 Książka Ewy Waluk to niezwykle mądra, subtelna i emocjonalna opowieść o odchodzeniu i odpowiedzialność za to i za tych, których pozostawiamy tu - w świecie żywych. Główna bohaterka tej historii - Karolina to samotna matka, wychowując swojego 10-letniego  synka o imieniu Kubuś. Przed dziesięcioma laty Karolina wyjechała z dzieckiem ze Słupska do Warszawy, pozostawiając za sobą wszystkie złe wspomnienia, kłopoty, żale i żonatego ojca chłopca - Sławka. I oto teraz ponownie powraca nad polskie wybrzeże.., by zrealizować swój wielki plan. Planem tym jest poznanie synka z ojcem i przekonanie go do tego, by ten zaopiekował się Nim gdy jej zabraknie.., gdy ostra postać białaczki szpikowej zakończy jej życie..

 Lektura tej powieści to swoiste lawirowanie pomiędzy smutkiem i nadzieją. Smutkiem zrodzonym do życia treścią tej historii, jej niesprawiedliwością, bezsilnością wobec choroby i śmierci. Nadzieją i optymizmem natomiast z tej oto przyczyny, że śmierć tej młodej kobiety może oznaczać jednocześnie szansę na normalne, pełne miłości, życie jej syna u boku swojego biologicznego ojca. Obok smutku i nadziei jest jeszcze trzecie silne odczucie, które towarzyszyło Mi przez tych 171 stron lektury. Mam tu na myśli dumę..Dumę z tej odważnej, mądrej i niezwykle odpowiedzialnej kobiety, która wobec własnego dramatu zrobiła wszystko co tylko mogła, by zapewnić lepsze życie swojemu synkowi..By naprawić błędy z przeszłości i pozostawić po sobie coś więcej  niż tylko dobre wspomnienia najbliższych..Pozostawić szansę na szczęście dla najważniejszych dla niej osób - syna i miłości jej życia. Tak postąpić mogła tylko kobieta..

 Czytając tę książkę nie można przejść obojętnie, na chłodno czy też z pewnym  dystansem, obok tej opowieści. Ona po prostu musi boleć, smucić, chwytać za serce, zmuszać do refleksji i budzić w Naszych oczach łzy, od czasu przełamywane leciutkim uśmiechem na ustach..I tak też się dzieje i wszystkie te emocje są nieodłączną częścią procesu poznawania losów tych dwojga, a w zasadzie trojga bohaterów. Ktoś powie, że to temat tak wielokrotnie eksponowany w literaturze czy też kinie, iż nie powinien już budzić aż takich emocji..Oczywiście, wiele było książek i jeszcze więcej filmów o umieraniu i "załatwianiu" wszystkich swoich ostatnich spraw na tym świecie. Jednak bardzo mało z tych historii dotykało sedna tego, czym jest prawdziwa miłość i siła tego uczucia, które motywuje, determinuje i zmusza człowieka do najodważniejszych i najbardziej misternych kroków, by tylko ochronić ukochaną osobę. I właśnie ta miłość Karoliny jest największą siłą i wartością tej historii. Otrzymujemy tutaj bowiem opowieść o miłości rodzicielskiej, miłości niespełnionej, utraconej i wreszcie miłości odzyskanej, dla której jednak już nie wystarczyło czasu..Myślę, że tak kochać chciałby umieć każdy człowiek..

 Na słowa uznania zasługuje sama konstrukcja tej opowieści, którą to poznajemy z dwóch różnych perspektyw - Jej i Jego. Naprzemiennie przedstawiane Nam fragmenty narracji, pozwalają poznać tych dwojga bohaterów w bardziej bliski, prawdziwy i szczery sposób. Wiemy co oni czują, co myślą, jak bardzie inaczej odbierają wydarzenia z ich życia, jak mocno się różnią w ocenie faktów, ale i jednocześnie jak bardzo są sobie bliscy. To doskonały portret psychiki i osobowości kobiety i mężczyzny, tak różnych a jednocześnie tak bardzo potrzebnych sobie nawzajem. Jeśli chodzi zaś o samych bohaterów, to są Oni bardzo zwyczajni, tacy jak większość z Nas, którym po prostu życie nie do końca się ułożyło. Zarówno Karolina jak i Sławek to dobrzy ludzie, których szybko polubimy i którym będzie kibicować w tej, z góry przegranej walce.

 Dla Mnie książka ta jest jednak nie tylko opowieścią o godzeniu się z odchodzeniem i walce o przyszłość i szczęście syna. To także historia o walce o chociażby  króciutką chwilę szczęścia, którą tych dwoje ludzi mogłoby się cieszyć przez ten niedługi, podarowany im czas. To akurat najbardziej optymistyczny przekaz tej historii, który raz jeszcze potwierdzą tę życiową mądrość, iż nigdy nie wolno rezygnować z prawa do własnego szczęścia, nawet w sytuacji bez wyjścia i bez szansy na happy end. Cóż..śmierci i choroby nie możemy sami pokonać, ale za to możemy uczynić wszystko, by Nasze życie miało sens i byśmy My sami mogli odejść z tego świata w poczucia tego, iż byliśmy naprawdę szczęśliwi. Być może brzmi to naiwnie i sztucznie.., ale naprawdę w to wierzę i to właśnie ta książka utwierdziła Mnie w przekonaniu, że Mam rację..

  Książka ta jest odpowiednią lekturą dla każdego czytelnika, który poszukuje w literaturze prawdziwych opowieści o życiu i człowieku. Myślę, że największe uznanie znajdzie ona w oczach kobiet, ale także i mężczyźni mogą śmiało sięgnąć po tę lekturę, a być może i także czegoś się z niej nauczyć. Nauczyć przede wszystkim tego, iż miłość to nie tylko przyjemność, radość i szczęśliwe chwile, ale także odpowiedzialność i poświęcenie za tych, których kochamy. Naprawdę dawno już nie spotkałam się z tak mądrą, życiową powieścią, która zapada w pamięci na bardzo, bardzo długo..

 "Plan" Ewy Waluk to książka wyjątkowa, która porusza niezwykle trudny i drażliwy temat, będąca jednocześnie książką bardzo potrzebną polskiemu czytelnikowi. To taka nasza  polska historia o odchodzeniu, sile miłości i pożegnaniu w godny, mądry i odpowiedzialny sposób..Polecam tę piękną opowieść i już z niecierpliwością oczekuję kolejnej książki autorstwa  Pani Ewy Waluk..