Pani Róża
Raczyński Edward

Będąc w pałacu w Rogalinie usłyszałam od przewodniczki niezwykłą historię miłości Edwarda Raczyńskiego i Róży Potockiej, przez chwilę Krasińskiej. A jako, że mieszkałam niedaleko Opinogóry, historia Krasińskich nie była mi obca, jednak o Róży nigdy nie słyszałam. Zafascynowało mnie co łączyło te dwa rody, tak oddalone od siebie, jak na tamte czasy wydawałoby się wręcz niemożliwie do budowania relacji, zażyłej relacji budowanej latami na odległość. 

Biografia jest stonowana, wyważona, zapewne przez to iż autorem jest syn Róży. Nie znajdziemy tu żadnych skandali. Nie znajdziemy tu żadnej krytyki jej osoby. Przyznam też, że tak naprawdę wiecej dowiemy sie o całym rodzie, niż o samej Róży i jej historii. Syn, Edward, przedstawił to co sam pamiętał ze swoich młodzieńczych doświadczeń, czy też opowieści matki i jej najbliższych. Jest to swoisty hołd, który oddał kobiecie tak ważnej jego sercu. Hołd piękny, zaszczytny, ale czy pełny?