Piramidy
Terry Pratchett

Dziwna książka, ale wciągająca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Piramidy są kolejną nierówną książką z cyklu Świata Dysku. Ma momenty, które wciągają przez kilkadziesiąt stron, by później trochę się przy kolejnych męczyć. Było tym razem jednak sporo zabawnych spostrzeżeń autora, kilka celnych tekstów i parę razy musiałem się uśmiechnąć. Na pewno ten tom nie jest słaby, ale też przeczytałem kilka dużo, dużo lepszych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Siódmy Genialny Pratchett.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świat oparty na realiach starożytnego Egiptu. Małe państwo, którego głównym ,,towarem" są piramidy, rządzi się specyficznymi prawami. Król jest bogiem, który budzi codziennie słońce, a przemawia przez usta najwyższego kapłana. Syn faraona, młody Tepic, oddany na naukę do gildii skrytobójców w Ankh Morpork, po powrocie do domu po śmierci ojca z osłupieniem obserwuje codzienność, nie potrafi jednak wdrożyć się do absurdalnych zwyczajów, rządzących życiem władcy i poddanych, pilnowanych przez kapłanów. Jego sprzeciw przyniesie ogromne zmiany. Kolejna powieść ze Świata Dysku świetnie pokazuje zakłamanie i absurdy sztywnego trzymania się tak zwanej tradycji, uświęconej wiekami stagnacji, niechęć do jakichkolwiek zmian, bierny i czynny opór na każdym szczeblu społeczeństwa. Trudno pojedynczemu człowiekowi, choćby nawet był królem, zmienić coś, co trwało od tysiącleci ku zadowoleniu wszystkich. Kropla drąży jednak skałę i Tepic nie ustaje w próbach dokonania niemożliwego, jak się wydaje, skoku do cywilizacji. ,,Piramicy" bardzo dobrze pokazują mechanizmy władzy i polityki, zwłaszcza tej jej części, która opiera się na dogmatycznej religii. (Ocena: 5,5/6)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chyba najlepsza książka tego autora, mogę śmiało powiedzieć, że ma ona mnóstwo odniesień do kultury starożytnego Egiptu - odniesień, które są na tyle ogólne, aby zrozumiał je laik i na tyle szczegółowe, aby dać dodatkową radość osobie wykształconej w tym kierunku. Cóż jest bowiem bardziej zabawnego i dającego radość, niż wielki żuk - gnojak na niebie?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Najsłabsza książka z uniwersum Świata Dysku. Ledwo przez nią przebrnęłam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ten tom nie do końca mi przypasował.  Prachett wprowadza nowego bohatera i przenosi do innej krainy.

Teppic przbywający w Ankh-Morpork właśnie zdał egzamin na skrytobójcę.  Gdy zastanawia się co ma dalej  robić  ze swoim życiem,  dostaje informację o śmierci ojca. Musi wracać do domu i przejąć jego obowiązki. Sęk w tym,  że jego ojciec jest faraonem... Szybko przekonuje się,  że rządzenie   wcale nie jest takie proste, zwłaszcza,  że najwyższy  kapłan ma swoje plany a z piramidami dzieje się coś dziwnego. 

Mam wrażenie,  że ten tom jest dużo bardziej poważniejszy i bardziej dopracowany niż poprzednie. Humor typowy dla Prachetta również jest obecny.  Wielbłąd  Ty Draniu jest świetny.  Jednak cała historia nie przekonała mnie. Bohaterowie też nie przypadli mi do gustu.  Ale na zimowy wieczór lektura jak najbardziej. 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)